P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wadowicach działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu Pan wniosku z dnia 29.11.2006 r. (data wpływu 30.11.2006 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W przedmiotowym wniosku wnosi Pan o wyjaśnienie czy koszty ponoszone przez Spółkę, której jest Pan wspólnikiem, związane ze sprzedażą za tzw. symboliczny grosz, sprzedażą gratisową, sprzedażą premiową mają być zaliczone do kosztów reklamy i podlegają ewentualnemu limitowaniu, czy też są kosztami sprzedaży bez limitu będącymi wydatkami na promocję sprzedaży mającymi na celu jej zwiększenie.

Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż Pana Spółka jest producentem wód mineralnych, soków i napojów oraz konfekcjonuje olej jadalny. W celu zwiększenia sprzedaży Spółka wprowadziła następujące instrumenty uatrakcyjnienia sprzedaży:
- sprzedaż za tzw. symboliczny grosz – polegająca na tym, że klient przy zakupie określonej ilości konkretnego produktu, może nabyć określoną ilość tego samego produktu w znacznie obniżonej cenie tj. 0,01 zł. na butelkę,
- sprzedaż gratisowa – polegająca na tym, że Spółka sprzedaje odbiorcy (hurtownia, sklep) towar, dodając do określonej ilości tego towaru taki sam towar gratis, jednocześnie zobowiązując tego odbiorcę na podstawie umowy do zastosowanie tej promocji wobec swoich klientów,
- sprzedaż premiowa – polegająca na tym, że w momencie zakupu określonej ilości produktów z oferty Spółki od jej partnera handlowego (hurtownia, centrum dystrybucji), nabywca (sklep) otrzymuje bezpłatnie nagrodę rzeczową nie będącą produktem firmy np. bluzę itp.
Dodatkowo przy tej akcji promocyjnej, aby zwiększyć sprzedaż wprowadzono program motywacyjny dla pracowników partnerów handlowych Spółki, którzy mają „nagłaśniać” całą akcję wśród potencjalnych uczestników (sklepów). Osoby te po sfinalizowaniu określonej liczby transakcji otrzymują nagrody rzeczowe – kurtki.
Ponadto Spółka w ramach programów motywacyjnych przekazuje tym pracownikom kupony premiowe uprawniające do zakupu towarów w ok. 40.000 punktów na terenie kraju o wartości do 100 zł. Dodaje Pan, iż działania takie mają na celu zmotywowanie pracowników partnerów handlowych Spółki do zwiększenia sprzedaży produktów spółki.

Zdaniem Pana w/w działania Spółki są kosztami sprzedaży nie podlegającymi limitowaniu, bowiem są wydatkami na promocję sprzedaży i wszelkie inne działania mające na celu zwiększenie sprzedaży. Udzielenie rabatu naturalnego (sprzedaż za tzw. symboliczny grosz) jest w istocie obniżeniem ceny za towar, a nie reklamą. Także sprzedaż gratisowa i premiowa są działaniami mającymi na celu uatrakcyjnienie sprzedawanego towaru, pozostają w bezpośrednim związku z przychodami i w całości stanowią koszt uzyskania przychodu.

Ustosunkowując się do powyższego Naczelnik tut. Urzędu wyjaśnia :
Zgodnie z przepisami art. 22 ust. 1 oraz art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)
1)w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006 r. :
- kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.
- nie uważa się za koszy uzyskania przychodów kosztów reprezentacji i reklamy w części przekraczającej 0,25% przychodu, chyba że reklama jest prowadzona w środkach masowego przekazu lub publicznie w inny sposób,
2)w brzmieniu obowiązującym po 01.01.2007 r. :
- kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23,
- nie uważa się za koszy uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.
Z przytoczonych przepisów wynika jednoznacznie, iż po 01.01.2007 r. wykreślono ograniczenia dotyczące reklamy z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Stąd udzielone niżej wyjaśnienia dotyczące reklamy dotyczą stanu prawnego obowiązującego do 31.12.2006 r.

Zdaniem tut. Organu podatkowego sprzedaż za tzw. symboliczny grosz jest formą rabatu naturalnego, polegającego na dodaniu przez sprzedającego do sprzedawanej partii towaru, dodatkowej partii towaru tego samego rodzaju po niższej cenie.
Również sprzedaż gratisowa jest formą rabatu naturalnego, bowiem polega ona na dodaniu przez sprzedającego do sprzedawanej partii towaru – tego samego towaru.
Nie można uznać za reklamę ani publiczną, ani niepubliczną w/w rabatu naturalnego, bowiem w rzeczywistości zjawisko to należy ocenić jako obniżenie ceny za towar.
Sprzedaż premiowa natomiast polega na publicznym przyrzeczeniu jednostki (najczęściej handlowej), że w zamian za spełnienie określonych warunków zostanie przyznana premia – nagroda. Ma to na celu, zachętę nabywców do zakupu jak największej ilości towarów danej firmy, a tym samym wpłynąć na wzrost osiąganych przychodów.
Jednak wszystkie z w/w działań mają w rzeczywistością jeden wspólny cel – uatrakcyjnienie sprzedawanych towarów.
Wydatki związane z takim uatrakcyjnieniem sprzedaży pozostają w bezpośrednim związku z przychodami ze sprzedaży, stanowią więc w całości stosownie do art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych koszty uzyskania przychodów. Nie będą w tym przypadku miały zastosowania postanowienia art. 23 ust. 1 pkt 23 tej ustawy, bowiem reklama polega na informowaniu o zaletach, funkcjach sprzedawanych towarów lub wyrobów oraz możliwościach ich zakupu, a sprzedaż premiowa polega na zastosowaniu „motywacyjnej” funkcji przyznawanej nagrody za zakup towarów lub wyrobów. Dodatkowo sprzedaż premiową od reklamy odróżnia to, że wręczenie nagród następuje po dokonanej sprzedaży lub równocześnie z nabyciem jakiegoś towaru. Natomiast w ramach działań reklamowych rozdawanie różnego rodzaju upominków jest czynnością poprzedzającą zawarcie transakcji sprzedaży.
Z definicji kosztów zawartej w art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, iż między poniesionymi wydatkami a osiągniętymi przychodami musi istnieć związek przyczynowo – skutkowy tego typu, że poniesiony wydatek ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu. Ponadto kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodu. Biorąc pod uwagę motywacyjny charakter nagród rzeczowych i kuponów premiowych przyznawanych pracownikom partnerów handlowych trudno odmówić im racjonalności jak i celowości. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka stosując formę zachęty mobilizuje sprzedawców do wzmożonej sprzedaży swoich produktów, a zatem poprzez nagradzanie zwiększa poziom swoich obrotów ze sprzedaży, a tym samym osiągane z tego tytułu przychody.
Wobec powyższego uznać należy, iż wydatki związane z w/w działaniami stanowią koszty uzyskania przychodów stosownie do przepisów art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy – Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.
Z posiadanych danych przez tut. organ podatkowy wynika, iż w dacie złożenia przedmiotowego wniosku nie toczyło się postępowanie podatkowe, postępowanie przed sądem administracyjnym ani kontrola podatkowa.

Pouczenie:
Na podstawie art. 236 § 1 w związku z art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.