POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 z późniejszymi zmianami) po rozpatrzeniu wniosku Pana z dnia 12.03.2007 roku ( data wpływu 14.03.2007 roku – wniosek uzupełniono w dniu 05.04.2007 roku ) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego dot. możliwości preferencyjnego rozliczenia dochodów osiągniętych w 2006 roku tj. jako osoby samotnie wychowującej dziecko pełnoletnie uczące się, które w 2006 roku nie osiągnęło żadnych dochodów

stwierdzam, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku dotyczące podatku dochodowego od osób fizycznych jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Pan ....pismem z dnia 12.03.2007 roku ( data wpływu 14.03.2007 roku – wniosek uzupełniono w dniu 05.04.2007 roku ) wystąpił do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z wnioskiem o udzielenie w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z pisma wynika, że Sąd Okręgowy w Gdańsku Wydział II Cywilny wydał wyrok z powództwa Pani... o rozwód, bez orzekania o winie stron. W dniu Pani.... zawarła związek małżeński z Panem .....i przyjęła nazwisko..... W dniu wymeldowała się z adresu i obecnie jest zameldowana. Syn po podjęciu studiów w 2003 roku zamieszkał wraz z Podatnikiem ( łożącym na jego utrzymanie oraz opłacającym świadczenia związane z utrzymaniem domu ).

W złożonym wniosku zadano pytanie: czy Podatnik może rozliczyć się z dochodów osiągniętych w 2006 roku wspólnie z synem, który jest studentem i nie uzyskał żadnego dochodu w 2006 roku.

Pan uważa, że ma prawo do rozliczenia się za 2006 rok wraz z synem, który jest studentem i w 2006 roku nie osiągnął żadnego dochodu.

Stosownie do treści art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( tekst jednolity Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) od osób samotnie wychowujących w roku podatkowym:

1. dzieci małoletnie,
2. dzieci, bez względu na ich wiek, na które, zgodnie z odrębnymi przepisami, pobierany był zasiłek pielęgnacyjny,
3. dzieci do ukończenia 25 lat uczące się w szkołach, o których mowa w przepisach o systemie oświaty lub w przepisach - Prawo o szkolnictwie wyższym, jeżeli w roku podatkowym dzieci te nie uzyskały dochodów, z wyjątkiem dochodów wolnych od podatku dochodowego, renty rodzinnej oraz dochodów w wysokości nie powodującej obowiązku zapłaty podatku

• podatek może być określony, z zastrzeżeniem ust. 8, na wniosek wyrażony w rocznym zeznaniu podatkowym, w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy dochodów osoby samotnie wychowującej dzieci, z uwzględnieniem art. 7; z tym że do sumy tych dochodów nie wlicza się dochodów (przychodów) opodatkowanych w sposób zryczałtowany na zasadach określonych w tej ustawie.

Zgodnie z art. 6 ust. 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się jednego z rodziców albo opiekuna prawnego, jeżeli osoba ta jest panną, kawalerem, wdową, wdowcem, rozwódką, rozwodnikiem albo osobą, w stosunku do której orzeczono separację w rozumieniu odrębnych przepisów. Za osobę samotnie wychowującą dzieci uważa się również osobę pozostającą w związku małżeńskim, jeżeli jej małżonek został pozbawiony praw rodzicielskich lub odbywa karę pozbawienia wolności.

Przy czym zgodnie z art. 6 ust. 8 cytowanej wyżej ustawy zasada ta nie ma zastosowania, gdy do osoby samotnie wychowującej dzieci lub do jej dziecka mają zastosowanie przepisy art. 30c lub ustawy z dnia 20 listopada 1998 roku o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne ( Dz. U. Nr 144, poz. 930 z późn. zm.) z wyjątkiem, gdy opodatkowanie ryczałtem ewidencjonowanym dotyczy przychodów z najmu, dzierżawy lub umów o podobnym charakterze.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że ten z rodziców dziecka będący osobą rozwiedzioną traktowany jest jako osoba samotnie wychowująca dziecko, który jest jego prawnym opiekunem. Zasady sprawowania prawnej opieki na dzieckiem przez rodziców ( wykonywania władzy rodzicielskiej) określa sąd w wyroku orzekającym rozwód małżonków. Wynika to z art. 58 ustawy z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy ( Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm. ). Wskazany przepis stanowi, że w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków, przy czym może powierzyć jej wykonywanie obojgu bądź jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka.

Niezbędną przesłanką jest również to, aby osoba faktycznie wychowywała dziecko. Przez wychowywanie należy, zgodnie z ogólnie przyjętą definicją, rozumieć zapewnianie stałej opieki prowadzącej do uzyskania pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Przesądza to o tym, że dziecko powinno pozostawać we wspólnym gospodarstwie domowym z osobą samotną.

Problemy przy ocenie, czy dana osoba jest osobą samotnie wychowującą dziecko może sprawiać fakt, że w niektórych przypadkach samotnie wychowywane dziecko ma nadal dwoje rodziców, czy też opiekunów. W niektórych przypadkach powstawać mogą wątpliwości, która z tych osób jest osobą samotnie wychowującą dziecko. Tylko jedna osoba ( spośród obydwu rodziców lub opiekunów ) może być uznana za samotnie wychowującą to samo dziecko w danym czasie. W takim przypadku decydujące znaczenie ma kryterium formalne, jakim jest orzeczenie sądu o powierzeniu władzy rodzicielskiej. „ W odniesieniu do osoby rozwiedzionej samotnie wychowującej dzieci o uprawnieniu do szczególnego opodatkowania, wynikającym z art. 6 ust. 4 ustawy (...), przesądza tytuł prawny, jakim jest orzeczenie sądowe o sprawowaniu władzy rodzicielskiej „ ( wyrok NSA z dnia 7 marca 2001 roku sygn. akt I SA/Gd 1799/98 ).

Wątpliwości wywołuje fakt, że nie zawsze takie orzeczenie istnieje oraz to, że w wielu przypadkach dziecko faktycznie jest wychowywane przez drugiego z rodziców mimo, że władzę rodzicielską formalnie powierzono innemu rodzicowi ( czy też innemu opiekunowi ). Przy ocenie prawa do preferencyjnego sposobu opodatkowania należy mieć jednak na względzie przede wszystkim okoliczności faktyczne. Prawo do wspólnego opodatkowania przysługuje osobie wychowującej dziecko. Przez wychowanie należy rozumieć zapewnianie stałej opieki, prowadzącej do pełnego rozwoju fizycznego i psychicznego. Decydujące znaczenie ma więc fakt z kim dziecko zamieszkuje i na czyim utrzymaniu pozostaje. W takim przypadku właśnie tej osobie należy przyznać prawo do preferencyjnego opodatkowania wspólnie z dzieckiem, niezależnie od istnienia i od treści orzeczenia o powierzeniu władzy rodzicielskiej.

Nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowej sprawie status osoby samotnie wychowującej dziecko przysługuje ojcu i to jemu przysługuje prawo do preferencyjnego rozliczenia się łącznie z dzieckiem.

Zatem przedstawione stanowisko we wniosku jest prawidłowe.