Zgodnie z art. 160 ustawy z dnia 28 lutego 2003r. - Prawo upadłościowe i naprawcze ( Dz. U. Nr 60, poz. 535 z późn. zm.) czynności syndyka dokonywane są w jego imieniu własnym, lecz na rachunek upadłego.
We wszelkich postępowaniach, stroną w znaczeniu materialnym pozostaje upadły, który jest podmiotem praw i obowiązków. Syndykowi przysługuje legitymacja formalna do występowania w tych postępowaniach – co oznacza, że jest przedstawicielem strony w znaczeniu formalnym. W zakresie prawnopodatkowym działanie syndyka można porównać z działaniem pełnomocnika (ze wszystkimi prawnymi tego stanu rzeczy konsekwencjami). W świetle powyższego syndyk masy upadłości nie jest ani podatnikiem, ani płatnikiem, lecz osobą odpowiedzialną w czasie trwania postępowania upadłościowego za realizację wszystkich obowiązków podatnika i płatnika przez upadłego.
Na skutek ogłoszenia upadłości upadły nie traci bytu prawnego i nie przestaje być płatnikiem podatku dochodowego. Traci jedynie zarząd oraz możliwość korzystania i rozporządzania majątkiem, który to zarząd sprawuje ustanowiony syndyk. W ramach tego zarządu syndyk działa za upadłego i w tym też zakresie za upadłego wykonuje jego obowiązki podatkowe, w tym obowiązki płatnika.
Naczelnik Urzędu Skarbowego w Białej Podlaskiej stoi na stanowisku, że Syndyk upadłego Przedsiębiorstwa X Spółka z o.o. w Białej Podlaskiej na podstawie art 31 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych powinien w imieniu upadłego, jako osoba do tego upoważniona obliczać i pobierać w ciągu roku zaliczki na podatek dochodowy od osób, które uzyskują przychody wynikające z art. 12 w/w ustawy. Jak wynika z art. 32 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zaliczki pobierane przez płatników za miesiące od stycznia do grudnia wynoszą:
1)za miesiące od początku roku do miesiąca włącznie, w którym dochód podatnika uzyskany od początku roku w tym zakładzie pracy przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali – 19% dochodu uzyskanego w danym miesiącu,
2) za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę, o której mowa w pkt 1 – 30% dochodu uzyskanego w danym miesiącu,
3) za miesiące następujące po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę drugiego przedziału skali – 40% dochodu uzyskanego w danym miesiącu.
Odstępstwo od powyższej zasady (dotyczącej stawki stosowanej przy poborze przez płatnika zaliczek na podatek) wprowadza art. 41a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zgodnie z którym płatnicy, o których mowa w art 31 ustawy na wniosek podatnika obliczają i pobierają w ciągu roku wyższe zaliczki na podatek dochodowy, stosując zamiast stawki 19% odpowiednio 30%, 40%.
Reasumując, płatnik powinien od wypłaconych wynagrodzeń pobrać zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 19% tj. w granicy pierwszego przedziału zgodnie z art 32 ust.1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ponieważ wyższą stawkę podatkową stosuje się za miesiąc następujący po miesiącu, w którym dochód uzyskany od początku roku przekroczył kwotę stanowiącą górną granicę pierwszego przedziału skali, o ile podatnik nie złoży wniosku o zastosowanie wyższej stawki podatkowej.