POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Miechowie działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pana wniosku z dnia 05.06.2007 r. uzupełnionego dnia 03.07.2007 r. w sprawie wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej stwierdza, że przedstawione przez Pana we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Dnia 05.06.2007 r. wpłynął do tut. Urzędu Skarbowego pisemny wniosek podatnika o interpretację zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodów z działalności gospodarczej na podstawie art. 23 ust. 1 piet 44 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.). Przedmiotowy wniosek został uzupełniony dnia 03.07.2007 r. poprzez przedstawienie stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Pan ... prowadzi działalność gospodarczą jednoosobowo w zakresie handlu artykułami spożywczymi. Dla celów podatkowych Podatnik prowadzi księgi rachunkowe.

W 2006 roku wśród elementów zmniejszających koszty księgowe ujęto ubytki w towarach handlowych w ogólnej kwocie 99.864,25 zł, które ustalono przy rozliczeniach inwentaryzacji rocznej w tych towarach. Są to ubytki spowodowane głównie wycofaniem towarów konsumpcyjnych po upływie terminu ważności, stłuczki i ubytki naturalne, artykuły spożywcze, którymi nie można było obciążyć osób odpowiedzialnych za ich ochronę. W tej ogólnej grupie niedoborów odliczonych od kosztów bilansowych znajduje się niewielka ilość towarów akcyzowych, o których wartość należałoby zmniejszyć koszty uzyskania przychodów ale nie o cały wolumen ich wartości. Po dogłębnej analizie treści art. 23 ust. 1 pkt 44 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz po konsultacji z biegłym rewidentem badającym sprawozdanie finansowe firmy za 2006 rok Podatnik doszedł do przekonania, że korekta kosztów bilansowych (obniżenie) winna być dokonana o wartość niedoborów towarów akcyzowych, powiększona o podatek akcyzowy od tych ubytków lub niedoborów.

Ocena prawna stanu faktycznego:
Zapytanie dotyczy wydatków nie uznawanych za koszty uzyskania przychodu na podstawie art. 23 ust. 1 pkt 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 w/w ustawy kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy, które określają katalog wydatków nie będących kosztem podatkowym.

Użyte w art. 22 ust. 1 cytowanej ustawy sformułowanie "wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów" wskazuje, iż za koszt uzyskania przychodów może być uznany jedynie wydatek, który pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym ze źródłem przychodów.

W myśl przepisu zawartego w art. 23 ust. 1 pkt 44 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów "strat powstałych w wyniku nadmiernych ubytków lub zawinionych niedoborów wyrobów akcyzowych oraz podatku akcyzowego od tych ubytków lub niedoborów." Jak wynika z powyższego przepisu do kosztów uzyskania przychodów nie zalicza się wyłącznie strat powstałych w wyniku nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów wyrobów akcyzowych, a więc korekta (obniżenie) kosztów w Pana firmie zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym winna być dokonana tylko o wartość nadmiernych ubytków i zawinionych niedoborów tych towarów oraz podatku akcyzowego od ubytków lub niedoborów.

W przedstawionej sprawie, aby można było uznać za koszty uzyskania przychodu znaczne ubytki (straty) towarów akcyzowych, niezbędne jest posiadanie dokumentów, z których wynikałoby, że ubytki te spowodowane zostały okolicznościami, na które Podatnik nie miał wpływu.

Jeżeli zatem z dokumentów będących w posiadaniu Podatnika będzie wynikało, że stwierdzony niedobór lub nadmierny ubytek nastąpił bez winy podatnika, to w myśl art. 22 ust. 1 ustawy, jego wartość będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu prowadzonej działalności gospodarczej.

W związku z tym, że katalog wyłączeń z kosztów uzyskania przychodów (art. 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych) nie obejmuje swym zakresem ubytków niezawinionych, Podatnik może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów straty (rzeczywiste) poniesione w towarach handlowych, jeżeli wykaże, że pozostają one bezpośrednio w związku przyczynowo - skutkowym z osiąganymi przychodami oraz służą zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Nie będzie zatem stanowić kosztu uzyskania przychodu strata w wyrobach akcyzowych powstała w wyniku braku należytej staranności ze strony podmiotu obowiązanego do zabezpieczenia przed powstaniem straty w składnikach majątkowych.

Mając na uwadze powyższe, postanowiono jak w sentencji.

POUCZENIE
Ilekroć jest mowa w niniejszym postanowieniu o przepisach ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) dotyczą one stanu prawnego obowiązującego do dnia 30.06.2007 r.

Powyższa interpretacja w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, jeżeli jednak wnioskodawca zastosuje się do niej, organ nie może wydać decyzji o określającej lub ustalającej jego zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia niniejszego postanowienia, jeżeli taka decyzja była by niezgodna z interpretacją zawartą w postanowieniu.
Zgodnie z art. 14b § 2 ww. ustawy niniejsza interpretacja jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji.

Na postanowienie zawierające interpretację służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Miechowie w terminie 7 dni od daty doręczenia powyższego postanowienia stosownie do przepisu art. 236 § 2 pkt 1 ustawy Ordynacja podatkowa. Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazać dowody uzasadniające to żądanie.

W dacie wydania postanowienia nie toczyło się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.