POSTANOWIENIE

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i §4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz.60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), w sprawie koszty uzyskania przychodów– koszty bezpośrednio związane z przystosowaniem wynajmowanych lokali (sklepów) na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej

stwierdza, że stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

UZASADNIENIE

Spółka podjęła decyzję o rozszerzeniu zakresu swojej działalności o nowy kierunek działań – otwarcie sieci sklepów sprzedaży detalicznej. W związku z tym w sierpniu 2005 utworzony został nowy dział w przedsiębiorstwie, którego zadaniem było i jest w szczególności:

• przygotowanie asortymentu towarów dla sieci sklepów (m.in. dobór kolekcji, rozpoznanie trendów mody w kraju i na świecie oraz oferty konkurencji, zakup wybranego asortymentu),
• obsługa zakupu towaru (w szczególności weryfikacja i kontrola jakości towaru),
• czynności organizacyjne związane z otwarciem nowych punktów sprzedaży detalicznej (m.in. przygotowanie wystroju, reklamy i dekoracji sklepu, nadzór nad zatowarowaniem i odpowiednim wyposażeniem w materiały i środki trwałe, wynajęcie firmy zarządzającej i organizującej sprzedaż w sklepach),
• nadzór nad działalnością bieżącą otwartych sklepów (w szczególności bieżące zatowarowywanie sklepów, nadzór nad sprzedażą, dbanie o odpowiednią dekorację i ekspozycję w sklepie, akcje marketingowe i reklamowe, zaopatrzenie w niezbędne materiały, obsługa informatyczna).

Do nowego działu zostali przesunięci pracownicy z innych komórek organizacyjnych oraz nowozatrudnieni. Wyposażono go w materiały biurowe, środki transportu, telefony komórkowe, wyodrębniono też powierzchnię biurową w wynajmowanym lokalu. Do czasu rozpoczęcia sprzedaży w sklepach poniesiono koszty na utrzymanie i działalność nowego działu, takie jak:

• amortyzacja inwestycji w obcym środku trwałym rozliczana proporcjonalnie do powierzchni wydzielonej na potrzeby działu w budynku wynajmowanym przez spółkę,
• amortyzacja użytkowanych w dziale środków trwałych,
• koszty utrzymania lokalu (media) rozliczone proporcjonalnie do użytkowanej powierzchni,
• koszty zakupu materiałów, w tym m.in. materiałów biurowych, paliwa, próbek towarów,
• koszty usług obcych wykonanych na rzecz działu m.in. usług transportu, marketingowych, naprawy samochodów,
• koszty wynagrodzeń pracowników działu oraz wynagrodzeń wypłacanych na podstawie umów o dzieło i zleceń,
• koszty świadczeń na rzecz pracowników m.in. ZUS pracodawcy, delegacje, koszty szkoleń i BHP,
• pozostałe koszty, np. podatki i opłaty, ubezpieczenia, reprezentacja i reklama.

Wyżej wymienione koszty działu sklepów ponoszono od sierpnia 2005r., a pierwszy punkt sprzedaży detalicznej otwarto w maju 2006r. i wtedy też uzyskano pierwszy przychód z tytułu sprzedaży we własnym sklepie.

Poza ww. kosztami działu Spółka do dnia otwarcia pierwszego sklepu (uzyskania pierwszego przychodu ze sklepu) ponosiła również koszty związane z przygotowaniem poszczególnych punktów sprzedaży, obejmujące:

1. koszty projektów budowlano – architektonicznych poszczególnych sklepów,
2. koszty robót budowlanych, materiałów budowlanych, instalacji w lokalu,
3. koszty mebli i wyposażenia na stałe wbudowanego w lokal,
4. koszty zakupu środków trwałych przeznaczonych do użytkowania w sklepie, amortyzacja naliczana od następnego od następnego miesiąca po otwarciu sklepu albo w miesiącu otwarcia (przy środkach trwałych o wartości mniejszej niż 3.500 zł),
5. koszty najmu lokalu,
6. koszty mediów (telefony, energia),
7. koszty gwarancji bankowych zabezpieczających płatności z tytułu wynajmu lokali sklepowych,
8. koszty reklamy i reprezentacji związane ze sklepem,
9. koszty zakupu materiałów do zużycia np. środki czystości, materiały biurowe, itp.
10. koszty związane z pozyskaniem firmy, która będzie świadczyła usługi zarządzania i organizacji sprzedaży w sklepie.

Poprzedni rok podatkowy Spółki rozpoczął się 1 kwietnia 2005r. i skończył 31 marca 2006r., a obecny rok podatkowy rozpoczął się 1 kwietnia 2006r. i skończy się 31 marca 2007r.

Wątpliwości Podatnika budzi, czy suma kosztów bezpośrednio związanych z przygotowaniem poszczególnych sklepów wymienionych w punktach 1-3 będzie tworzyła wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym.

Zdaniem Podatnika wszystkie koszty poniesione do dnia otwarcia sklepu związane z przygotowaniem lokalu składają się na wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym. Są to między innymi: koszty projektu budowlano-architektonicznego konkretnego sklepu, koszty robót budowlanych, materiałów budowlanych, instalacji w lokalu, koszty mebli i wyposażenia w na stałe wbudowanego w lokal. Inwestycja w obcym środku trwałym będzie amortyzowana od następnego miesiąca po przyjęciu do użytkowania.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Kwestię kwalifikowania wydatków do kosztów uzyskania przychodów normują przepisy art. 15 i 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.).

W myśl art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych,

- wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Na podstawie art. 16a ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. amortyzacji podlegają również, z zastrzeżeniem art. 16c, niezależnie od przewidywanego okresu używania:

1. przyjęte do używania inwestycje w obcych środkach trwałych, zwane dalej "inwestycjami w obcych środkach trwałych",
2. budynki i budowle wybudowane na cudzym gruncie,
3. składniki majątku, wymienione w ust. 1, niestanowiące własności lub współwłasności podatnika, wykorzystywane przez niego na potrzeby związane z prowadzoną działalnością na podstawie umowy określonej w art. 17a pkt 1, zawartej z właścicielem lub współwłaścicielami tych składników - jeżeli zgodnie z przepisami rozdziału 4a odpisów amortyzacyjnych dokonuje korzystający

- zwane także środkami trwałymi.

W myśl art. 16g ust. 7 ustawy z dnia 15.02.1992r. wartość początkową inwestycji w obcych środkach trwałych oraz budynków i budowli wybudowanych na cudzym gruncie ustala się stosując odpowiednio ust. 3-5. Zatem za wartość początkową inwestycji w obcym środku trwałym w razie jej wytworzenia we własnym zakresie uważa się - koszt wytworzenia.

Zgodnie z art. 16g ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r. za koszt wytworzenia uważa się wartość, w cenie nabycia, zużytych do wytworzenia środków trwałych: rzeczowych składników majątku i wykorzystanych usług obcych, kosztów wynagrodzeń za prace wraz z pochodnymi, i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych. Do kosztu wytworzenia nie zalicza się: kosztów ogólnych zarządu, kosztów sprzedaży oraz pozostałych kosztów operacyjnych i kosztów operacji finansowych, w szczególności odsetek od pożyczek (kredytów) i prowizji, z wyłączeniem odsetek i prowizji naliczonych do dnia przekazania środka trwałego do używania.

W przypadku wykorzystywania w prowadzonej działalności gospodarczej niebędących własnością podatnika budynków czy lokali, wydatki poniesione na te składniki mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów albo wprost, albo - jeżeli wydatki te zostaną zaliczone do inwestycji w obcych środkach trwałych - poprzez odpisy amortyzacyjne. Do wartości początkowej środka trwałego w postaci inwestycji w obcym środku trwałym zalicza się ogół kosztów poniesionych w związku z jej wytworzeniem od momentu rozpoczęcia inwestycji aż do momentu przekazania środka do używania. Użycie przez ustawodawcę zwrotu, iż do kosztu wytworzenia środka trwałego zalicza się „inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych” oznacza, iż katalog wydatków poniesionych w związku z wytworzeniem środka trwałego powiększających jego wartość początkową jest otwarty. Mogą więc, mieć miejsce również inne, niewymienione wprost w przepisie koszty, które będą miały wpływ na wartość początkową danego składnika majątku. O tym, czy wydatki stanowić powinny koszt poprzez odpisy amortyzacyjne decyduje związek kosztu z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym.

Tut. Organ podatkowy zauważa, iż koszty projektu budowlano-architektonicznego poszczególnych sklepów, koszty robót budowlanych, materiałów budowlanych, instalacji w lokalu oraz koszty na stałe wbudowanych w lokal mebli i wyposażenia są niewątpliwe wydatkami związanymi z realizowanym przedsięwzięciem inwestycyjnym. Zatem ww. wydatki jako rzeczowe składniki majątku, wykorzystane usługi obce i inne koszty dające się zaliczyć do wartości wytworzonych środków trwałych winny tworzyć wartość początkową inwestycji w poszczególnych środkach trwałych.

Kosztem uzyskania przychodu w przypadku inwestycji w obcych środkach trwałych są odpisy amortyzacyjne dokonywane zgodnie z art. 16j ust. 4 ustawy z dnia 15.02.1992r. Zgodnie z art. 16j ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. podatnicy mogą indywidualnie ustalić stawki amortyzacyjne dla przyjętych do używania inwestycji w obcych środkach trwałych, z tym że dla inwestycji w obcych budynkach (lokalach) lub budowlach okres amortyzacji nie może być krótszy niż 10 lat. Amortyzacji, podobnie jak dla pozostałych środków trwałych, dokonuje się w równych ratach co miesiąc, kwartał lub jednorazowo na koniec roku podatkowego, począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym ten środek lub wartość przyjęto do używania, do końca tego miesiąca, w którym następuje zrównanie sumy odpisów amortyzacyjnych z ich wartością początkową lub, w którym postawiono je w stan likwidacji lub zbytu, lub stwierdzono ich niedobór.

Reasumując w ocenie tut. Organu podatkowego stanowisko Podatnika jest prawidłowe.