Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Spółka od kwietnia 2003 r. realizuje na terenie Francji kontrakty na rzecz Europejskiego Ośrodka Badań Jądrowych (CERN), który posiada siedzibę w Szwajcarii. Przewiduje się, że prace trwać będą do 30 kwietnia 2006 r. (istnieje także możliwość dalszego kontynuowania robót w sytuacji pozyskania kolejnych zleceń dodatkowych od CERN). CERN to Europejska Organizacja Badań Jądrowych, największe centrum badań cząstek nuklearnych na świecie. Laboratoria CERN wyposażone są w najnowsze urządzenia badawcze. Celem badań jest poznanie budowy materii oraz teorii powstania wszechświata. W 1994 r. Rada CERN-u zatwierdziła budowę wielkiego zderzacza hydronowego LHC – akceleratora, który umożliwi naukowcom wniknięcie w strukturę materii i odtworzy warunki panujące we wszechświecie zaraz po Wielkim Wybuchu. W ramach tego przedsięwzięcia CERN zlecił Spółce do realizacji kontrakty, które obejmowały część prac związanych z budową ww. akceleratora oraz detektora CMS. Zakres poszczególnych kontraktów obejmował dostawę materiałów i montaż:
#61485; wodnych rurociągów ze stali nierdzewnej w tunelach podziemnych,
#61485; instalacji gazowych eksperymentalnych oraz chłodniczych na detektorze CMS,
#61485; systemów chłodzenia regulujących temperaturę wody do poszczególnych obiegów detektora CMS oraz szaf elektrycznych.
Do miesiąca kwietnia 2004 r. prace związane z wykonywaniem kontraktów CERN traktowane były jako eksport usług i opodatkowane stawką 0% - w momencie otrzymania zapłaty. Po 1 maja 2004 r. usługi te nie podlegają opodatkowaniu w Polsce, ponieważ związane są z nieruchomością, a zgodnie z art. 27 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością jest miejsce położenia nieruchomości. Jak wskazuje Podatnik, w jego przypadku jest to Francja.
Po przystąpieniu Polski do Unii Europejskiej powstała możliwość zarejestrowania się dla potrzeb podatku od wartości dodanej w krajach UE. Korzystając z powstałej możliwości, Spółka w maju 2004 r., zgodnie z wymogiem zleceniodawcy (CERN-u), zarejestrowała się na potrzeby podatku od wartości dodanej we Francji i otrzymała numer ewidencyjny. CERN nie jest podatnikiem podatku od wartości dodanej, ale na podstawie otrzymanych od wykonawców faktur, które zawierają podatek od wartości dodanej (według stawki francuskiej), występuje do urzędu fiskalnego we Francji o jego zwrot.
Kontrakty CERN realizowane są przez pracowników Spółki, którzy wyjechali do Francji, ale również przez pracowników zatrudnionych w Polsce. Do wykonania kontraktów niezbędne były zakupy:
#61485; materiałów bezpośrednio produkcyjnych do instalacji i montażu (rury, zawory, kolana, redukcje, przepustnice, blacha, filtry, pompy itp.),
#61485; materiałów pomocniczych (wiertła, tarcze itp.),
#61485; środków czystości,
#61485; odzieży ochronnej,
#61485; narzędzi,
#61485; środków trwałych,
#61485; usług obcych (usługi projektowe, badania RTG spoin, usługi spawalnicze, usługi cynkowania, usługi transportowe, koszty odpraw celnych, koszty tłumaczeń itp.).
Niektóre materiały podlegały w Polsce prefabrykacji, a następnie w postaci elementów zostały wywiezione do Francji. Nie wszystkie materiały pomocnicze zakupione w Polsce zostały wywiezione z kraju, ponieważ były wykorzystane przez osoby pracujące na rzecz realizacji kontraktu w Polsce (papier komputerowy, środki czystości itp.). Z realizacją kontraktu wiązały się również inne koszty, które były poniesione w Polsce, tj. opłata za dzierżawę, rozmowy telefoniczne itp. Zakupy związane z realizacją kontraktów dokonywane były w Polsce, w krajach Unii Europejskiej oraz w krajach trzecich (z poza UE). Miejscem dostawy była Polska, ale również teren budowy we Francji.
Zakupy materiałów dokonane w krajach UE i dostarczone na teren Polski traktowane były jako nabycie wewnątrzwspólnotowe w Polsce. Zakupy dokonywane w krajach trzecich a dostarczane do Polski traktowane były jako import materiałów. Materiały te były odprawiane przez Urząd Celny na dokumencie SAD. Wywóz materiałów nabytych na terenie Polski, niezbędnych do realizacji kontraktu CERN, odbywał się na podstawie faktur proforma oraz specyfikacji wywożonych materiałów. Do dnia 30.04.2004 r. wywożone materiały potwierdzane były przez Urząd Celny na dokumencie SAD. Po 01.05.2004 r., po przystąpieniu Polski do UE, wywożone materiały dokumentowane były fakturą proforma oraz specyfikacją wywożonych materiałów, listem przewozowym CMR jeżeli wywożone były transportem obcym, a jeżeli własnym środkiem transportu to na fakturze proforma określany był rodzaj pojazdu oraz numer rejestracyjny samochodu. Odbiór materiałów na terenie budowy we Francji potwierdzany był przez pracownika Spółki realizującego kontrakt.
Na potrzeby realizowanego kontraktu CERN dokonywano także zakupów, których odbiór odbywał się na terenie Francji. Zakupy te dokumentowane były fakturami, na których podany był numer identyfikacyjny nadany Podatnikowi we Francji. Zakupy materiałów dokonywane w krajach UE, a dostarczane bezpośrednio na teren budowy we Francji traktowane były jako nabycie wewnątrzwspólnotowe we Francji.
Zakupy dokonywane na terenie Francji oraz w krajach UE z bezpośrednią dostawą do Francji, jak również zakupy wszelkiego rodzaju usług na terenie Francji, tj. rozmowy telefoniczne, opłaty za hotel, usługi księgowe, badanie spoin itp., ujmowane i rozliczane są w deklaracjach VAT składanych we Francji (zakupy te nie były uwzględniane w deklaracji VAT-7 w Polsce). W deklaracjach VAT we Francji wykazywana jest również wartość zafakturowanych prac na rzecz CERN na podstawie wystawionych i zapłaconych faktur. Faktury wystawiane są w EURO ze stawką podatku obowiązującą we Francji, a przy danych Spółki jako sprzedawcy, podany jest numer VAT nadany Spółce we Francji. Deklaracje VAT we Francji sporządzane są przez francuskie biuro, z którym Spółka podpisała umowę.
W deklaracjach VAT-7 składanych w Polsce uwzględniane są wszystkie zakupy realizowane na terenie Polski. W deklaracjach składanych do sierpnia 2005 r. (do zmiany deklaracji VAT-7) Spółka zaznaczała w dziale „F” kwadrat „1” (dotyczący art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy), który informował, że podatnik ma również prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, jeżeli importowane lub nabywane towary i usługi dotyczą dostawy towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, jeżeli kwoty te mogłyby być odliczone, gdyby czynności te były wykonane na terytorium kraju. W deklaracjach składanych od miesiąca września 2005 r. wartość wykonanych i zafakturowanych robót na rzecz CERN wykazana jest w dziale „C” w wierszu 2 jako dostawa towarów oraz świadczenie usług poza terytorium kraju.
Niektóre kontrakty CERN zostały już zakończone i okazało się, że powstały nadwyżki materiałów bezpośrednio produkcyjnych. Część materiałów została już przemieszczona z Francji do Polski, pozostała znajduje się nadal na terenie budowy we Francji. Spółka zastanawia się nad sprzedażą tych materiałów we Francji. Również niektóre materiały używane czasowo na terenie Francji powróciły już do kraju. Dokumentem powrotu jest faktura proforma, specyfikacja przywiezionych materiałów oraz list przewozowy CMR przy transporcie obcym lub określenie samochodu i numeru rejestracyjnego przy transporcie własnym samochodem.
Uzupełniając wniosek, Spółka wskazuje, że zgodnie z art. 97 ustawy o podatku od towarów i usług, dokonała ona zgłoszenia rejestracyjnego w zakresie podatku od towarów i usług na druku VAT-R oraz VAT-R/UE. Druki zostały złożone w dniu 14.04.2004 r. W dniu 22.04.2004 r. Spółka otrzymała potwierdzenie nadania numeru identyfikacji podatkowej – jako podatnika VAT UE.
Zgodnie z zawartymi przez Spółkę umowami z CERN (zakres przedmiotowy to dostawa towarów i ich montaż oraz instalacja w obszarze detektora i akceleratorów), Podatnik współuczestniczy w wykonaniu części instalacji dla zespołu urządzeń służących temu przedsięwzięciu. Po wykonaniu instalacje podlegają próbom i odbiorom przez CERN. W związku z powyższym, wykonane instalacje – zdaniem Spółki – nie służą nieruchomości ale są elementami zespołów urządzeń do przeprowadzania badań naukowych.
Uzupełniając wniosek, Spółka informuje także, iż rodzaj wykonywanych przez nią prac, pomimo, że montowane instalacje mocowane są do ścian tuneli a pompy do istniejących fundamentów, pozwala na uznanie ich za dostawę towarów i ich montaż lub instalację, a nie jako wykonanie usług związanych z nieruchomością. Nie zmienia to jednak faktu, że miejscem opodatkowania tych czynności jest Francja.
Zdaniem Podatnika, w przypadku sprzedaży nadwyżki materiałów, które zostały wywiezione z Polski i znajdują się na terytorium Francji należy najpierw wystawić fakturę ze stawką 0% i potraktować ją jako dostawę wewnątrzwspólnotową. Sprzedawcą będzie Spółka z NIP nadanym w Polsce (jako podatnikowi UE), a nabywcą będzie także Spółka, ale z NIP nadanym jej we Francji. Następnie należy wystawić fakturę na nabywcę ze stawką podatku obowiązującą na terytorium Francji, na której sprzedawcą będzie Spółka z NIP nadanym we Francji. Dostawę wewnątrzwspólnotową należy wykazać w deklaracji VAT i VAT UE w miesiącu dokonania sprzedaży, tj. wystawienia faktury nabywcy, pomimo, że pomiędzy dniem wywozu a dniem sprzedaży upłynął już jakiś okres czasu. Dokumentami uprawniającymi do zastosowania stawki 0% będą dokumenty z dnia faktycznego wywozu: faktura proforma, list przewozowy lub inne dokumenty.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.
Odnosząc się do wyrażonych przez Podatnika wątpliwości, w pierwszej kolejności wskazać należy, iż niniejsze postanowienie opiera się na przedstawionym przez Podatnika stanie faktycznym, zgodnie z którym, wykonywane przez niego czynności należy kwalifikować jako dostawę towarów wraz z ich montażem. Tut. Organ podatkowy nie weryfikuje zatem prawidłowości dokonanej przez Spółkę kwalifikacji, lecz przyjmuje ją jako stan faktyczny, w oparciu o który sprawa jest rozstrzygana.
Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego. Przy czym zgodnie z art. 13 ust. 6 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, który zgłosił zamiar dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.
Jak stanowi art. 13 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, dla których miejscem dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, jeżeli towary te są przemieszczane przez tego podatnika dokonującego ich dostawy lub na jego rzecz. W myśl art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz - miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane; nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem. Ponadto, zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 7 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być czasowo używane na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, w celu świadczenia usług przez tego podatnika. Stosownie natomiast do art. 13 ust. 4 pkt 8 ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy towary mają być czasowo używane przez tego podatnika na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, pod warunkiem że import takich towarów z terytorium państwa trzeciego z uwagi na ich przywóz czasowy byłby zwolniony od cła.
Jak wynika ze złożonego wniosku, część wywiezionych przez Podatnika towarów miała być następnie przedmiotem dostawy dokonywanej wraz z ich montażem poza terytorium kraju, a cześć służyła wykonaniu prac instalacyjnych lub montażowych. Oznacza to, że przemieszczenie przez Podatnika (lub na jego rzecz) po dniu 30 kwietnia 2004 r. towarów, które następnie miały być przedmiotem dostawy wraz z montażem oraz towarów służących tej instalacji (jeżeli były tam czasowo używane do celów prowadzonych prac, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące) – zgodnie z art. 13 ust. 4 pkt 1 i 7 – nie stanowiło wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Zgodnie z art. 13 ust. 5 ustawy, w przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Wtedy też powstaje obowiązek podatkowy z tego tytułu. Okolicznością tą jest zatem upływ terminu, o którym mowa powyżej lub zmiana przeznaczenia towaru (towary na skutek sprzedaży przestały być używane czasowo lub nie stanowią przedmiotu dostawy wraz z montażem). Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów powinna zostać ujęta w deklaracji VAT-7 składanej za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy. Zgodnie ze wzorem deklaracji VAT-7 stanowiącym załącznik Nr 1 do rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 19 września 2005 r. w sprawie wzorów deklaracji podatkowych dla podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 185, poz. 1545), dostawa ta powinna zostać wykazana w poz. 30 deklaracji VAT-7 – wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów (część C). Stosownie bowiem do objaśnień do deklaracji dla podatku od towarów i usług (VAT-7 i VAT-7K), stanowiących załącznik Nr 3 do rozporządzenia, w poz. 30 wykazuje się wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ustawy, jeżeli podatnik zgłosił zamiar dokonywania wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów i został zarejestrowany jako podatnik VAT-UE zgodnie z art. 97 ustawy. Ponadto, zgodnie z art. 100 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane dalej "informacjami podsumowującymi", za okresy kwartalne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu:
1) wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów;
2) wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - w przypadku informacji podsumowujących dotyczących wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.
Ponadto, jako iż z wniosku wynika, że przedmiotowe towary były wywożone także przed dniem 1 maja 2004 r., wskazać należy, iż kwalifikacja danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dotyczy wyłącznie towarów wywożonych przez Podatnika nie wcześniej niż w dniu 1 maja 2004 r. Jak bowiem wynika z art. 176 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisy zawarte m. in. w art. 1-14 ustawy stosuje się od dnia 1 maja 2004 r.
Zgodnie z § 9 ust. 10 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 95, poz. 798), w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów faktura stwierdzająca tę dostawę powinna zawierać numer podatnika dokonującego dostawy, o którym mowa w art. 97 ust. 10 ustawy, oraz właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Natomiast w przypadku sprzedaży przedmiotowych towarów na terytorium Francji, w przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie jest obowiązana do wystawienia faktury VAT dokumentującej tę transakcję. Zgodnie bowiem z § 27 ust. 1 rozporządzenia, przepisy § 9, 11-23 i 26 stosuje się odpowiednio do faktur stwierdzających dokonanie dostawy towarów lub świadczenia usług, dla których miejscem opodatkowania jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju lub terytorium państwa trzeciego, jeżeli dla tych czynności podatnicy wystawiający fakturę nie są zidentyfikowani dla podatku od wartości dodanej lub - w przypadku terytorium państwa trzeciego - podatku o podobnym charakterze. Jak wynika ze złożonego wniosku, Spółka jest zidentyfikowana dla podatku od wartości dodanej na terytorium Francji, a zatem przepis powyższy nie znajduje zastosowania. Stanowisko Podatnika w tym zakresie jest zatem nieprawidłowe. Jednakże nie oznacza to, iż Spółka nie jest obowiązana udokumentować tę transakcję na podstawie przepisów obowiązujących na terytorium Francji. Tut. Organ podatkowy nie odnosi się jednak do tego zagadnienia, gdyż nie jest ono przedmiotem regulacji prawa podatkowego obowiązującego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w związku z czym brak jest podstaw prawnych do udzielenia interpretacji w tym zakresie.
Odnosząc się do dokumentów uprawniających do zastosowania odnośnie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku od towarów i usług, która wynosi 0%, wskazać należy, że zgodnie z art. 42 ust. 14 ustawy, przepisy ust. 1-4 i 11-13 stosuje się odpowiednio do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, o której mowa w art. 13 ust. 3. Stosownie zatem do art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0 %, pod warunkiem że podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W myśl ust. 3 powyższego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:
1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2) kopia faktury,
3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku
- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.
Jak stanowi art. 42 ust. 4 ustawy, w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:
1) imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2) adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3) określenie towarów i ich ilości;
4) potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5) rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
Zgodnie z art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:
1) korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2) dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3) dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4) dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
Mając na uwadze powyższe, wskazać należy, iż nieprawidłowym jest stanowisko Podatnika w zakresie dokumentów uprawniających do zastosowania odnośnie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów stawki podatku od towarów i usług, która wynosi 0%. Podatnik powinien bowiem dysponować kopią faktury, a nie „proformą faktury”. Proforma faktury może natomiast być uznana za dodatkowy dowód, o którym mowa w art. 42 ust. 11 ustawy.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.