DECYZJA

Na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 w związku z art. 14a § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po przeprowadzeniu postępowania wszczętego z urzędu postanowieniem z dnia 6 czerwca 2007 r., nr 1401/PH-I/006/14-228/06/BT/AŁ w sprawie zmiany postanowienia Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie z dnia 27 stycznia 2006 r., nr 1471/NTR1/443-565/05/AM, dotyczącego udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego na wniosek XXX, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie

postanawia

-zmienić postanowienie organu pierwszej instancji.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z dnia 16 listopada 2005 r. Strona wystąpiła w trybie art. 14a Ordynacji podatkowej z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie. Strona podała, że importuje wagi elektroniczne z Korei i sprowadza je do Polski poprzez port w Hamburgu, gdzie następuje odprawa celna. Z Hamburga towar transportowany jest do Polski i sprzedawany w Polsce. Na terenie Niemiec Spółka nie posiada żadnych jednostek powiązanych, ani oddziałów i nie prowadzi działalności gospodarczej, natomiast przed niemieckim Urzędem Celnym reprezentuje Ją Przedstawiciel Fiskalny - podmiot niezależny działający na podstawie pełnomocnictwa. Wobec powyższego pytania Spółka w zakresie podatku od towarów i usług były następujące, czy:

- wykazać transakcje importu towaru z Korei (przy odprawie celnej w Hamburgu) w deklaracji VAT-7 jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towaru w miesiącu odprawy celnej w Hamburgu?

- wykazać transakcje importu towaru z Korei (przy odprawie celnej w Hamburgu) w deklaracji podsumowującej VAT-UE? Jeśli tak to czy należy i jak należy wypełnić poz. kod kraju oraz numer identyfikacyjny VAT kontrahenta?

Jednocześnie Strona przedstawiła własne stanowisko, iż:

- należy wykazywać transakcje importu towaru z Korei w deklaracji VAT-7 w miesiącu odprawy celnej w Hamburgu,

- jednocześnie ze względu na fakt, iż Korea nie jest państwem członkowskim UE nie należy tych transakcji wykazywać w deklaracji podsumowującej VAT-UE.

Postanowieniem z dnia 27 stycznia 2006 r., nr 1471/NTR1/443-565/05/AM Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie uznał stanowisko Strony za nieprawidłowe. Organ pierwszej instancji wskazał, że czynność polegająca na przemieszczeniu przez Stronę towaru, uprzednio zaimportowanego, z terenu Niemiec na terytorium Polski nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i nie powinno być uwzględniania przy dokonywaniu rozliczenia tego podatku.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie postanowieniem z dnia 6 czerwca 2007 r., nr 1401/PH-I/006/14-228/06/BT/AŁ, wszczął z urzędu postępowanie w sprawie zmiany w/w postanowienia, ze względu na fakt, iż po dokonaniu jego weryfikacji należało dokonać analizy, czy postanowienie Naczelnika Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego 27 stycznia 2006 r., nr 1471/NTR1/443-565/05/AM rażąco nie narusza prawa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie po zapoznaniu się z aktami sprawy zważa, co następuje:

W myśl art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego (...), na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Zgodnie z art. 14a § 4 w/w ustawy udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Stosownie do art. 14b § 5 pkt 2 w/w ustawy organ odwoławczy w drodze decyzji zmienia albo uchyla postanowienie, o którym mowa w art. 14a § 4 z urzędu, jeżeli postanowienie rażąco narusza prawo, orzecznictwo Trybunału Konstytucyjnego lub Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, w tym także jeżeli niezgodność z prawem jest wynikiem zmiany przepisów.

Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż w orzecznictwie sądowo-administracyjnym utrwalił się pogląd o formalnym rozumieniu pojęcia „rażące naruszenie prawa”. Sprowadza się on do stwierdzenia, że rażące naruszenie prawa zachodzi wówczas, gdy w niewątpliwym stanie prawnym, istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu, a wydanym przez organ rozstrzygnięciem.

Według Słownika Języka Polskiego /Warszawa 1993, t. III s. 24/ „rażący” to dający się łatwo stwierdzić, wyraźny, oczywisty, niewątpliwy, bezsporny. Przedstawione rozumienie pojęcia „rażące naruszenie prawa”, prowadzi do wniosku, że Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego, wydając przedmiotowe postanowienie naruszył prawo w sposób wskazany powyżej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż towar importowany przez Spółkę z Korei zostaje wprowadzony na terytorium Wspólnoty (art. 2 pkt 3 ustawy o VAT) w Niemczech, w chwili dokonania odprawy celnej. Następnie towar jest przemieszczany w ramach terytorium Wspólnoty z Niemiec do Polski. W tym miejscu należy zauważyć, iż przemieszczenie towarów z jednego państwa członkowskiego do innego państwa członkowskiego wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Wskazać bowiem należy, iż zgodnie z regulacją przepisu art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlega import towarów, zaś zgodnie z pkt 4 wyżej wskazanego art. 5 ust. 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju.

W myśl art. 9 ust. 1 ustawy o VAT przez wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

Z kolei w art. 11 ust. 1 w/w ustawy ustawodawca postanowił, iż przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju. Jednocześnie art. 12 ust. 1 w/w ustawy określa zamknięty katalog sytuacji, w których przemieszczenie towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 cyt. ustawy, nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Z powyższej regulacji wynika, iż przemieszczenie do kraju towaru uprzednio zaimportowanego i dopuszczonego do obrotu na obszarze Wspólnoty, w tym przypadku uprzednio zaimportowanego przez podatnika podatku od towarów i usług w ramach prowadzanego przedsiębiorstwa na terytorium Niemiec, tj. innego niż Polska państwa członkowskiego, a następnie dokonanie przemieszczenia zaimportowanych towarów z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, będzie wewnątrzwspólnotowym nabyciem. To z kolei wywołuje skutek w zakresie obowiązku rozliczenia w Polsce podatku od towarów i usług z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Należy także zauważyć, iż przemieszczenie to stanowi czynność odpowiadającą dostawie towarów w państwie członkowskim, w którym dokonano importu i z którego towary te są przemieszczane. Zdaniem Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w/w podatnik dla tej transakcji działa w tym innym państwie członkowskim w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej. Podkreślić należy, że o tym czy dany podmiot jest podatnikiem podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) czy też nie, nie decyduje fakt, czy dany podmiot zarejestrował się dla celów tego podatku, ale charakter czynności wykonywanych przez ten podmiot. W przedmiotowym przypadku wystąpi czynność przemieszczenia towarów własnych z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej, dokonana w ramach prowadzonego przedsiębiorstwa (działalności gospodarczej) podatnika. Nie ma przy tym znaczenia, czy podatnik dokonując importu towaru na terytorium danego państwa członkowskie UE, a następnie przemieszczając w/w towar z terytorium tego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego UE dopełnił wszystkich warunków wynikających z przepisów dotyczących podatku VAT w państwie członkowskim, w którym dokonał odprawy celnej.

Jednocześnie Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie zauważa, iż w myśl art. 20 ust. 5 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru będącego przedmiotem wewnątrzwspólnotowego nabycia, z zastrzeżeniem ust. 6-9.

W art. 100 ustawy o podatku od towarów i usług ustawodawca postanowił, iż podatnicy dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zarejestrowani jako podatnicy VAT, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy.

W świetle powyższego podatnik dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów zobowiązany jest do wykazania wszystkich dokonanych w danym kwartale transakcji w informacji podsumowującej VAT UE.

Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie stwierdza, że w zaistniałym stanie faktycznym wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, a Strona była zobowiązana do złożenia informacji podsumowującej o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów. Tym samym organ pierwszej instancji wskazując, iż czynność polegająca na przemieszczeniu przez Stronę towaru, uprzednio zaimportowanego, z terenu Niemiec na terytorium Polski nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów i nie powinno być uwzględniania przy dokonywaniu rozliczenia tego podatku, zatem nie należy jej wykazywać w deklaracji podsumowującej VAT-UE, rażąco naruszył prawo.

Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak sentencji decyzji.