INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani Beaty C, przedstawione we wniosku z dnia 29.08.2007r. (data wpływu 03.09.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu samochodów demonstracyjnych, testowych i służbowych - jest nieprawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 31.08.2007r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu samochodów demonstracyjnych, testowych, służbowych oraz zastępczych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Pan Beata C prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą, polegającą głównie na prowadzeniu salonu samochodowego. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W ramach prowadzonej działalności Strona nabywa, a następnie sprzedaje samochody, w tym również samochody osobowe oraz inne pojazdy o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony. Niektóre z tych pojazdów przed ich odsprzedażą są wykorzystywane jako samochody demonstracyjne, testowe oraz służbowe (dla potrzeb administracyjnych). W tym celu samochody są rejestrowane i zaliczane do środków trwałych, gdyż ich przewidywany okres użytkowania przez Podatnika przekracza okres roku.

Dodatkowo w wąskim zakresie Strona wykonuje również usługi pośrednictwa ubezpieczeniowego oraz finansowego, które to usługi podlegają zwolnieniu z podatku od towarów i usług. Proporcja, o której mowa w art.90 ustawy o VAT, przekracza 98% - w związku z czym Podatnik obniża kwotę podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 90 ust. 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku z opisaną w stanie faktycznym działalnością polegającą na prowadzeniu salonu samochodowego, w ramach którego nabywa, a następnie odsprzedaje samochody, przysługuje Podatnikowi prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, którą stanowi cała kwota podatku VAT określona w fakturach dokumentujących nabycie samochodów demonstracyjnych, testowych oraz służbowych, które następnie są sprzedawane...

Strona wskazuje na przepisy art. 86 ust. 1 ust. 2 ust. 3 oraz ust. 4 pkt 7 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004r. nr 54, poz. 535 ze zm.), które regulują zasady obniżania podatku należnego o podatek naliczony zawarty w otrzymywanych przez podatnika fakturach.

Zdaniem Podatnika z treści art. 86 ust. 4 pkt 7 ww. ustawy wynika, że ograniczenie pełnego odliczenia podatku VAT zapłaconego przy nabyciu nie ma zastosowania w przypadku, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż samochodów, czyli np. prowadzenie salonu samochodowego. Przepis ten nie zabrania podatnikom przed dokonaniem odsprzedaży samochodów używania ich do celów demonstracyjnych, testowych czy służbowych. Używanie przez Stronę samochodów jest ściśle związane z prowadzoną działalnością polegającą na odprzedaży samochodów. Podatnik (pracownicy Podatnika) używając samochodu testowego prezentuje klientowi dany model w warunkach ruchu drogowego, aby pokazać wszystkie zalety danego modelu i zachęcić tym klienta do dokonania zakupu. Do prawidłowego działania salonu samochodowego niezbędne są również samochody służbowe, które służą lepszemu wykonywaniu obowiązków służbowych przez pracowników i tym samym przyczyniają się do zwiększenia ilości sprzedanych samochodów. Wnioskodawca podkreśla, iż w warunkach konkurencji na rynku samochodów osobowych niezbędne jest świadczenie usług na najwyższym poziomie ( np. dojazd do klienta i prezentacja oferty firmy). Tylko wtedy można należycie konkurować z innymi firmami z branży motoryzacyjnej i utrzymywać na wysokim poziomie sprzedaż oferowanych samochodów.

Odnosząc się do kwestii wpisania ww. samochodów do ewidencji środków trwałych Podatnik wskazuje, ze kwestia ta jest zgodna z art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy, indyferentna dla możliwości pełnego odliczenia podatku VAT zapłaconego przy zakupie tych samochodów. Przepis ten nie uzależnia pełnego odliczenia od uznania danego samochodu przez Podatnika za towar czy też za środek trwały- wymagane jest jedynie, aby przedmiotem działalności podatnika była odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) co w przedmiotowej sytuacji ma miejsce.

Potwierdzeniem powyższego są wskazania Naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie zawarte w piśmie z dnia 18 sierpnia 2006r. nr 1472/RPP1/443-459/06/US, w którym przytoczono również pismo Ministra Finansów z dnia 09.08.1995r. nr PP2-7/407/724/95/TZ.

Podatnik stoi na stanowisku, iż może odliczyć cały podatek określony w fakturach dokumentujących nabycie samochodów demonstracyjnych, testowych i służbowych na podstawie art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Art. 86 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U.z 2004r. Nr 54, poz. 535 ze zm.) stanowi, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego do dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej niż 6.000zł.

Zgodnie z ust. 7 cyt. wyżej artykułu, przepisu ust. 3 nie dotyczy przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

1. odsprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub,



2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Z treści wniosku wynika, że zakupione samochody: demonstracyjne, testowe, służbowe są zarejestrowane i zaliczone przez Stronę do środków trwałych, gdyż przewidywany okres ich użytkowania przez Podatnika przekracza okres roku.

Podatnik dokonujący nabycia towarów, w tym wypadku samochodów osobowych, o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, w chwili ich zakupu winien określić jakim celom towary te mają służyć – czy będą towarem handlowym przeznaczonym do dalszej odsprzedaży czy też towarem niezbędnym dla prowadzonej działalności.

Okoliczności sprawy wskazują na to, że Wnioskodawca nabył przedmiotowe samochody z przeznaczeniem nie do odsprzedaży, lecz na potrzeby firmy Podatnika. Oddanie ich do używania przez klientów bądź pracowników Strony ma na celu zwiększenie sprzedaży, obrotu Firmy, a nie sprzedaży tych konkretnych samochodów tj. demonstracyjnych, testowych czy służbowych.

Wprowadzenie samochodów demonstracyjnych, testowych i służbowych do ewidencji środków trwałych, z uwagi na przewidywany okres ich użytkowania przez Podatnika przekracza rok, w zasadniczy sposób zmieniło przeznaczenie tych samochodów. Nie są one już towarem handlowym wchodzącym w skład aktywów obrotowych Podatnika, lecz stały się majątkiem trwałym.

W związku z powyższym nie został spełniony warunek, o którym mowa w ww. art. 86 ust. 4 pkt 7 lit. a ustawy, gdyż przepis ten umożliwia odliczenie podatku naliczonego w pełnej kwocie jedynie przy nabyciu samochodów, o których mowa w art. 86 ust. 3 ustawy, które jako towar handlowy będą przedmiotem dalszej odsprzedaży.

W świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz obowiązujących przepisów stwierdzić należy, iż Podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia całej kwoty podatku naliczonego związanego z nabyciem przedmiotowych samochodów.

Powołane przez Stronę pismo Ministerstwa Finansów z dnia 09.08.1995r. PP2-7407-724/95/TZ dotyczy samochodów, nie zaliczanych przez podatnika do środków trwałych, które po krótkotrwałym okresie użytkowania w celach demonstracyjnych (okres krótszy niż rok) się przedmiotem sprzedaży. Zatem pismo to dotyczy innego stanu faktycznego niż przedstawiony w rozpatrywanej sprawie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.