POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8 poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko (...)Sp. z o. o. – przedstawione we wniosku z dnia 12.04.2006 r., który wpłynął do tut. Urzędu w dniu 20.04.2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej braku opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykonanych na terytorium kraju usług montażu urządzeń dla kontrahenta niemieckiego oraz braku obowiązku wykazania sprzedaży ww. usług w deklaracji VAT-7 – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20.04.2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 28.04.2006 r. wezwano podatnika do usunięcia braków formalnych wniosku. Braki formalne zostały usunięte w dniu 15.05.2006 r. (data stempla pocztowego 12.05.2006 r.).

Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka zajmuje się m. in. wykonywaniem usług montażu rozdzielnic elektrycznych dla kontrahenta niemieckiego. Kontrahent niemiecki (zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzunijnych) sprowadza do wynajętego przez siebie warsztatu na terenie Polski części składowe do ww. urządzeń. Spółka podpisała z niemieckim kontrahentem umowę, w której zobowiązała się do wykonywania na terenie Polski usług montażu, po czym gotowe urządzenia opuszczają teren Polski (wracają do Niemiec). Jednakże Spółka nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić, że zmontowane rozdzielnice elektryczne zostają niezwłocznie wywiezione przez usługobiorcę poza terytorium kraju (tj. 30 dni). Z obserwacji wynika, iż transport powyższy odbywa się po każdej zakończonej zmontowanej partii rozdzielnic. Niestety Spółka (będąc usługodawcą) nie posiada stosownych dokumentów, by wykazać, że przedmiotowe rozdzielnice opuszczają teren Polski w terminie 30 dni. Kontrahent niemiecki podał Spółce numer pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku na terenie Niemiec. Numer ten został potwierdzony w systemie VIES. Spółka wystawia dla firmy niemieckiej fakturę z zamieszczoną klauzulą „podatek VAT zapłaci nabywca usługi w swoim kraju”.

Na tle opisanego stanu faktycznego, Spółka zwraca się z pytaniem, czy postępuje zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług, nie naliczając podatku od towarów i usług oraz nie wykazując kwoty sprzedaży usług w deklaracji VAT-7 (9).

Podatnik stoi na stanowisku, iż na podstawie art. 27 ust. 2 pkt 3d z zastrzeżeniem art. 28 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien wystawić fakturę bez naliczonego podatku od towarów i usług, gdyż wartość usługi nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług. Jednocześnie na każdej fakturze należy zamieścić dopisek, iż ww. podatek winien zapłacić nabywca usługi w swoim kraju. Zdaniem Spółki, w związku z brakiem odpowiedniej pozycji w deklaracji VAT-7 (9), sprzedaży usług wykonywanych w kraju dla kontrahenta unijnego nie wykazuje sie w deklaracjach VAT.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, przedstawione przez Spółkę stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

W myśl art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28. Przepis art. 28 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż dla usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane. Przy czym, zgodnie z ust. 8 art. 28 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy usługodawcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, przepis ust. 7 stosuje się, jeżeli towary po wykonaniu usług zostaną niezwłocznie, nie później jednak niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju.

Jak wskazano we wniosku, Spółka nie jest w stanie jednoznacznie stwierdzić, że montowane rozdzielnice elektryczne zostały niezwłocznie, nie później niż w terminie 30 dni od wykonania na nich usług, wywiezione poza terytorium kraju i nie posiada stosownych dokumentów, by to wykazać. Wobec tego należy uznać, iż nie został spełniony warunek, wynikający z art. 28 ust. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji miejscem świadczenia tych usług nie będą Niemcy. Opodatkowanie przedmiotowych usług powinno nastąpić na terytorium kraju, zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d ustawy o podatku od towarów i usług, która stanowi, iż w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym, miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone.

W myśl art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133. Na podstawie delegacji ustawowej zamieszczonej w art. 99 ust. 14 ustawy o podatku od towarów i usług, Minister właściwy do spraw finansów publicznych określa w drodze rozporządzenia wzory deklaracji podatkowych wraz z objaśnieniami co do sposobu prawidłowego ich wypełnienia oraz terminu i miejsca ich składania. Wzory obecnie obowiązującej deklaracji VAT-7 określa załącznik Nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 września 2005 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 185, poz. 1545). Według załącznika Nr 3 do ww. rozporządzenia (Objaśnienia do deklaracji VAT-7 i VAT-7K), w części C deklaracji VAT-7 (Rozliczenie transakcji podlegających opodatkowaniu oraz podatku należnego, a także transakcji wykonywanych poza terytorium kraju) wykazuje się wszystkie czynności podlegające opodatkowaniu, dla których obowiązek podatkowy powstał w okresie rozliczeniowym, za który składana jest deklaracja, po uwzględnieniu korekt wynikających z przepisów o podatku od towarów i usług, jeżeli mają wpływ na rozliczenie w okresie, za który składana jest deklaracja.

Wobec powyższego, Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu jest zdania, iż wskazane usługi podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium kraju i Spółka ma obowiązek rozliczyć podatek należny od tych transakcji. Sprzedaż przedmiotowych usług powinna również zostać wykazana w deklaracji VAT-7 (9) w części C, jako świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.

Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.

Zażalenie podlega opłacie skarbowej.