POSTANOWIENIE

Na podstawie art.14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r – Ordynacja podatkowa /jed. tekst Dz. U. z 2005r. Nr. 8, poz. 60 z późn. zmian./ po rozpatrzeniu wniosku z dnia 22.06.2006r. /uzupełnionego w dniu 05.07.2006r./ o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w sprawie odliczeń od dochodu wydatków poniesionych na cele rehabilitacyjne Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku stwierdza, że:

stanowisko przedstawione w tym wniosku jest nieprawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.

Uzasadnienie

Podatnik w dniu 27.04.2006r. otrzymał orzeczenie wydane przez Miejski Zespół ds. Orzekania o Niepełnosprawności w Gdańsku, z którego wynika, że istniejące schorzenia kwalifikują go do lekkiego stopnia niepełnosprawności (odpowiednik III grupy inwalidztwa) w okresie od 27.04.2006r. do 30.04.2008r.

Zdaniem Podatnika poniesione w 2006 roku wydatki związane z zakupem leków, pobytem na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego oraz używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo – rehabilitacyjne podlegają odliczeniu od podstawy opodatkowania w ramach ulgi rehabilitacyjnej.

Zgodnie z art. 26 ust. 1 pkt. 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. 14, poz. 176 z 2000r. z późn. zmian.)- w brzmieniu obowiązującym w 2006r. – podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 24 ust. 3, art. 28-30 oraz art. 30a - 30c, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 4, 4a - 4e, ust. 6 lub art. 24b ust. 1 i 2 lub art. 25, po odliczeniu kwot wydatków na cele rehabilitacyjne oraz wydatków związanych z ułatwieniem wykonywania czynności życiowych, poniesionych w roku podatkowym przez podatnika będącego osobą niepełnosprawną lub podatnika, na którego utrzymaniu są osoby niepełnosprawne.

Stosownie do art. 26 ust. 7a pkt. 6, pkt. 12 i pkt. 14 wyżej cytowanej ustawy za wydatki na cele rehabilitacyjne uważa się między innymi wydatki poniesione na odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego, za pobyt w zakładzie rehabilitacji leczniczej, zakładach opiekuńczo leczniczych i pielęgnacyjno - opiekuńczych oraz odpłatność za zabiegi rehabilitacyjne, leki w wysokości stanowiącej różnicę pomiędzy faktycznie poniesionymi wydatkami w danym miesiącu a kwotą 100 zł., jeśli lekarz specjalista stwierdzi, że osoba niepełnosprawna powinna stosować określone leki (stale lub czasowo),

używanie samochodu osobowego, stanowiącego własność (współwłasność) osoby niepełnosprawnej zaliczonej do I lub II grupy inwalidztwa lub podatnika mającego na utrzymaniu osobę niepełnosprawną zaliczoną do I lub II grupy inwalidztwa albo dzieci niepełnosprawne, które nie ukończyły 16 roku życia, dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne w wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym kwoty 2280 zł.

Warunkiem odliczenia wydatków zgodnie z art. 26 ust. 7d ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jest posiadanie przez osobę, której dotyczy wydatek:

• orzeczenia o zakwalifikowaniu przez organ orzekający do jednego z trzech stopni niepełnosprawności, określonych w odrębnych przepisach lub
• decyzji przyznającej rentę z tytułu całkowitej lub częściowej niezdolności do pracy, rentę szkoleniową albo rentę socjalną, albo
• orzeczenia o niepełnosprawności osoby, która nie ukończyła 16 roku życia, wydanego na podstawie odrębnych przepisów.

Wydatki na cele rehabilitacyjne w myśl art. 26 ust. 7b ustawy z dnia 26 lipca 1991r – podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie były sfinansowane (dofinansowane) ze środków zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych lub ze środków Narodowego Funduszu Zdrowia, zakładowego funduszu świadczeń socjalnych, albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie. W przypadku, gdy wydatki były częściowo sfinansowane (dofinansowane) z tych funduszy (środków), odliczeniu podlega różnica pomiędzy poniesionymi wydatkami a kwotą sfinansowaną (dofinansowaną) z tych funduszy (środków) lub zwróconą w jakiejkolwiek formie.

Wysokość wydatków na cele określone w ust. 7a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustala się na podstawie dokumentów stwierdzających ich poniesienie, z wyjątkiem wydatków, o których mowa w ust. 7, 8 i 14 (art. 26 ust. 7c wyżej cytowanej ustawy).

Reasumując powyższe Podatnikowi przysługuje odliczenie od dochodu wydatków poniesionych na zakup leków (potwierdzone zaświadczeniem od lekarza specjalisty, że określone leki powinny być stosowane stale lub czasowo) oraz odpłatność za pobyt na leczeniu w zakładzie lecznictwa uzdrowiskowego.

Nie podlegają natomiast odliczeniu wydatki związane z używaniem samochodu osobowego dla potrzeb związanych z koniecznym przewozem na niezbędne zabiegi leczniczo-rehabilitacyjne, ponieważ ulga ta na mocy art. 26 ust. 7a pkt. 14 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przysługuje osobom w stosunku, do których orzeczono stałą lub długotrwałą niezdolność do pracy i ustalono znaczny czy też umiarkowany stopień niepełnosprawności (odpowiednik I lub II grupy inwalidztwa).