Postanowienie

Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku, działając na podstawie art.14a §1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 8 z 2005r., poz. 60 z późn. zm.), po rozpatrzeniu wniosku z dnia 9 czerwca 2006 r.( data wpływu do tut. Urzędu: 19.06.2006r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z póź. zm.) w sprawie: finansowanie przez pracodawcę kosztów egzaminów kwalifikacyjnych pracowników a zwolnienie z opodatkowania, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych,

- stwierdza, iż stanowisko przedstawione w tym wniosku jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego

UZASADNIENIE

Spółka(pracodawca) finansuje pracownikom egzaminy: dozorowe, energetyczne, spawalnicze, przedłużające pracownikom uprawnienia do wykonywania czynności (świadczenia pracy) na zajmowanych stanowiskach pracy. Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym pracownicy zajmujący się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci energetycznych muszą posiadać odpowiednie kwalifikacje, stosownie do obowiązujących w tym zakresie przepisów art. 54 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997r. Prawo energetyczne (Dz. U. z 2003r. Nr 153 poz. 1504 z późn. zm.) i rozporządzenia Ministra Gospodarki i Polityki Społecznej z dnia 28 kwietnia 2003r. w sprawie szczegółowych zasad stwierdzania posiadania kwalifikacji przez osoby zajmujące się eksploatacją urządzeń, instalacji i sieci (Dz. U. Nr 89 poz. 828 ze zm.). Pracownicy zdobywają wiedzę we własnym zakresie, a następnie w wyznaczonym miejscu i terminie zdają egzamin przed komisją kwalifikacyjną. Udział pracowników w egzaminie odbywa się bez skierowania z zakładu pracy. Spółka pokrywa koszt egzaminu a kwotę wydatkowaną na ten cel traktuje jako przychód pracownika. Zdaniem wnioskodawcy przychód ten nie podlega zwolnieniu od podatku dochodowego od osób fizycznych.

Na tle przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Naczelnik Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, co następuje:

Stosownie do treści art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (dalej ustawa) opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku. Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy przychodami, z zastrzeżeniem art. 14-16, art. 17 ust. 1 pkt 6 i 9, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej oraz spółdzielczego stosunku pracy uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności: wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, ekwiwalent za niewykorzystany urlop, i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartości innych nieodpłatnych świadczeń lub świadczeń częściowo odpłatnych.

Szkolenia pracowników, zgodnie z rozporządzeniem Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 12 października 1993r. w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych (Dz. U. Nr 103. poz. 472 ze zm.), można podzielić na dwie kategorie: pierwszą z nich stanowią szkolenia podnoszące kwalifikacje zawodowe w sensie umiejętności wykonywania bieżącej pracy (przykładowo wymienić tu można: prelekcje, wykłady, kursy specjalistyczne) drugą - szkolenia podnoszące poziom wiedzy ogólnej i zawodowej pracownika (przykładowo wymienić tu można: naukę w szkołach publicznych i niepublicznych, szkołach wyższych, studiach podyplomowych).

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że kwoty wydatkowane przez Spółkę na pokrycie kosztów egzaminów kwalifikacyjnych umożliwiających pracownikom zdobycie niezbędnych uprawnień do wykonywania określonych czynności na stanowisku pracy, stanowią przychód ze stosunku pracy.

Ustawodawca w art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy zwalnia od podatku wartość świadczeń przyznanych zgodnie z odrębnymi przepisami przez pracodawcę na podnoszenie kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego pracownika, z wyjątkiem wynagrodzeń otrzymywanych za czas urlopu szkoleniowego oraz za czas zwolnień z części dnia pracy, przysługujących pracownikom podejmującym naukę w szkołach lub podnoszącym kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych.

Zwolnieniem na podstawie w/w przepisu objęte są świadczenia przyznawane na podstawie rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej oraz Ministra Pracy i Polityki Socjalnej w sprawie zasad i warunków podnoszenia kwalifikacji zawodowych i wykształcenia ogólnego dorosłych. Zgodnie z § 9 ust.1 pkt 1 tego rozporządzenia pracownikowi podnoszącemu kwalifikacje zawodowe w formach pozaszkolnych na podstawie skierowania z zakładu pracy przysługuje, o ile umowa zawarta między nim i zakładem pracy nie stanowi inaczej, m. in. zwrot kosztów uczestnictwa. Mając powyższe na uwadze należy uznać, że gdy pracownikowi wystawiane jest skierowanie na egzamin w celu uzyskania wymaganych uprawnień np. dozorowych, spawalniczych, czy energetycznych, to sfinansowanie przez pracodawcę kosztu egzaminu, stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 90 ustawy, korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób fizycznych.

W przedstawionym stanie faktycznym Spółka nie skierowała swojego pracownika na egzamin kwalifikacyjny w celu uzyskania wymaganych uprawnień zawodowych, toteż sfinansowanie przez nią kosztów egzaminu stanowi dla pracownika przychód, który podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W związku z powyższym stanowisko przedstawione przez spółkę we wniosku jest prawidłowe.

Interpretacja ta dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie złożenia wniosku i nie jest wiążąca dla wnioskodawcy.