POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa(Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 12.03.2007r.(data wpływu do tut. organu podatkowego 19.03.2007r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacjico do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w indywidualnej sprawie, odnośnie sposobu udokumentowania darowiznyna działalność charytatywno-opiekuńczą - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko wyrażone we wniosku – za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19.03.2007r. wpłynął do tut. organu podatkowego wniosek podatnika o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w indywidualnej sprawie.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż podatniczka zawarła w formie pisemnej umowę darowizny, w której jako darczyńca zobowiązała się do przekazania określonej kwoty pieniężnej na cele charytatywno-opiekuńcze. Parafia w tej samej umowie zobowiązała się jako obdarowany do przedstawienia darczyńcy każdorazowo pokwitowania odbioru środków pieniężnych w gotówce oraz przekazania darczyńcy w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny sprawozdania o przeznaczeniu otrzymanej darowizny pieniężnej na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą. W oparciu o powyższą umowę podatniczka przekazała w 2006 roku środki pieniężne na rzecz parafii w formie gotówkowej i otrzymała pokwitowanie dokonania przekazania darowizny w formie gotówkowej od osoby reprezentującej parafię kościoła katolickiego.

Według oceny wnioskodawczyni, wystarczającą dokumentację umożliwiającą odliczenieod podstawy opodatkowania i wykazanie w zeznaniu podatkowym za 2006 rok darowizny pieniężnej, przeznaczonej na działalność charytatywno-opiekuńczą Kościoła Katolickiego stanowi, zgodnie z art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku państwa do Kościoła katolickiego w Rzeczypospolitej, pokwitowanie przekazania tej darowizny oraz otrzymanie w ciągu kolejnych dwóch lat sprawozdania o przeznaczeniu przekazanych środków przez parafię na działalność charytatywno-opiekuńczą.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznegoi stanowiska wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:

W przedstawionej we wniosku sprawie mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych ( Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm. )w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku oraz przepisy ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej ( Dz.U. Nr 29, poz. 154 z późn. zm).

Zgodnie z art. 55 ust. 7 ustawy z dnia 17 maja 1989r. o stosunku Państwa do Kościoła Katolickiego w Rzeczpospolitej Polskiej, darowizny na kościelną działalność charytatywno-opiekuńczą podlegają u darczyńców wyłączeniu z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym bez żadnego limitu, jeżeli kościelna osoba prawna przedstawi darczyńcy pokwitowanie odbioru oraz w okresie dwóch lat od dnia przekazania darowizny sprawozdanieo przeznaczeniu jej na tę działalność. W świetle powyższego darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne są w całościwyłączone z podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.Oznacza to, że od podstawy opodatkowania odliczona może być pełna kwota darowizny przekazanej na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne. Koniecznym warunkiem wyłączenia z podstawy opodatkowania darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą kościelnych osób prawnych jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek; posiadanie pokwitowania odbioru darowizny i sprawozdania dotyczącego jej przeznaczenia.

Jednocześnie na mocy postanowień art. 6 pkt 2 lit. b) ustawy z dnia 30.06.2005 r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2005 r. Nr 143, poz. 1199) - w ustawie z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - dodano przepis art. 26 ust. 6d, w myśl którego przepisy art. 26 ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosuje się odpowiednio do darowizn odliczanych na podstawie odrębnych ustaw.W myśl art. 26 ust. 7 pkt 2 ww. ustawy, w przypadku odliczeń, o których mowa w ust. 1 pkt 9 odliczenie stosuje się, jeżeli wysokość darowizny jest udokumentowana dowodem wpłatyna rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna - dokumentem, z którego wynika wartość tej darowizny, oraz oświadczeniem obdarowanego o jej przyjęciu.W związku z powyższym od 1 stycznia 2006 r. również dla udokumentowania odliczeń z tytułu darowizn na działalność charytatywno-opiekuńczą prowadzoną przez kościelne osoby prawne właściwym dokumentem jest dowód wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego, a w przypadku darowizny innej niż pieniężna właściwym dokumentem do dokonania odliczeń jest dokument,z którego wynika wartość darowizny oraz oświadczenie obdarowanego o jej przyjęciu.

W świetle wymienionych przepisów, dla możliwości odliczenia, w zeznaniu podatkowymza 2006 rok od podstawy opodatkowania, darowizny na cele charytatywno-opiekuńcze dokonanej na rzecz kościelnej osoby prawnej podstawowe znaczenie ma właściwe udokumentowanie operacji darowizny. Zgodnie z art. 26 ust. 6d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, obowiązującym od 1 stycznia 2006 roku, przekazana przez podatniczkę w 2006 roku darowizna pieniężna, przeznaczona na działalność charytatywno-opiekuńczą, musi być udokumentowana dowodem wpłaty na rachunek bankowy obdarowanego czyli kościelnej osoby prawnej.Jest on bowiem najważniejszym dokumentem, który potwierdza fakt dokonania darowizny.Ponadto wnioskodawczyni powinna uzyskać pokwitowanie otrzymania darowizny oraz w ciągu 2 lat do dnia jej przekazania sprawozdanie o przeznaczeniu tej darowizny na działalność charytatywno-opiekuńczą.

Mając na uwadze powołane powyżej uregulowania prawne oraz przedstawiony stan faktyczny, tutejszy organ podatkowy uznaje stanowisko wyrażone we wniosku za nieprawidłowe. Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionegoprzez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.