INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Auto „M” S.C. przedstawione we wniosku z dnia 25.08.2007 r. (data wpływu 11.09.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie przedmiotu i podstawy opodatkowania – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11.09.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie przedmiotu i podstawy opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka prowadzi stację demontażu pojazdów wycofanych z eksploatacji. W ramach tej działalności przyjmowane są pojazdy przeznaczone do demontażu, przy czym za niektóre z nich Spółka płaci klientom. Jeśli wartość pojazdu ustalona jest na poziomie 1000,00 zł lub niższym, podatek od czynności cywilnoprawnych nie występuje. Natomiast jeżeli wartość pojazdu wynosi powyżej 1000,00 zł, płacony jest podatek od czynności cywilnoprawnych w wysokości 2% od ceny, którą Spółka płaci klientowi. Dokumentami potwierdzającymi dokonaną czynność są: dowód zapłaty należności – „Kasa Wypłaci” lub przelew bankowy, oraz zaświadczenie o demontażu pojazdu.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy zasadne jest opłacanie podatku od czynności cywilnoprawnych od „wraków samochodowych” przyjętych do stacji demontażu pojazdów...
2. Czy podstawą opodatkowania w podatku od czynności cywilnoprawnych winna być wartość rynkowa takiego pojazdu ustalona przez urząd skarbowy w oparciu o klasyfikacje Eurotaxu, czy też wartość uwzględniająca stan techniczny pojazdu...
3. Czy należy gromadzić dokumenty potwierdzające stan techniczny przyjętego do stacji pojazdu, jeśli tak to jakie...
4. Czy zasadne jest powoływanie na własny koszt biegłych rzeczoznawców celem ustalenia wartości pojazdu...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 6 ust. 1 pkt 1 lit.c ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podstawą opodatkowania jest wartość pojazdu przeznaczonego do demontażu uwzględniająca jego zużycie i obecny stan techniczny, czyli cena zapłacona klientowi za pojazd. Zgodnie z art. 6 ust. 2 ww. ustawy wartość rynkową przedmiotu czynności cywilnoprawnej ustala się z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia. W ocenie Wnioskodawcy trudno jest również ustalić przeciętną cenę „wraków samochodowych”, gdyż wycofanie z eksploatacji następuje z różnych przyczyn (np. kolizji drogowej). W praktyce Wnioskodawca nie posiada dokumentów potwierdzających stan pojazdu i nie powołuje rzeczoznawców do określenia stanu technicznego pojazdów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 9 września 2000 roku o podatku od czynności cywilnoprawnych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450) zwanej dalej upcc, podatkowi podlegają umowy sprzedaży oraz zamiany rzeczy i praw majątkowych. Przez pojęcie rzeczy należy rozumieć zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późń. Zm.) tylko przedmioty materialne. Zatem podatkowi od czynności cywilnoprawnych podlegają umowy sprzedaży pojazdów, w tym samochodów bez względu na ich stan techniczny, jeżeli tylko ich wartość rynkowa przekracza kwotę 1000 zł. Zgodnie z art. 6 ust. 1 lit. c i ust. 2 upcc podstawę opodatkowania stanowi - przy umowie sprzedaży - wartość rynkowa rzeczy, którą określa się na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich miejsca położenia, stanu i stopnia zużycia, oraz w obrocie prawami majątkowymi tego samego rodzaju, z dnia dokonania tej czynności, bez odliczania długów i ciężarów. Natomiast jeżeli podatnik nie określił wartości przedmiotu czynności cywilnoprawnej lub wartość określona przez niego nie odpowiada, według oceny organu podatkowego, wartości rynkowej, organ ten wezwie podatnika do jej określenia, podwyższenia lub obniżenia, w terminie nie krótszym niż 14 dni od dnia doręczenia wezwania, podając jednocześnie wartość według własnej, wstępnej oceny (art. 6 ust. 3 upcc). W sytuacji, gdy podatnik, pomimo wezwania, o którym mowa wyżej nie określił wartości lub podał wartość nieodpowiadającą wartości rynkowej, organ podatkowy dokona jej określenia z uwzględnieniem opinii biegłego lub przedłożonej przez podatnika wyceny rzeczoznawcy. Jeżeli organ podatkowy powoła biegłego, a wartość określona z uwzględnieniem jego opinii różni się o więcej niż 33 % od wartości podanej przez podatnika, koszty opinii ponosi podatnik ( art. 6 ust. 4 upcc).

Podatnik nie jest zobligowany do określenia wartości rynkowej zakupionych rzeczy w oparciu o opinię rzeczoznawcy. Ustawodawca w przytoczonym wyżej art. 6 ust. 4 upcc nałożył jedynie na organ podatkowy obowiązek uwzględnienia przedłożonej przez stronę w toku postępowania podatkowego w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych wyceny rzeczoznawcy, gdy wartość rynkowa przedmiotu umowy, według oceny organu podatkowego nie odpowiada wartości rynkowej zgodnie z art. 6 ust. 2 upcc. Na gruncie obowiązującej regulacji dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych na Wnioskodawcy nie ciąży również obowiązek kompletowania dokumentów uwiarygodniających stan techniczny pojazdów. Jednakże informuje się, że zgodnie z art. 180 § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem. Ponadto jeżeli przepis prawa nie wymaga urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego w drodze zaświadczenia, organ podatkowy odbiera od strony, na jej wniosek, oświadczenie złożone pod rygorem odpowiedzialności karnej za fałszywe zeznania (art. 180 § 2 wyżej cyt. ustawy).

Reasumując, w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym podstawę opodatkowania będzie stanowić cena zapłacona klientowi jeżeli stanowi ona wartość rynkową zbytej rzeczy w rozumieniu art. 6 ust. 2 upcc.

Ponadto informuje się, że zgodnie z art. 2 pkt 4 upcc nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne, jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest:

    a) opodatkowana podatkiem od towarów i usług,
    b) zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkiem:
        - umów sprzedaży i zamiany, których przedmiotem jest nieruchomość lub jej część, albo prawo użytkowania wieczystego, spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej lub prawo do miejsca postojowego w garażu wielostanowiskowym lub udział w tych prawach,
        - umowy spółki i jej zmiany,
        - umowy sprzedaży udziałów i akcji w spółkach handlowych.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.