POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Wieliczce, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r .Ordynacja Podatkowa (t.j. DZ. U. z 2005 r. Nr 8 poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 14.11.2005 r. (uzupełnionego w dniu 22.11.2005 r.) w sprawie udzielenia interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie podatku od towarów i usług, stwierdza że przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Stan faktyczny:
Podatnik prowadzi działalność handlową, sprzedaje towary określonego producenta, nabywając je za pośrednictwem innego podmiotu gospodarczego.
Podmiot pośredniczący został wskazany przez producenta w zawartej umowie o współpracy.Z producentem i pośrednikiem podatnik zawarł umowy o świadczenie na ich rzecz usług marketingowych i dystrybucyjnych.
W oparciu o umowę za wykonywane usługi marketingowe wystawiane są faktury na rzecz producenta. Jej wartość to np. prowizja procentowa za zrealizowane zakupy w danym okresie rozliczeniowym. W efekcie prowizja za prowadzone usługi marketingowe ma zdecydowany wpływ na cenę przez to, że generowany zysk ze sprzedaży towarów danego producenta pochodzi głównie ze sprzedaży usług na jego rzecz. Dla utrzymania konkurencyjności na rynku niektóre towary sprzedawane są po cenach niższych niż cena zakupu. Udzielany upust nie jest wyższy niż uzyskana zapłata za działania marketingowe i dystrybucyjne wykonane w stosunku do tych towarów.Ustalając podstawę opodatkowania podatkiem VAT podatnik przyjmuje dane wynikające z rzeczywiście przeprowadzonych operacji gospodarczych i tak są one księgowane w urządzeniach księgowych.

Pytanie podatnika:
- czy tak prowadzona sprzedaż i jej księgowanie nie narusza przepisów materialnego prawa podatkowego w zakresie prawidłowego ustalania podstaw opodatkowania podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko wnioskodawcy:
Takie układanie stosunków z kontrahentami nie narusza warunków umów zawartych z producentem i pośrednikiem, a także nie narusza przepisów w zakresie ustalania podstaw opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

OCENA STANOWISKA PYTAJĄCEGO:
Zgodnie z postanowieniem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług /Dz. U. nr 54 poz. 535 ze zm./ opodatkowaniu tym podatkiem podlega między innymi odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terenie kraju.
Czynności określone powyżej podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa.
Z definicji zawartej w art. 2 pkt 6 ustawy wynika, że towarem są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.
Na podstawie art. 8 ust. 1 przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:
1)przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2)zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3)świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.
Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.
Podatnik ma prawo swobodnie układać swoje interesy tak, aby działalność gospodarcza była dla niego opłacalna pod względem ekonomicznym, w tym stosując znaczne upusty cenowe, jeśli jest to w jego uznaniu zasadne dla osiągnięcia tego celu.
Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 32 ust. 1 przewiduje szczególną procedurę ustalenia podstawy opodatkowania.
W przypadku gdy:
- na kupującego zostały nałożone ograniczenia w dysponowaniu lub używaniu towaru, wynikające z umowy, z wyjątkiem przypadków, gdy ograniczenia są wymagane na podstawie odrębnych przepisów lub zostały nałożone na podstawie orzeczenia sadu albo decyzji administracyjnej,
- dostawa lub cena towaru jest uzależniona od spełnienia dodatkowego świadczenia, którego wpływu na wartość towaru nie można ustalić,
- między nabywcą a dostawcą istnieją powiązania o charakterze rodzinnym, kapitałowym, majątkowym lub wynikające ze stosunku pracy,
organ podatkowy określa wysokość obrotu na podstawie przeciętnych cen stosowanych w danej miejscowości lub na danym rynku w dniu wykonania świadczenia, pomniejszonych o podatek, jeżeli okaże się, że przypadki te miały wpływ na ustalenie ceny.

Po analizie przedstawionego stanu faktycznego należy stwierdzić, że brak jest podstaw do zastosowania w powyższej sprawie szacowania podstawy opodatkowania przez organ podatkowy.Obniżki cen produktów, organizowanie akcji marketingowych są działaniem racjonalnym z punktu widzenia przedsiębiorcy i mają zmierzać do maksymalizacji uzyskanych w ich efekcie przyszłych korzyści. Utrzymanie dotychczasowych odbiorców a zwłaszcza poszerzenie ich kręgu, w dobie ogromnej konkurencji na rynku, wymaga wielu zabiegów i nie można się w nich doszukiwać obchodzenia prawa podatkowego.
Z tych względów stanowisko przedstawione we wniosku uważa się za prawidłowe.

Powyższa interpretacja:
- dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i traci swą moc z chwilą zmiany przepisów jej dotyczących.- nie wiąże podatnika, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej.

Na niniejsze postanowienie służy prawo wniesienia zażalenia do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem tut. organu w terminie 7 dni od daty otrzymania.