POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a, art. 216 § 1 i § 2 oraz art. 236 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z póź. zm.) Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek

postanawia

uznać stanowisko w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, zawarte we wniosku złożonym z dnia 12 lutego 2007roku (wpływ do tut. organu 21.02.2007r.) uzupełnionym w dniu 30.03.2007roku - za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku z dnia 12.02.2007 r. (wpływ do tut. organu podatkowego w dniu 21.02.2007 r.) wynika, że odstawowym przedmiotem Pana działalności jest działalność marketingowa w zakresie systemów mocujących SPIT. W związku z prowadzoną działalnością gospodarczą posiada Pan podpisaną umowę dystrybucyjną z filią czeską na mocy, której wykonuje usługi marketingowe na rzecz podmiotu czeskiego, będącego wyłącznym dystrybutorem produktów SPIT na rynkach Europy (Polski, Czech, Słowacji i Węgier). Umowa ta przewiduje, że wszelkimi kosztami ponoszonymi przez Pana związanymi z wykonywaniem usług marketingowych będzie obciążana firma czeska na podstawie faktur wystawianych przez Pana w terminach comiesięcznych. Na świadczone usługi marketingowe składają się m.in.: podróże, noclegi, materiały reklamowe, prezentacje, spotkania z kontrahentami, organizacja stoisk wystawowych na różnego rodzaju targach i wystawach itp. Wykonanie tych usług wiąże się często z koniecznością zakupu usług gastronomicznych oraz artykułów spożywczych. Zgodnie z warunkami umowy na fakturę za usługi marketingowe wystawianą dla firmy czeskiej składają się:

#61485; ustalone kwotowo wynagrodzenie miesięczne #61485; zwrot kosztów związanych z działalnością marketingową zaakceptowanych przez czeskiego kontrahenta (na podstawie faktur i pokwitowań).

Na tle powyższych okoliczności faktycznych, zwrócił się Pan z prośbą do Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek o udzielenie interpretacji:

#61548; Czy w sytuacji opisanej w stanie faktycznym zakup usług gastronomicznych oraz artykułów spożywczych stanowi koszt uzyskania przychodu z tytułu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w zakresie usług marketingowych?

W złożonym wniosku wyraża Pan stanowisko, że zakup usług gastronomicznych oraz artykułów spożywczych są kosztem uzyskania przychodów z tytułu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w zakresie usług marketingowych, ponieważ koszty te są częścią składową świadczonych przez Pana usług i faktur wystawianych przez Pana za te usługi. Stwierdza Pan również, iż umowa zawarta przez Pana z kontrahentem czeskim przewiduje, że wszystkimi kosztami związanymi z usługami marketingowymi, w tym kosztami usług gastronomicznych i zakupu artykułów spożywczych obciążany jest Pana kontrahent na podstawie wystawianej przez Pana co miesiąc faktury.

Biorąc pod uwagę przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek stwierdza co następuje:

Zgodnie z przepisem art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z póź. zm.) – w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2007 r. – kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z wyżej przytoczonego przepisu wynika, że kosztem uzyskania przychodów nie są wszystkie wydatki podatnika, ale tylko takie wydatki (nie wymienione w art. 23), które zabezpieczają cele prowadzonej działalności gospodarczej.

Z dniem 1 stycznia 2007 r. przepis art. 23 ust. 1 pkt 23 cytowanej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, który dotychczas zawierał ograniczenia kosztów reprezentacji i reklamy niepublicznej uległ zmianie. W myśl art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych – nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Zatem zmiana art. 23 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wprowadziła zakaz zaliczania w ciężar kosztów podatkowych wydatków poniesionych na reprezentację. Dotyczy to w szczególności kosztów poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Jednocześnie należy wskazać, iż ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie obejmuje definicji reklamy oraz reprezentacji. W związku z tym można posłużyć się słownikową definicją tych pojęć. I tak zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego PWN (Warszawa 1981r.) ”reprezentacja” oznacza okazałość, wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną, natomiast pojęcie „reklamy” zdefiniowane jest jako rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś.

Reprezentacja ma na celu kształtowanie i utrwalanie pozytywnego wizerunku firmy, co ma miejsce m.in. w kontaktach z kontrahentami lub potencjalnymi kontrahentami. Tak więc do reprezentacji należy także zaliczyć poczęstunek przy przyjmowaniu kontrahentów. Zatem w przypadku, gdy podatnik zakupi artykuły spożywcze i napoje, w tym alkoholowe, a następnie przekaże je jako poczęstunek dla kontrahentów lub gości firmy, którzy mogą stać się potencjalnymi kontrahentami, podatnik nie będzie mógł ująć wydatków na ich zakup w kosztach. Zakaz ten wynika wprost z przepisu art. 23 ust. 1 pkt 23 wyżej wymienionej ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wymienione przepisy prawa podatkowego – tutejszy Organ podatkowy nie podzielił Pana stanowiska w sprawie zaliczenia w koszty uzyskania przychodu zakupu usług gastronomicznych oraz artykułów spożywczych z tytułu prowadzonej przez Pana działalności gospodarczej w zakresie usług marketingowych?

Powyższa interpretacja, w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego Warszawa Targówek, w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.