Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (jedn. tekst Dz. U. z 2005 roku, Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), Naczelnik Urzędu Skarbowego w Szczytnie stwierdza, iż stanowisko Podatnika wyrażone we wniosku z dnia 26.03.2007r. (data wpływu do tut. organu 26.03.2007r.) jest nieprawidłowe.

W dniu 26.03.2007 roku do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Szczytnie wpłynął wniosek z dnia 26.03.2007 roku o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w kwestii odliczenia podatku od towarów i usług od nieodpłatnego użyczenia Wnioskodawczyni przez męża, będącego podatnikiem VAT, środków transportowych, mających służyć prowadzonej przez Wnioskodawczynię działalności gospodarczej.

Stan faktyczny:

Wnioskodawczyni z dniem 20 marca 2007 roku rozpoczęła działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług transportowych. Środki transportowe (tj. samochody, przyczepy, naczepy) chce przejąć w formie nieodpłatnego użyczenia od męża, z którym pozostaje w ustroju małżeńskiej wspólności majątkowej. Dowody rejestracyjne wszystkich pojazdów są i będą figurować na imię i nazwisko męża Wnioskodawczyni. W dniu 03.04.2007 roku w ramach złożonego wniosku Wnioskodawczyni złożyła wspólnie z mężem oświadczenie, iż środki transportowe, o których mowa w zapytaniu należą do majątku wspólnego i nabyto je w trakcie trwania małżeństwa.

Zapytanie Wnioskodawczyni brzmi:

Czy nieodpłatne przekazanie środków transportu w użytkowanie, wskazane w przedstawionym stanie faktycznym, podlega odliczeniu w podatku VAT?

Stanowisko Wnioskodawczyni:

Wnioskodawca uważa, iż podatek naliczony z tytułu nieodpłatnego przekazania środków transportu w użytkowanie podlega odliczeniu.

Po przeanalizowaniu stanu faktycznego oraz mając na uwadze stan prawny, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Szczytnie stwierdza, co następuje.

Zgodnie z art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku – Ordynacja podatkowa (jedn. tekst Dz. U. z 2005 roku, Nr. 8, poz. 60 z późn. zm.), stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Z treści złożonego wniosku wynika, iż w niniejszej sprawie nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym a Wnioskodawca ma status podatnika.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z powyższego wynika więc, że co do zasady opodatkowaniu podlegają jedynie odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług. Jednakże przepis art. 8 ust. 2 ustawy wskazuje, że jako odpłatne świadczenie usług podlegające opodatkowaniu traktować należy także każde nieodpłatne świadczenie usług, niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części.

W przedmiotowej sprawie nie ma znaczenia, iż z punktu widzenia prawa cywilnego przedmiotowe środki transportu stanowią współwłasność małżonków.

W związku z powyższym oddanie przez męża środków transportu do używania żonie, wypełniające treść przepisu art. 8 ust. 2 ustawy, dla celów prowadzonej przez nią działalności, powinno być zakwalifikowane jako nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą, zrównane z odpłatnym świadczeniem usług, a tym samym podlegające opodatkowaniu. Kwestią do rozstrzygnięcia w niniejszej sprawie pozostaje, czy Wnioskodawczyni będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Podatnik dokonujący nieodpłatnego świadczenia usług, określonego w art. 8 ust. 2 ustawy, za podstawę opodatkowania przyjmuje, zgodnie z przepisem art. 29 ust. 12 ustawy, poniesiony przez niego koszt świadczenia tych usług, udokumentowany stosownie do treści art. 106 ust. 7 ustawy. W myśl art. 106 ust. 7 w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Zatem, podatnik taki wystawia fakturę wewnętrzną, nie wystawia natomiast faktury określonej w art. 106 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W oparciu o art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z kolei art. 86 ust. 2 precyzuje, iż kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:
1) suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
a) z tytułu nabycia towarów i usług,
b) potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
c) od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
2) w przypadku importu - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego;
3) zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4) kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Ze sformułowania art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowią kwoty podatku określone w fakturach otrzymanych przez podatnika. Natomiast, jak wynika z przedstawionych wyżej przepisów, faktury określone w art. 106 ust. 7 ustawy, w odróżnieniu od faktur określonych w art. 106 ust. 1, mają charakter wewnętrzny, nie są przeznaczone do przekazywania przez wystawcę na rzecz nabywcy. Tym samym nabywca takiej faktury nie otrzyma, co, w świetle art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a, będzie powodowało, iż kwota podatku należnego u podatnika świadczącego nieodpłatnie usługi nie będzie stanowiła kwoty podatku naliczonego u nabywającego te usługi. Z kolei, jak wynika z art. 86 ust. 1 kwotę podatku należnego obniża się o kwotę podatku naliczonego. Jasnym więc pozostaje, iż aby dokonać obniżenia kwoty podatku należnego istnieć musi kwota podatku naliczonego. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a, w związku z regulacjami art. 106 ustawy, kwota taka w przedstawionym stanie faktycznym występować nie będzie. Brak kwoty podatku naliczonego z tytułu konkretnej transakcji, z powodu nieotrzymania faktury (niezależnie od przyczyn jej nieotrzymania), skutkuje brakiem prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na tej podstawie należy stwierdzić, iż Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nieodpłatnego przekazania przez męża w używanie środków transportowych.

Podkreślić także należy, że ustawodawca zawarł w ustawie o podatku od towarów i usług przepis, który bezpośrednio stanowi o braku prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w sytuacji faktycznej przedstawionej przez Wnioskodawczynię. W opinii tutejszego organu podatkowego przedstawione wyżej przepisy są dostateczną podstawą do odebrania przedmiotowego prawa, niemniej organ w celu wyjaśnienia wszelkich ewentualnych wątpliwości omówi poniżej również przywoływany przepis, stanowiący odrębną podstawę pozbawienia wskazanego prawa.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, których nabycie nastąpiło w wyniku darowizny lub nieodpłatnego świadczenia usługi. Przedstawione w przedmiotowym stanie faktycznym nieodpłatne użyczenie Wnioskodawczyni przez męża środków transportu stanowi, jak wyżej wskazano, nieodpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, które dla celów podatkowych traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. Natomiast w art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy istotnym jest tylko fakt, czy nabycie usługi nastąpiło pod tytułem odpłatnym lub nieodpłatnym. Nie ma tutaj znaczenia czy dana usługa, której nabycie nastąpiło pod tytułem nieodpłatnym, zostanie potraktowana jako odpłatne świadczenie usług przez świadczącego w myśl art. 8 ust. 2 ustawy. Potwierdza to także wykładnia celowościowa wskazanych przepisów. Zgodnie z art. 8 ust. 2 określone w nim nieodpłatne świadczenie usług jest traktowane jako odpłatne świadczenie usług, a tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Z kolei nieodpłatne świadczenie usług, które pozostaje poza zakresem art. 8 ust. 2, nie podlega opodatkowaniu, a tym samym nie występuje podatek należny. Z kolei w art. 88 ust. 1 jest mowa o obniżeniu lub zwrocie różnicy podatku należnego, tym samym, aby zastosować ten przepis musi wystąpić podatek należny u świadczącego nieodpłatnie usługę. Jeśli nie ma tego podatku, nie ma w ogóle prawa do jego odliczenia. Potwierdzają to też wskazane wcześniej przepisy art 86 ust. 1 i ust. 2 pkt 1 ustawy. Pozbawione sensu byłoby odbieranie prawa do obniżenia podatku w sytuacji, gdy podatek należny u świadczącego w ogóle nie występuje, a tak na przykład byłoby w sytuacji nieodpłatnego świadczenia usług pozostającego poza zakresem art. 8 ust. 2 ustawy. Niewątpliwym zatem jest, iż ustawodawca ustanawiając art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. b ustawy odnosił się między innymi do nieodpłatnego świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 2 ustawy, tam bowiem występuje podatek należny u świadczącego, a tym samym nabywający miałby prawo do jego odliczenia. Zawarcie w ustawie przepisu art. 88 ust. 1 pkt 5 lit. b, wskazane prawo do obniżenia lub zwrotu różnicy kwoty podatku należnego, z tytułu nieodpłatnego nabycia usług, o których mowa w art. 8 ust. 2, nabywającemu odbiera.

Reasumując powyższe wywody, Wnioskodawczyni nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nieodpłatnego świadczenia usług w postaci użyczenia Jej przez męża środków transportu.

Na tej podstawie stanowisko Wnioskodawczyni uznano za nieprawidłowe. W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.