POSTANOWIENIE

Naczelnik Drugiego Urzędu Skarbowego Kraków, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 roku Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku złożonego w tut. organie podatkowym w dniu 09.05.2006 r. o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, uzupełnionego w dniu 02.08.2006 r. i w dniu 30.10.2006 r., w sprawie wyjaśnienia, czy w koszty najmu mogą być zaliczone odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej części mieszkalnej budynku pomniejszonej o wydatki zwrócone od podatku dochodowego w ramach ulgi remontowej (pytanie Nr 4) – stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Wnoszący zapytanie przedstawił stan faktyczny, z którego wynika, iż w 2005 r. małżonkowie zakupili nieruchomość mieszkalną ze wspólnego dochodu, wybudowaną w 1934 roku i użytkowaną przez okres ponad 5-ciu lat przez poprzednich właścicieli. W piśmie z dnia 02.08.2006 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, wnioskodawca wyjaśnia, iż zakupiony budynek pomimo, że został zakupiony jako budynek komercyjno – mieszkalny w całości miał charakter i przeznaczenie mieszalne. Dodatkowo toczyło się postępowanie w nadzorze budowlanym wszczęte za poprzedniego właściciela o samowolę budowlaną związaną z przebudową dachu. W związku z tym zawieszone było prawo użytkowania tego budynku.
Zakupiony budynek składa się z parteru i piętra. Parter miał służyć działalności gospodarczej męża, piętro miało być wykorzystane na własne cele mieszkaniowe.

W piśmie z dnia 02.08.2006 r. stanowiącym uzupełnienie wniosku, wnioskodawca wyjaśnia:
- odnośnie parteru:
Parter od momentu zakupu był przeznaczony na działalność gospodarczą męża. Ponieważ lokal nie posiadał przeznaczenia użytkowego należało go dostosować do wymogów związanych z działalnością handlowo-usługową i przepisami bhp, przeciwpożarowymi, sanitarnymi, co wymagało stosownych prac adaptacyjno-modernizacyjnych i odbiorów przez poszczególne służby. Po wykonaniu tych prac, dotyczących zmiany przeznaczenia parteru z mieszkalnego na użytkową został złożony wniosek z całą dokumentacją techniczną zgłaszającą zmianę przeznaczenia tego lokalu do nadzoru budowlanego.
- odnośnie piętra (poddasza):
Poddasze było użytkowane jako mieszkanie, jednak jego stan techniczny w dniu zakupu tego budynku nadawał się do remontu. Wykonane prace remontowe nie wymagały projektu ani zezwolenia i polegały na wymianie tynków, okien, podłóg, izolacji podłóg, wymianie instalacji wewnętrznych. Poddasze stanowiące część mieszkalną jest przeznaczone na własne cele mieszkalne, przy czym rozważana jest możliwość ewentualnego wynajęcia tej części domu.
Na sporą część wydatków nie żądano faktur od wykonawców. Większość prac wykonano tzw. systemem gospodarczym, przy pomocy najbliższej rodziny. Na remonty parteru i poddasza małżeństwo poniosło w 2005 r. i 2006 r. udokumentowane wydatki, których wartość przekracza 30 % ceny zakupu budynku. Wnioskodawca zaznaczył, iż część wydatków związanych z pracami remontowymi na piętrze została rozliczona w ramach ulgi remontowej.Dodatkowo wyjaśniono, że między małżonkami istnieje wspólność majątkowa.

W związku z powyższym Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem,
Przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca uważa, że dla celów amortyzacji podatkowej wartość początkowa lokalu mieszkalnego zostanie pomniejszona o zwrócone w postaci ulgi remontowej wydatki na remont owego lokalu.
Biorąc pod uwagę stan faktyczny przedstawiony w niniejszej sprawie, jak również obowiązujący w 2006 r. stan prawny, tutejszy organ podatkowy udziela następującej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.
Przepis art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.), wymienia najem, podnajem, dzierżawę, poddzierżawę oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą - jako odrębne źródło przychodu.

Dochodem z tego źródła jest nadwyżka sumy przychodów nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. W odniesieniu do przychodów z tytułu najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 w/wym. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.
Zgodnie z art. 22 ust. 1 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kosztami uzyskania przychodów z poszczególnego źródła są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 tej ustawy.
Co do zasady odpisy amortyzacyjne od środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywane zgodnie z przepisami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Stanowi o tym przepis art. 22 ust. 8 w/w ustawy po podatku dochodowym od osób fizycznych. Jednakże odpisy amortyzacyjne od pewnych składników majątku trwałego nie mogą stanowić kosztu podatkowego. Wynika to z zapisu art. 23 ust. 1 pkt 45, 45a oraz 45b w/w ustawy o podatku dochodowego od osób fizycznych.

Zatem nie uważa się za koszty uzyskania przychodu:
- odpisów z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych dokonywanych, według zasad określonych w art. 22a-22o, od tej części ich wartości, która odpowiada poniesionym wydatkom na nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie tych środków lub wartości niematerialnych i prawnych, odliczonym od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym albo zwróconym podatnikowi w jakiejkolwiek formie (art. 23 ust. 1 pkt 45 w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
- odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych:
a) nabytych nieodpłatnie, z wyjątkiem nabytych w drodze spadku lub darowizny, jeżeli:
- nabycie to nie stanowi przychodu z tytułu nieodpłatnego otrzymania rzeczy lub praw lub
- dochód z tego tytułu jest zwolniony od podatku dochodowego, lub
- nabycie to stanowi dochód, od którego na podstawie odrębnych przepisów zaniechano poboru podatku,
b) jeżeli przed dniem 1 stycznia 1995 r. zostały nabyte lecz nie zaliczone do środków trwałych albo wartości niematerialnych i prawnych,
c) oddanych do nieodpłatnego używania, z wyjątkiem nieruchomości - za miesiące, w których składniki te były oddane do nieodpłatnego używania (art. 23 ust. 1 pkt 45a w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych),
- odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej wartości niematerialnych i prawnych wniesionych do spółki w postaci wkładu niepieniężnego, stanowiących równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how), (art. 23 ust. 1 pkt 45b w/w ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Wyłączenie powyższe jest umotywowane charakterem odpisów amortyzacyjnych, których suma ma odpowiadać kosztom faktycznie poniesionym na nabycie (wytworzenie) środków trwałych. Stąd jeśli podatnik faktycznie i w sensie ekonomicznym nie poniósł wydatku, bowiem został mu zwrócony albo odliczył go od podstawy opodatkowania, to nie ma możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów w formie odpisów amortyzacyjnych.
Odpisy amortyzacyjne nie będą mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w tej części, która została odliczona od podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym. Wydatki odliczone od podstawy opodatkowania to wydatki, które zostały objęte ulgami dochodowymi. Miało to znaczenie wówczas, gdy ulgi budowlane miały postać ulg odliczanych od dochodu, a nie od podatku. Nie są zatem wydatkami odliczonymi od podstawy opodatkowania wydatki odliczone przez podatnika od podatku w ramach ulg podatkowych, np. na budowę czy też na remont budynku mieszalnego. Odliczone w ramach ulgi remontowej wydatki na remont – także nie stanowią wydatku zwróconego podatnikowi w jakiejkolwiek formie, lecz są ulgą podatkową. Wydatki zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie to przede wszystkim różnego rodzaju dotacje i subwencje.
Dodatkowo należy wyjaśnić, iż przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w tym przepisy określające zasady ustalania wartości początkowej środka trwałego w art. 22 g ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2000 roku Nr 14, poz. 176 ze zm.) nie zawierają zapisu nakładającego na podatnika obowiązek pomniejszania wartości początkowej środka trwałego o odliczoną przez podatnika ulgę remontową z tytułu wydatków poniesionych na remont i modernizację budynku mieszkalnego lub jego części, nawet w sytuacji, gdy kiedyś w przyszłości budynek ten lub jego część zostanie wynajęta.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz powołane unormowania prawne należy stwierdzić, że stanowisko zajęte w przedmiotowej sprawie przez Wnioskodawcę jest  nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14a § 2 w/w ustawy – Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do przepisów art. 14b § 1 i § 2 w/w ustawy – Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

Na postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 w/w ustawy – Ordynacja podatkowa służy zażalenie. Stosownie do art. 236 § 1 powyższej ustawy zażalenie wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Drugiego Urzędu Skarbowego Kraków w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia.