Postanowienie

Na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wejherowie, po rozpatrzeniu wniosku Podatnika z dnia 27.04.2007r., uzupełnionego pismem z dnia 16.05.2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie możliwości zaliczenia w koszty uzyskania przychodów wartości nakładów budowlanych zwróconych najemcy

stwierdza, że

stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

UZASADNIENIE

Podatnik wraz ze wspólnikiem w okresie od 01.06.2006r. do 28.02.2007 prowadził działalność w lokalu wynajmowanym na terenie centrum handlowego. Zgodnie z niepisanymi zwyczajami praktykowanymi przez właściciela centrum handlowego – podpisując umowę najmu Podatnik i jego wspólnik zobowiązani zostali do zwrotu poprzedniemu najemcy kwoty określonej jako nakłady budowlane. Poprzedni najemca sfinansował prace budowlane niezbędne do przystosowania pomieszczenia na potrzeby najmu. Nakłady te związane były z wykonaniem instalacji elektrycznej, instalacji wodno-kanalizacyjnej, podłogi, tynkowania ścian, zabudowy pionu. Dopiero po ich przeprowadzeniu można było podjąć działalność gospodarczą w danym pomieszczeniu. Na w/w nakłady wystawiona została faktura VAT.

W związku z powyższym, wątpliwość Podatnika sprowadza się do ustalenia, czy nakłady budowlane zwrócone poprzedniemu najemcy mogą zostać zaliczone w koszty uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

Zdaniem Podatnika nakłady budowlane zwrócone poprzedniemu najemcy mogą zostać bezpośrednio zaliczone w koszty prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W myśl art. 22 ust. 8 ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

W myśl art. 22a ust. 2 pkt 1 ustawy, amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 22c, niezależnie od przewidywanego okresu używania przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych".

Przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiują pojęcia inwestycje w obcych środkach trwałych. W praktyce przyjmuje się, że są to nakłady poniesione na ulepszenie środka trwałego, który jest używany na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub innej umowy. Są to więc wydatki mające na celu przystosowanie środka trwałego do używania go przez Podatnika.

Stosownie do treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

W myśl art. 22j ust. 4 pkt 1 ustawy, podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach - okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat.

Jak wynika z cytowanych powyżej przepisów prawa wydatek poniesiony na inwestycję w obcym środku trwałym może być zaliczony w koszty uzyskania przychodów jedynie poprzez odpisy amortyzacyjne.

Z przedstawionego na wstępie stanu faktycznego wynika, iż Podatnik wraz ze wspólnikiem w okresie od 01.06.2006r. do 28.02.2007 prowadził działalność w lokalu wynajmowanym na terenie centrum handlowego. Zgodnie z niepisanymi zwyczajami praktykowanymi przez właściciela centrum handlowego – podpisując umowę najmu Podatnik i jego wspólnik zobowiązani zostali do zwrotu poprzedniemu najemcy kwoty określonej jako nakłady budowlane. Poprzedni najemca sfinansował prace budowlane niezbędne do przystosowania pomieszczenia na potrzeby najmu. Nakłady te związane były z wykonaniem instalacji elektrycznej, instalacji wodno-kanalizacyjnej, podłogi, tynkowania ścian, zabudowy pionu. Dopiero po ich przeprowdzeniu można było podjąć działalność gospodarczą w danym pomieszczeniu. Na w/w nakłady wystawiona została faktura VAT.

W tym stanie faktycznym i prawnym, kwota zwrócona poprzedniemu najemcy określona jako nakłady budowlane stanowiąc inwestycję w obcym środku trwałym może być ujęta w koszty uzyskania przychodów jedynie poprzez dokonywanie odpisów amortyzacyjnych, a zatem stanowisko Podatnika należało uznać za nieprawidłowe.