Z treści złożonego wniosku wynika, że w roku 2005 podmiot „X” nabywał od Podatnika wykonywane ręcznie ozdoby choinkowe oraz usługi produkcji ozdób choinkowych wykonywanych maszynowo. Po zakończeniu okresu współpracy między podmiotami, do zapłaty pozostały zarówno należności Podatnika o łącznej kwocie 86.502,69 zł brutto, jak i należności podmiotu „X” w wysokości 31.669,47 brutto. Po wzajemnym rozliczeniu ww. wierzytelności saldo należności Podatnika wyniosło 54.833,22 zł brutto. W związku z powyższym dnia 06 lipca 2006 r. Podatnik wystąpił do sądu z powództwem w tym zakresie. Jednakże ze względu na zawiły charakter tych rozliczeń, strony, tj. Podatnik i podmiot „X” dnia 07 sierpnia 2006 r. zawarły ugodę pozasądową uznając, że jest to rozwiązanie lepsze od długotrwałego i kosztownego postępowania sądowego. Mocą tej ugody strony ustaliły, że zapłata przez podmiot „X” kwoty 27.500,00 zł brutto wyczerpie wzajemne roszczenia stron. Po rozliczeniu przez Podatnika w Jego w księgach rachunkowych dokonanej zapłaty, nadal pozostaje kwota nie rozliczona w wysokości 27.333,22 zł brutto. Kwoty tej Spółka nie może jednak wyksięgować na poczet kosztów uzyskania przychodów, gdyż zgodnie z treścią art. 16 ust. 1 pkt 25 ustawy z dnia 15 lutego 2002 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wierzytelności nieściągalnych, chyba, że nieściągalność została wykazana w sposób określony w tych przepisach. W przedmiotowej sprawie, jak zaznacza Podatnik, przypadek ten nie zachodzi.

W tak przedstawionym stanie faktycznym Podatnik ma wątpliwości dotyczące potwierdzenia, czy w oparciu o treść art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług możliwe jest z uwagi na fakt zawarcia ugody, z mocy której sprzedający odstępuje od dochodzenia zapłaty części należności, dokonanie korekty wartościowej wystawionych faktur sprzedaży.

Zdaniem Spółki, w przedmiotowej sprawie możliwe jest zastosowanie przepisu art. 29 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie bowiem z jego treścią obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (upustów). Podatnik uważa, że zastosowane w analizowanej sprawie odstąpienie od dochodzenia zapłaty kwoty 27.333,22 zł brutto traktować można jako upust, ponieważ ma ona bezpośredni wpływ na wartość otrzymanych przychodów i w efekcie prowadzi do obniżenia wartości dokonanych dostaw. Na tej podstawie, zgodnie z §15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, Podatnik winien dokonać korekty wartościowej faktur wystawionych nabywcy składających się na kwotę 54.833,22 zł brutto, obniżając cenę jednostkowa w ten sposób, aby łączna wartość tych faktur wyniosła 27.500,00 zł brutto. Powyższe spowoduje, że zapisy w księgach rachunkowych zostaną rozliczone. Jednocześnie wartość przychodów Spółki wykazana zostanie w wartości zapłat, które Podatnik rzeczywiście otrzymał. Zastosowanie powyższych przepisów i przeprowadzenie rozliczeń w opisany sposób wywoła, według Spółki, skutki podatkowe w postaci zmniejszenia wartości przychodów Spółki o około 22.404,28 zł brutto oraz zmniejszenia wartości podatku od towarów i usług należnego do zapłaty o około 4.928,94 zł.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Podstawowym dokumentem, potwierdzającym zaistnienie określonych czynności gospodarczych podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jest faktura VAT. W myśl art. 106 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Faktura jest więc sformalizowanym dokumentem, potwierdzającym zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego, spełniającym szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Powinna potwierdzać fakt dokonania sprzedaży, datę tej sprzedaży, wartość przedmiotu sprzedaży, kwotę podatku, kwotę należności od nabywcy oraz dane dotyczące podatnika dokonującego sprzedaży i dane dotyczące nabywcy. Przy czym powinna odzwierciedlać prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli stwierdzić fakt dojścia między stronami do rzeczywistej operacji gospodarczej w wartościach i ilościach wykazanych na fakturze VAT. Faktura stanowi podstawę ustalenia wartości sprzedaży oraz kwoty podatku należnego związanego z tą sprzedażą. Przy czym, zdarzają się sytuacje, kiedy to już po wystawieniu faktury VAT występują zdarzenia mające bezpośredni wpływ na treść już wystawionych faktur. W takim przypadku koniecznym jest dokonanie ich korekty poprzez wystawienie faktury korygującej.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Przepis art. 29 ust. 4 ustawy stanowi natomiast, że obrót zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, a także kwot wynikających z dokonanych korekt faktur. Wskazany powyżej przepis art. 29 ustawy określa zatem warunki, których spełnienie umożliwia zmniejszenie obrotu.

Do zmniejszenia podstawy opodatkowania u sprzedawcy dochodzi zatem w przypadku zaistnienia określonych okoliczności wynikających z treści art. 29 ustawy, przy czym okoliczności te powinny zostać potwierdzone poprzez wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej. Stanowi o tym przepis §16 i 17 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798).

W myśl §16 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą, która (zgodnie z ust. 2 §16) powinna zawierać co najmniej:

1) numer kolejny oraz datę jej wystawienia;
2) dane zawarte w fakturze, której dotyczy faktura korygująca:
a) określone w § 9 ust. 1 pkt 1-3,
b) nazwę towaru lub usługi objętych rabatem;
3) kwotę i rodzaj udzielonego rabatu;
4) kwotę zmniejszenia podatku należnego.

Natomiast ust. 3 §16 ww. rozporządzenia stanowi, że przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

1) zwrotu sprzedawcy towarów oraz zwrotu nabywcy kwot nienależnych, o których mowa w art. 29 ust. 4 ustawy;
2) zwrotu nabywcy zaliczek, przedpłat, zadatków lub rat, podlegających opodatkowaniu.

Przepis § 17 ust. 1 ww. rozporządzenia wskazuje natomiast, że fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Przez ugodę, w myśl art. 917 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony czynią sobie wzajemne ustępstwa w zakresie istniejącego między nimi stosunku prawnego w tym celu, aby uchylić niepewność co do roszczeń wynikających z tego stosunku lub zapewnić ich wykonanie albo by uchylić spór istniejący lub mogący powstać.

Takim ustępstwem w przedmiotowej sprawie jest rezygnacja przez Podatnika z części należności będąca rezultatem zawartej ugody. Sytuacji tej nie należy jednak utożsamiać ze zmniejszeniem wartości sprzedanych towarów i usług na skutek obniżenia ich ceny. Zawarta ugoda dotyczy bowiem jedynie rozliczeń pomiędzy kontrahentami (rezygnacji z dochodzenia długu).

W świetle powyższego stwierdzić należy, że zawarcie przedmiotowej ugody nie stanowi przesłanki do wystawienia faktur korygujących, zmniejszających obrót Wnioskodawcy. Przepisy §16 i 17 rozporządzenia nie znajdują zastosowania w przedstawionym stanie faktycznym.

Biorąc pod uwagę powyższe, Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu uznaje stanowisko Podatnika przedstawione we wniosku za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.