P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu działając na podstawie art. 216 i art. 14a-14c ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jednolity z 2005 r. Dz.U. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 26.06.2007 r. dotyczącego sposobu rozliczenia świadczonych usług w zakresie przygotowywania plików graficznych produktów oraz przygotowywania i składu dokumentów reklamowych, które podatnik kwalifikuje jako elektroniczne, na rzecz zagranicznych podmiotów gospodarczych prowadzących działalność gospodarczą w krajach Unii Europejskiej

postanawia

uznać za nieprawidłowe stanowisko podatnika, iż obowiązek podatkowy w podatku VAT z tytułu świadczonych usług polegających na przygotowywaniu plików graficznych produktów oraz w zakresie przygotowywania i składu dokumentów reklamowych ciąży na kontrahentach będących podmiotami gospodarczymi zarejestrowanymi w krajach członkowskich Unii Europejskiej.

U Z A S A D N I E N I E

Wnioskiem złożonym dnia 27.06.2007 r. zwrócił się Pan do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji o zakresie i sposobie stosowania przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie podatnika.

Zgodnie z art. 14a Ordynacji podatkowej Naczelnik Urzędu Skarbowego na pisemny wniosek podatnika ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że prowadzi Pan działalność gospodarczą m.in. w zakresie fotografii reklamowej, grafiki komputerowej, projektowania i składu materiałów reklamowych.

Swoje usługi planuje Pan świadczyć również na rzecz kontrahentów zagranicznych. Byłyby to usługi w zakresie przygotowywania plików graficznych dla produktów przysyłanych przez kontrahenta, które będzie mógł on wykorzystać w celach marketingowych w drukowalnych materiałach reklamowych i na stronach internetowych. Cykl mógłby obejmować wykonanie fotografii produktu, jej cyfrową edycję i retusz oraz przygotowanie dodatkowego pliku z grafiką wektorową wizualizującą produkt (produkty przysyłane przez kontrahenta, byłyby odsyłane z powrotem i nie stanowiłyby towaru handlowego), natomiast inny cykl polegałby na realizowaniu tylko cyfrowej edycji, retuszu oraz przygotowaniu ilustracji wektorowych dla zdjęć produktów przysyłanych drogą elektroniczną przez kontrahenta.

Inne usługi na rzecz kontrahentów zagranicznych polegałyby na przygotowywaniu i składu dokumentów, jeżeli kontrahent zdecydowałby się na zlecenie przygotowania dla niego materiału reklamowego w formie katalogu, folderu, ulotki itp. Usługa polegałaby na przygotowaniu odpowiedniego dokumentu elektronicznego, który byłby przesyłany drogą elektroniczną lub na płycie CD/DVD.

W Pana ocenie w/w usługi są usługami elektronicznymi, o których mowa w art. 2 pkt 26 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) i zgodnie z art. 27 ust. 4 w/w ustawy o podatku od towarów i usług obowiązek podatkowy będzie ciążył na kontrahencie zagranicznym.

Po przeanalizowaniu w/w wniosku, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu w odniesieniu do przedstawionego stanu faktycznego postanawia nie podzielić Pana stanowiska w przedmiotowej sprawie.

Biorąc pod uwagę zapis art. 27 ust. 3 pkt 1 i 2 w związku z art. 27 ust. 4 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) w przypadku gdy usługi elektroniczne są świadczone na rzecz:

1) osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub

2) podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Tak więc w przypadku, gdyby podatnik świadczył usługi elektroniczne na rzecz kontrahentów zagranicznych, (posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego lub Wspólnoty) to usługi takie byłyby opodatkowane w kraju siedziby, prowadzenia działalności gospodarczej lub zamieszkania usługobiorcy. W związku z czym to na usługobiorcy ciążyłby obowiązek rozliczenia się z tytułu tych usług.

Jednak Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu biorąc pod uwagę ustawową definicję „usług elektronicznych” zawartą w art. 2 pkt 26 w/w ustawy o podatku od towarów i usług, który mówi, iż przez usługi elektroniczne rozumie się usługi świadczone za pomocą internetu lub podobnej sieci elektronicznej, których świadczenie z natury zależne jest od technologii informatycznej i z reguły usługi te są zautomatyzowane, wymagają niewielkiej interwencji człowieka oraz niemożliwe jest ich wykonanie bez wykorzystania technologii informatycznej; w szczególności usługami elektronicznymi są:

a) tworzenie i utrzymywanie stron internetowych, zdalne zarządzanie programami i sprzętem,

b) dostarczania oprogramowania oraz jego uaktualnień,

c) dostarczanie obrazów, tekstu i informacji oraz udostępnianie baz danych,

d) dostarczanie muzyki, filmów i gier, w tym gier losowych i hazardowych, jak również przekazów o charakterze politycznym, kulturalnym, artystycznym, sportowym, naukowym i rozrywkowym oraz informacji o wydarzeniach,

e) usługi kształcenia korespondencyjnego

- do usług elektronicznych nie zalicza się usług nadawczych radiowych i telewizyjnych, chyba że program radiowy lub telewizyjny jest nadawany wyłącznie za pośrednictwem Internetu lub podobnej sieci elektronicznej, oraz usług telekomunikacyjnych,

stwierdza, iż nie można uznać, że świadczy Pan usługi elektroniczne, ponieważ w/w czynności nie spełniają ustawowych kryteriów usług elektronicznych.

Stosownie do art. 2 pkt 26 ustawy, pod pojęciem usług elektronicznych rozumie się usługi, o których mowa w art. 11 rozporządzenia Rady (WE) nr 1777/2005, z dnia 17 października 2005 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L 288), z uwzględnieniem art. 12 tego rozporządzenia.

Zgodnie z art. 11 rozporządzenia, do usług świadczonych drogą elektroniczną, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. E) tiret dwunaste i załączniku L dyrektywy 77/388/EWG, należą usługi świadczone za pomocą internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zautomatyzowane i które wymagają niewielkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe. W szczególności są to następujące usługi świadczone przez Internet lub sieć elektroniczną:

a) ogólnie produkty w formie cyfrowej łącznie z oprogramowaniem, jego modyfikacjami i nowszymi wersjami oprogramowania;

b) usługi umożliwiające lub wspomagające obecność przedsiębiorstw lub osób w sieci elektronicznej, takie jak witryna lub strona internetowa;

c) usługi generowane automatycznie przez komputer i przesyłane internetm lub siecią elektroniczną w odpowiedzi na określone dane wprowadzone przez usługobiorcę;

d) odpłatne przekazywanie prawa do wystawiania na aukcji towaru lub usługi za pośrednictwem witryny internetowej działającej jako rynek on-line, na którym potencjalni kupcy przedstawiają swoje oferty przy wykorzystaniu automatycznych procedur oraz na którym strony są informowane o dokonaniu sprzedaży za pomocą poczty elektronicznej generowanej automatycznie przez komputer;

e) pakiety usług internetowych oferujących dostęp do informacji, w których aspekty telekomunikacyjne są natury pomocniczej lub drugorzędnej (czyli pakiety wykraczające poza oferowanie samego dostępu do internetu i obejmujące inne elementy, takie jak strony, które umożliwiają dostęp do aktualnych wiadomości, informacji meterologicznych lub turystycznych; gier; umożliwiają hosting witryn internetowych; dostęp do grup dyskusyjnych; etc.);

f) usługi wyszczególnione w załączniku I (do rozporządzenia).

Na postawie art. 12 tegoż rozporządzenia nie są zaliczane do tych usług:

1) usługi nadawcze radiowe i telewizyjne, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. e) tiret jedenaste dyrektywy 77/388/EWG;

2) usługi telekomunikacyjne w rozumieniu art. 9 ust. 2 lit. e) tiret dziesiąte dyrektywy 77/388/EWG;

3) dostawy następujących towarów i świadczenie następujących usług:

a) towary, w przypadku których zamawianie i obsługa zamówienia odbywa się elektronicznie;

b) płyty CD-ROM, dyskietki i podobne nośniki fizyczne;

c) materiały drukowane, takie jak książki, biuletyny, gazety i czasopisma;

d) płyty CD, kasety magnetofonowe;

e) kasety wideo, płyty DVD;

f) gry na płytach CD-ROM;

g) usługi świadczone przez osoby takie jak prawnicy lub doradcy finansowi, którzy udzielają swym klientom porad za pomocą poczty elektronicznej;

h) usługi edukacyjne, w ramach których treść kursu przekazywana jest przez nauczyciela za pomocą internetu lub sieci elektronicznej (czyli poprzez zdalne połączenie);

i) usługi fizyczne off-line naprawy sprzętu komputerowego;

j) hurtownie danych off-line;

k) usługi reklamowe, w szczególności w gazetach, na plakatach i telewizji;

l) l0 centra wsparcia telefoniczne;

m) usługi edukacyjne świadczone korespondencyjnie, zwłaszcza za pośrednictwem poczty;

n) konwencjonalne usługi aukcyjne, przy których niezbędny jest udział człowieka, niezależnie od sposobu składania ofert;

o) usługi telefoniczne z elementem wideo, znane też pod nazwą usług wideofonicznych;

p) dostęp do internetu i stron World Wide Web;

q) usługi telefoniczne świadczone przez internet.

Z cyt. definicji „usług elektronicznych” wynika, iż podstawową przesłanką do uznania wykonywanych czynności za „usługi elektroniczne” jest wykonywanie tych czynności za pomocą sieci internet lub podobnej sieci elektronicznej, przy czym ich wykonywanie jest co do zasady zautomatyzowane i wymaga niewielkiej interwencji człowieka.

W przedmiotowej sprawie przygotowywanie plików graficznych oraz przygotowywanie i skład dokumentów reklamowych, wykonywałby Pan przy wykorzystywaniu techniki komputerowej, a więc usługi grafiki komputerowej, które jedynie dostarczałby Pan zamawiającemu przy wykorzystaniu sieci internet lub nośników CD/DVD.

W związku z powyższym dla prawidłowego określenia dla potrzeb przepisów o VAT miejsca świadczonych usług należy właściwie zaklasyfikować świadczone usługi.

Tut. organ podatkowy nadmienia, iż nie jest uprawniony do klasyfikowania czynności podatnika, należy to do obowiązków producenta lub świadczącego usługę, którzy w razie trudności mogą zwrócić się o pomoc w tej sprawie do kompetentnego organu do dokonywania klasyfikacji towarów i usług, którym jest urząd statystyczny.

Oceniając stan faktyczny sprawy, Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu uznając, iż przedstawione we wniosku w/w usługi nie można zaliczyć do usług elektronicznych stwierdza, iż zgodnie z art. 27 ust. 1 w/w ustawy o podatku od towarów i usług miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi – miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; a w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania.

Mając powyższe na uwadze postanowiono jak w sentencji.

Powyższa interpretacja dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego przez podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i 2 Ordynacji podatkowej powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika. Interpretacja jest natomiast wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy do czasu jej zmiany lub uchylenia.

Na niniejsze postanowienie zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu za pośrednictwem Naczelnika tut. Urzędu w terminie 7 dni od daty jej otrzymania (art. 236 § 2 pkt 1 Ordynacji podatkowej).