We wniosku z dnia 03.04.2007 r. o udzielenie interpretacji przepisów prawa podatkowego podatnik zwrócił się z zapytaniem: czy prowadząc jednoosobową działalność gospodarczą ( PKD 60.24.B) w zakresie świadczenia usług kierowcy na rzecz osób trzecich przysługuje mu prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wartości dietz tytułu odbytych podróży poza granicami kraju w celu wykonania zleconej przez inny podmiot gospodarczy usługi. Wyrażając własne stanowisko w sprawie wnioskodawca uważa, że zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zmianami) posiada prawo do zaliczenia wartości diet w podróżach zagranicznych do kosztów uzyskania przychodów, pod tym jedynie warunkiem, że podróż służbowa pozostaje w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami podatnika (art. 22 ust. 1 w/w ustawy).

Problematykę zaliczania w koszty uzyskania przychodów wydatków z tytułu podróży służbowych osób prowadzących działalność gospodarczą reguluje art. 23 ust. 1 pkt 52 ustawy z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 ze zmianami) – zwanej dalej updof. W myśl tego przepisu nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wartości diet z tytułu podróży służbowych tych osób w części przekraczającej wysokość diet przysługującym pracownikom, określoną w odrębnych przepisach wydanych przez właściwego ministra. Odrębnymi przepisami, o których mowa w powołanym wyżej art. 23 ust. 1 pkt 52 updof, w przypadku zagranicznych podróży służbowych jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002r. w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce budżetowej z tytułu podróży służbowej poza granicami kraju (Dz. U. nr 236, poz. 1991 ze zmianami), a w podróżach krajowych rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 19.12.2002 r.w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju (Dz. U. nr 236, poz. 1990 ze zmianami).

Wymienione wyżej rozporządzenia nie zawierają definicji podróży służbowej, z odbyciem której przysługują diety na pokrycie zwiększonych kosztów wyżywienia w czasie podróży, podobnie zresztą jak ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych. Definicja podróży służbowej została natomiast zawarta w art. 77 5 § 1 ustawy z dnia 26.06.1974 r. – Kodeks pracy (tekst jednolity: Dz. U. z 1998 r. nr 21, poz. 94 ze zmianami) w myśl której, podróż służbową określono jako wykonywanie na polecenie pracodawcy zadania służbowego poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy. Określenie to, odnoszące się do podróży służbowej pracowników, ma również zastosowanie do przedsiębiorców (osób fizycznych prowadzących we własnym imieniu działalność gospodarczą) o ile wyjazd związany jest z działalnością gospodarczą poza stałe miejsce jej prowadzenia. Celem podróży służbowej jest wykonywanie pojedynczego zadania poza miejscem stałego prowadzenia działalności.

Istotą działalności gospodarczej wnioskodawcy jest świadczenie usług kierowcy, które polegają na przemieszczaniu się określonym pojazdem samochodowym po dowolnym obszarze, co oznacza, że nie ma stałego miejsca wykonywania działalności, poza które wyjazd można byłoby uznać za podróż służbową w myśl wyżej wskazanego określenia. Wyjazdy wnioskodawcy, w związku świadczeniem usług jako kierowcy, nie mają też charakteru pojedynczego zadania, lecz są przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej. W konsekwencji powyższego, zarówno podróż zagraniczna, jak również i krajowa, wykonywana w ramach świadczonych usług kierowcy, jako zwykła czynność będąca przedmiotem prowadzonej działalności gospodarczej, stanowi istotę tej działalności, wobec czego brak jest podstaw do zaliczenia wartości diet do kosztów uzyskania przychodów.

Powyższa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, wg stanu obowiązującego w dacie wydania interpretacji.