POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa ( jednolity tekst Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60) po rozpatrzeniu wniosku XXX z dnia 17 października 2006 rok (data wpływu do Urzędu Skarbowego w Chojnicach 20 października 2006r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie prawa do odliczenia całości podatku naliczonego zawartego w zakupach przeznaczonych na remont budynku,

stwierdza, że

stanowisko przedstawione w tym wniosku nie jest prawidłowe

w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że XXX w Chojnicach prowadzi działalność edukacyjną, zwolnioną z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jest też właścicielem budynku, który zamierza wydzierżawić Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością.

Podmiotowy budynek jest w trakcie remontu generalnego, który prowadzi XXX. W związku z zakupami towarów i usług na ten cel, wzrasta kwota podatku naliczonego. Po zakończeniu remontu XXX zamierza wynająć go w całości Spółce z o.o. X, która w całości by nim administrowała. W zamian za to XXXX zachowałaby prawo do wykorzystania części (ok.50%) na swoje potrzeby. Pozostałą część budynku Spółka administrująca przeznaczyłaby na cele własne oraz wynajem podmiotom trzecim. Spółka administrowałaby całością budynku (również użytkowaną przez XXX), więc za usługę tę pobierałaby wynagrodzenie od wszystkich podmiotów tam się znajdujących, także od XXX.

W związku z powyższym podatnik zwrócił się z zapytaniem czy w opisanej sytuacji XXX miałaby prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zawartego w zakupach przeznaczonych na remont powyższego budynku.

Zdaniem podatnika przysługuje mu prawo do odliczenia całości podatku naliczonego zawartego w zakupach przeznaczonych na remont ww. budynku. Zgodnie bowiem z art.86 ust.1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług ( Dz.U.Nr 54, poz. 535 z późniejszymi zmianami) podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Wynajem jest usługą opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, skoro więc cały, wyremontowany budynek zostanie wynajęty, więc całość podatku naliczonego, jako przeznaczona na działalność opodatkowaną, będzie podlegała odliczeniu.

Mając na uwadze stan faktyczny przedstawiony we wniosku i obowiązujący w tym zakresie stan prawny tutejszy organ podatkowy stwierdza, co następuje:

Ustalając stan prawny mający zastosowanie w przedstawionym przez podatnika stanie faktycznym sprawy należy dokonać analizy zarówno ustawodawstwa krajowego jak i obowiązujących w tym względzie przepisów wspólnotowych z uwzględnieniem orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości w Luksemburgu.

W preambule do I Dyrektywy Rady Europejskiej Wspólnot Gospodarczej sformułowano obowiązek wprowadzenia do ustawodawstw krajowych przepisów ustanawiających podatek pośredni, który wyeliminuje wielofazowy podatek kaskadowy. Zgodnie z przepisami art. 2 I oraz art. 17 ust. 2 i 3 VI Dyrektywy Rady Europejskiej Wspólnot Gospodarczej, istotnymi cechami podatku od towarów i usług jest to, że podatek ten jest powszechny, obciąża konsumenta (konsumpcję), jest proporcjonalny do ceny towarów i usług niezależnie od liczby transakcji mających miejsce w procesie produkcji i dystrybucji, (wieloetapowy naliczany na każdym etapie obrotu, aż do sprzedaży detalicznej łącznie z tym poziomem) oraz neutralny tj. wliczany w cenę towarów a nabywca ma prawo do odliczenia tego podatku od podatku należnego od obrotu zrealizowanego przez niego w dalszej kolejności.

Art. 86 ust. 1 ustawy o VAT transponuje do przepisów krajowych zasady wynikające z powołanych powyżej przepisów I i VI dyrektywy. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Prawo to należy rozumieć w ten sposób, że przysługuje ono w przypadku, gdy towary zarówno handlowe jak i środki trwałe zakupywane były z zamiarem wykorzystania w działalności opodatkowanej – bez względu na ich ostateczne przeznaczenie. A contrario z przepisu tego wynika, iż nie przysługuje prawo do obniżenia wysokości podatku należnego o podatek naliczony przy nabyciu towarów i usług:

• wykorzystywanych do czynności nie objętych zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług /tzn. niepodlegających opodatkowaniu tym podatkiem,
• wykorzystywanych do czynności wprawdzie podlegających zakresowi opodatkowania podatkiem od towarów i usług, lecz na podstawie przepisów szczególnych zwolnionych od tego podatku.

W oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny sprawy ustalono, iż XXX jest właścicielem budynku i prowadzi jego generalny remont. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, również, iż wnioskodawca prowadzi wyłącznie działalność edukacyjną, która zgodnie z poz. 7 załącznika nr 4, do ustawy o podatku od towarów i usług zwolniona jest z opodatkowania tym podatkiem.

Natomiast jedyną czynnością wnioskodawcy, która winna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT miałaby być usługa dzierżawy (najmu) zawarta ze spółką X. a której przedmiotem byłaby remontowana przez wnioskodawcę nieruchomość.

Przedstawione powyżej okoliczności w ocenie tutejszego organu podatkowego w sposób niebudzący wątpliwości wskazują, iż odbiorcą (konsumentem) usług remontu budynku jest wnioskodawca tj. XXX w Chojnicach, której przedmiot działalności jest co do zasady zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny tutejszy Organ stoi na stanowisku, iż Podatnik, który dokonuje nabycia towarów i usług w ramach nakładów na będący jego własnością budynek, w sytuacji gdy przedmiot jego działalności (usługi edukacyjne) jest zwolniony z opodatkowania podatkiem od towarów i usług, w niniejszej sprawie nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Na marginesie wskazać należy, iż stanowisko podatnika nie jest zgodne zarówno przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT jak również przepisami zawartymi w I i VI Dyrektywie Rady Europejskiej Wspólnoty Gospodarczej.

Potwierdzeniem powyższego są wyroki Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 21 lutego 2006 r. w sprawach oznaczonych sygnaturami C-255/02 i C-223/03. W powołanych orzeczeniach Trybunał orzekł, iż VI Dyrektywa VAT powinna być interpretowana w ten sposób, iż sprzeciwia się ona prawu podatnika do odliczenia podatku od wartości dodanej, jeżeli transakcje, z których wynika to prawo, stanowią nadużycie prawa.

Dalej Trybunał wskazał, iż dla stwierdzenia istnienia nadużycia wymagane jest po pierwsze, aby dane transakcje, pomimo iż spełniają formalne przesłanki przewidziane w odpowiednich przepisach VI dyrektywy i ustawodawstwa krajowego transponującego tę dyrektywę, skutkowały uzyskaniem korzyści podatkowej, której przyznanie byłoby sprzeczne z celem tych przepisów. Po drugie, z ogółu obiektywnych okoliczności powinno również wynikać, iż zasadniczym celem tych transakcji jest uzyskanie korzyści podatkowej. Jeżeli stwierdzono istnienie nadużycia, to przeprowadzone transakcje powinny zostać przedefiniowane w taki sposób, aby odtworzyć sytuację, która istniałaby, gdyby nie dokonano transakcji stanowiących nadużycie.

Trybunał podkreślił również, że podmioty nie mogą powoływać się na normy prawa wspólnotowego w celach nieuczciwych lub stanowiących nadużycie. Ta zasada zakazu nadużycia znajduje zastosowanie również w dziedzinie podatku VAT.

Organ podatkowy nie podziela zatem stanowiska podatnika, który bazuje wyłącznie na gramatycznej wykładni przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wykładnia zaprezentowana przez podatnika we wniosku sprzeczna jest bowiem z istotnymi cechami podatku od towarów i usług wynikającymi z I i VI dyrektywy Rady EWG co znajduje potwierdzenie w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, a co za tym idzie nie jest również zgodna z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast wskazany we wniosku stan faktyczny sprawy wyczerpuje wszelkie znamiona spraw na gruncie, których zapadły powołane wyżej orzeczenia ETS-u.

W ocenie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Chojnicach transakcje – umowy dzierżawy (najmu), które miałyby być zawarte przez XXX ze spółką z o.o. X. stanowiłyby nadużycie prawa a zatem nie mogą stanowić postawy do przyznania wnioskodawcy prawa do odliczenia całości podatku naliczonego zawartego w cenie nabycia towarów i usług związanych z remontem budynku będącego własnością wnioskodawcy.