W dniu 3.04.2007r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który uzupełniono w dniu 25.05.2007r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż spółka X, jako wynajmujący oraz Wnioskodawca jako najemca zawarły umowę najmu zabudowanej nieruchomości – terminala logistycznego prowadzonego po zawarciu umowy przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z zawartą przez strony umową spółka X była odpowiedzialna za ochronę mienia znajdującego się na terenie wynajętego przez Podatnika terminala.

W styczniu 2004r. Wnioskodawca stwierdził brak należącego do Jego klienta towaru (cukru) złożonego w wynajmowanym od spółki magazynie.

Klient Spółki obciążył Ją wartością brakującego towaru, wystawiając stosowną notę obciążeniową. Kwoty stanowiące wartość niedoboru zostały zapłacone klientowi przez Wnioskodawcę na zasadzie kompensaty zobowiązań z należności z faktur za wykonane usługi logistyczne. Kwota 652.437,50 zł została rozliczona w następujący sposób:

14.07.2004r. – 342.054,83 zł;

26.07.2004r. – 161.861,03 zł;

17.09.2004r. – 68.469,09 zł;

22.10.2004r. – 11.885,62 zł;

23.11.2004r. – 68.166,93 zł.

Kwota 112.561 zł została rozliczona, jak poniżej:

22.10.2004r. – 80.673,69 zł;

23.11.2004r. – 31.887,45 zł.

Prowadzone przez organy ścigania dochodzenie nie pozwoliło na ustalenie przyczyny powstania braku, stąd Wnioskodawca obciążył (wystawiając notę obciążeniową) jego wartością spółkę X, jako podmiot odpowiedzialny za bezpieczeństwo mienia na terenie terminala i utratę cukru, gdyż spółka X nie wywiązała się należycie ze swoich obowiązków, umożliwiając wywiezienie z terenu terminala towaru bez wymaganych dokumentów przewozowych. Nota obciążeniowa wobec spółki X została wystawiona w dwóch transzach w dniach:

30.04.2004r. na kwotę 652.437,50 zł;

31.12.2004r. na kwotę 112.561,14 zł.

Kwota ta nie została dotąd zapłacona przez spółkę X, natomiast może ona ją uregulować potrącając z wierzytelności Wnioskodawcy swoją wierzytelność za sprzedane Podatnikowi środki trwałe.

Ponieważ należność Spółki nie została uregulowana przez spółkę X w terminie określonym w nocie wystawionej przez Wnioskodawcę, obciążył On spółkę X odsetkami za opóźnienie, wystawiając odsetkowe noty obciążeniowe.

Kwota obciążających spółkę X odsetek – jako nie uregulowana – nie została zaliczona do przychodów podatkowych Podatnika. Zostanie do nich zaliczona w momencie ich uregulowania przez spółkę X.

W związku z powyższym stanem faktycznym, Spółka prosi o potwierdzenie stanowiska, iż kwota odsetek będzie stanowiła przychód podatkowy Wnioskującej z momentem zapłacenia ich przez spółkę X.

Zdaniem Spółki, zaliczenie przychodu określonego notą odsetkową wystawioną przez Nią, zostanie zakwalifikowane jako przychód podatkowy na podstawie art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Kwota odsetek zostanie zaklasyfikowana jako przychód w momencie ich zapłaty. Przed jej dokonaniem nie stanowi przychodu, stosownie do przepisu art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy o podatku ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Zgodnie z art. 12 ust. 4 pkt 2 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), do przychodów nie zalicza się kwot naliczonych, lecz nie otrzymanych odsetek od należności, w tym również od udzielonych pożyczek (kredytów).

Z treści tego przepisu wynika a contrario, iż podatnik uzyskuje przychód podatkowy z tytułu odsetek od należności, zapłaconych przez dłużnika, dopiero w momencie faktycznego ich otrzymania. Ustawodawca konstruuje zatem zasadę kasową zaliczania otrzymanych odsetek do przychodów.

W świetle powyższego, uznać należy, iż odsetki od należności odpowiadającej wartości brakującego cukru, naliczone przez Wnioskodawcę, lecz nie otrzymane, nie stanowią u Niego przychodów. Odsetki takie będą przychodami dopiero w dacie faktycznego otrzymania.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.