POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 19.12.2006r. (data wpływu do tut. organu podatkowego 21.12.2006r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania art. 22 ust. 1 w związku z art. 22 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w indywidualnej sprawie - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku – za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21.12.2006r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwestii ustalenia momentu zarachowania do kosztów uzyskania przychodu poniesionych wydatków na realizację projektu opartego o unikatową technologię.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Strona prowadzi działalność gospodarczą w zakresie wynajmu nieruchomości pod nazwą XXX. Zdarzenia gospodarcze dotyczące prowadzonej działalności gospodarczej ewidencjonowane są w księgach rachunkowych. Od kwietnia 2006 roku firma Wnioskodawcy uruchomiła nowy projekt (autorstwa jej właściciela) oparty o unikatową w Polsce technologię, polegającą na automatycznym transferze danych transakcji dokonywanych w sklepach poprzez łącza GPRS. Zastosowanie tej technologii wymaga: wylosowania reprezentatywnej próby sklepów w całej Polsce, zainstalowania w tych sklepach odpowiednio dostosowanych kas fiskalnych (wyposażonych w modemy GPRS), stworzenia bazy danych kodów kreskowych wszystkich sprzedawanych produktów, tworzenia centrum zbierania danych oraz programu komputerowego, który umożliwia zbieranie i agregację tych danych oraz przeglądanie raportów za pomocą Internetu. Jednocześnie Strona zaznacza, że wydatki na projekt są bardzo wysokie, natomiast uzyskane przychody z jego realizacji nie pokrywają na chwilę obecną kosztów.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy całość poniesionych wydatków na projekt można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w okresie ich poniesienia ?

Zdaniem Strony, do kosztów uzyskania przychodów z działalności gospodarczej zaliczyć należy wydatki do wysokości uzyskanego przychodu z projektu. Pozostała część kosztów, w ocenie Wnioskodawcy, powinna zostać rozliczona w przyszłych okresach.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:

Pojęcie kosztu określone zostało w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.), który stanowi, że kosztami uzyskania przychodu z poszczególnego źródła, są wszelkie koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Zwrot „wszelkie koszty” wskazuje na wydatki o bardzo zróżnicowanej naturze, gdyż mogą to być wydatki bezpośrednio, jak również pośrednio związane z celem, jakim jest uzyskanie przychodu. Kosztami uzyskania przychodu są zatem wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zagwarantowanie źródła przychodu.

Jednakże, aby określony wydatek można było uznać za koszt uzyskania przychodu, muszą być spełnione łącznie dwa warunki:

1) wydatek powinien być poniesiony w celu uzyskania przychodu,

2) wydatek nie może znajdować się na liście zawartej w art. 23 w/w ustawy, stanowiącej katalog wydatków i odpisów, które nie mogą być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Jeśli więc pomiędzy określonym wydatkiem a przychodem, lub źródłem przychodu istnieje związek o charakterze przyczynowo – skutkowym lub gospodarczym oraz wydatek ten nie został wymieniony w art. 23 ustawy, to na podstawie powyższego przepisu stanowi on koszt uzyskania przychodu.

Kwalifikacja poniesionego wydatku jako kosztu uzyskania przychodu wiąże się także z koniecznością ustalenia właściwego momentu jego zarachowania.

W ustawie z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych funkcjonują dwie metody zaliczania wydatków do kosztów uzyskania przychodu: „kasowa” (art. 22 ust. 4) oraz „memoriałowa” (art. 22 ust. 5), przy czym do podatników prowadzących księgi rachunkowe znajduje zastosowanie druga z metod.

Stosownie do zapisu art. 22 ust. 5 powołanej ustawy, u podatników prowadzących księgi rachunkowe (handlowe) koszty uzyskania przychodów objętych tymi księgami są potrącane tylko w tym roku podatkowym, którego dotyczą, tj. są potrącane także koszty uzyskania poniesione w latach poprzedzających rok podatkowy, lecz dotyczące przychodów roku podatkowego oraz określone co do rodzaju i kwoty koszty uzyskania, które zostały zarachowane, chociaż ich jeszcze nie poniesiono, jeżeli odnoszą się do przychodów danego roku podatkowego, chyba że zarachowanie ich nie było możliwe; w tym przypadku są one potrącalne w roku w którym zostały poniesione.

Z powołanych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż koszty uzyskania przychodów powinny być przyporządkowane do tego źródła przychodów, z którym poniesione wydatki są związane. Warunkiem zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodu z działalności gospodarczej jest istnienie związku pomiędzy wydatkiem a źródłem przychodu, a także by wydatek nie został wymieniony w art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zauważyć jednakże należy, że dla ustalenia momentu zaliczenia wydatków w ciężar kosztów uzyskania przychodów niezbędnym jest rozpoznanie sposobu powiązania kosztów z przychodami. Jeżeli poniesione wydatki można bezpośrednio powiązać z przychodami należnymi to zgodnie z zasadą „memoriałową” podlegają one zaliczeniu w koszty uzyskania przychodów w momencie osiągnięcia przychodu.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.