Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kętrzynie na podstawie art. 14a § 1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), postanawia uznać stanowisko Wnioskodawców zawarte w piśmie z 19.06.2007 r., jako prawidłowe.

Z przedstawionych okoliczności faktycznych wynika, iż w okresie od 27 kwietnia do 21 lipca 2002 r. pracował Pan w Wielkiej Brytanii i uzyskał dochód w wysokości 2620 funtów szterlingów. W okresie od 30 czerwca do 12 listopada 2003 r., pracował Pan dorywczo („na czarno”) w USA i uzyskał dochód około 5 tys. dolarów amerykańskich. Nie składał Pan zeznań podatkowych za lata 2002 i 2003.
Wątpliwości Pana dotyczą kwestii, czy dochody uzyskane za granicą w latach2002-2003 powinny zostać rozliczone z urzędem skarbowym w Polsce.
Pana zdaniem, z dochodów, o których mowa wyżej, nie powinien się rozliczać.

Tutejszy organ podatkowy podziela stanowisko Wnioskodawcy.

Na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (j. t. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w latach 2002-2003, wolna od podatku dochodowego jest część dochodów osób przebywających czasowo za granicą i uzyskujących dochody ze stosunku pracy lub stypendiów, w wysokości odpowiadającej równowartości diet określonych w przepisach wydanych przez odpowiedniego ministra w sprawie diet i innych należności z tytułu podróży służbowych pracowników poza granicami kraju, obliczonych za okres, w którym była wykonywana praca lub było otrzymywane stypendium.

Zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 8 maja 2001 r. w sprawie szczegółowych zasad ustalania oraz wysokości należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 50, poz. 525 ze zm.) wysokość diety za dobę podróży w Wielkiej Brytanii wynosi 32 funty.

Zgodnie z załącznikiem do Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19 grudnia 2002 r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. Nr 236, poz. 1991 ze zm.) wysokość diety za dobę podróży w Stanach Zjednoczonych wynosi 46 dolarów amerykańskich.

Z przedstawionego przez Pana stanu faktycznego wynika, że w 2002 r. pracował Pan w Wielkiej Brytanii przez okres 86 dni. Wartość przysługujących z tego tytułu diet wyniosła 2752 funty (86x32) – uzyskany dochód 2620 funtów.
W Stanach Zjednoczonych przepracował Pan w 2003 r. 136 dni, więc wartość przysługujących z tego tytułu diet wyniosła 6256 dolarów amerykańskich (136x46). Uzyskano dochód około 5000 dolarów.

W związku z powyższym, w przedstawionym przez Pana stanie faktycznym, po zastosowaniu zwolnienia nie wystąpił u Wnioskodawcy dochód podlegający opodatkowaniu ze stosunku pracy za granicą w latach w 2002-2003.

Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym w latach 2002-2003, podatnicy są obowiązani składać urzędom skarbowym zeznania o wysokości dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym według ustalonego wzoru w terminie do 30 kwietnia następnego roku.

Zdaniem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kętrzynie, jeżeli w latach2002-2003, oprócz opisanych wyżej dochodów z pracy w Wielkiej Brytanii i Stanach Zjednoczonych, nie uzyskiwał Pan innych dochodów opodatkowanych, to nie miał obowiązku składania za te lata zeznań podatkowych.

Ponadto tutejszy organ informuje, iż:
- interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia,
- interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, wiąże natomiast właściwy organ podatkowy i organ kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy stronie prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Olsztynie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kętrzynie w terminie 7 dni od daty doręczenia – art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej.

Zażalenie powinno zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie – art. 222 w związku z art. 239 Ordynacji podatkowej.