Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, działając na podstawie art. 14b § 5 pkt 2 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), art. 13 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zmienia z urzędu postanowienie Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z dnia 7.07.2006 r. znak: PUS.II/443/59/2006/JZ w sprawie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dot. podatku od towarów i usług, i uznaje stanowisko strony przedstawione we wniosku z dnia 6.04.2006 r. znak: EG/342/2006 – za nieprawidłowe, jednakże z przyczyn innych od wskazanych w ww. postanowieniu.

Pismem z dnia 6.04.2006 r. znak: EG/342/2006 „E.” S.A. zwróciła się do Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Zapytanie dotyczyło kwestii prawidłowości dokumentowania „(...) wysyłki towarów i jej ujęcie z punktu widzenia Ustawy o podatku VAT (...)”.

Zgodnie ze stanem faktycznym przedstawionym we wniosku, podatnik na podstawie zawartej umowy dostarcza towary do kontrahenta w Słowenii. Jak wynika z załączonej do wniosku umowy, towary dostarczane są do magazynu, którym zarządza kontrahent. Posiada on prawo do „dysponowania” towarem, który znajduje się na składzie, jednakże prawo własności tychże towarów przysługuje dostawcy. W momencie wysłania towaru, spółka wystawia fakturę wewnętrzną na wysłane towary. W miesiącu wywozu towaru ujmuje wysyłkę w rejestrze sprzedaży VAT, informacji VAT UE oraz w deklaracji VAT-7. Na koniec każdego miesiąca, wystawia fakturę dokumentującą wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, obejmującą „różnicę między ilością wysłaną, a ilością na zapasie u odbiorcy (ilość zużyta)”. Spółka dokonuje jednocześnie korekty faktur wewnętrznych o ilość towaru wykazaną na fakturze dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Postanowieniem z dnia 7.07.2006 r. znak: PUS.II/443/59/2006/JZ, działając na podstawie art. 14a § 1 i § 4 Ordynacji podatkowej, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie uznał zaprezentowane przez stronę stanowisko za nieprawidłowe. Stwierdził, że wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów nie dokumentuje się fakturami wewnętrznymi. Uznał ponadto, iż wewnatrzwspólnotowa dostawa towarów następuje w momencie rozładunku towarów w magazynie kontrahenta - nie z chwilą przeniesienia prawa własności towaru na rzecz odbiorcy - co należy udokumentować fakturą VAT , która „winna dokumentować rzeczywistą dostawę towaru, a więc w ilości i wartości wysłanej do kontrahenta czyli umieszczonej w jego magazynie, w stosunku bowiem do tego towaru kupujący uzyska prawo do swobodnego dysponowania”. Obowiązek podatkowy powstanie z chwilą wystawienia tejże faktury – jeżeli wystawienie faktury dokumentującej wewnątrzwspólnotową dostawę towarów nastąpi przed 15 dniem miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. Rozstrzygnięcie to nie zostało przez stronę zaskarżone.

Dyrektor Izby Skarbowej w Rzeszowie, postanowieniem z dnia 4.07.2007 r. znak: IS.II/2-443/202/P/06, wszczął z urzędu postępowanie w sprawie wzruszenia pisemnej interpretacji Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego, po przeprowadzeniu którego zważył, co następuje:

Zgodnie z regulacją art. 13 ust.1 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8. Zgodnie z art. 13 ust. 3 ustawy, za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego.

Stosownie do treści art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem (jak wynika z pkt 1 art. 42 ust. 1), że podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów. Prawo do stosowania stawki 0% przysługuje również (jak wynika z pkt 2 art. 42 ust. 1), gdy podatnik przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, o którym mowa w art. 99, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w analizowanej sprawie następuje przemieszczenie własnych towarów spółki do magazynu (znajdującego się w Słowenii) prowadzonego przez kontrahenta ze Słowenii w ramach zawartej umowy na prowadzenie składu typu call-off stock. Kontrahent staje się właścicielem tychże towarów w momencie „zdjęcia ich z magazynu” do produkcji – do tego czasu towar pozostaje własnością spółki.

Biorąc pod uwagę regulację art. 13 ust. 3 ustawy, należy stwierdzić, iż opisana przez stronę procedura „równa się” wewnątrzwspólnotowej dostawie na terytorium kraju i wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów na terytorium Słowenii. Polski podatnik, aby móc stosować stawkę 0% dla dostaw własnych towarów dokonywanych do znajdującego się na terytorium Słowenii magazynu, winien być zarejestrowany dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych w tym kraju. Wówczas przemieszczenie, o którym mowa w ww. przepisie, staje się jednocześnie dostawą i nabyciem, gdzie dostawcą i nabywcą jest fizycznie ten sam podmiot. Wystawiana faktura VAT w takim przypadku zawiera dane tego samego podmiotu, które różnią się np. numerem identyfikacji podatkowej, adresem.

Zastosowanie zatem w takiej sytuacji stawki 0% - zgodnie z cytowaną regulacją art. 42 ustawy - uzależnione jest od rejestracji polskiego podmiotu na terytorium Słowenii. Skoro jednak podatnik nie jest zarejestrowany, to nie ma możliwości stosowania stawki 0% dla dostaw dokonywanych do magazynu w Słowenii. Tym samym wskazany w stanowisku strony sposób postępowania – należy uznać za nieprawidłowy. Tut. organ zauważa również, że stanowisko Naczelnika Podkarpackiego Urzędu Skarbowego, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów nastąpi w momencie rozładunku towaru w magazynie kontrahenta, jest niezasadne. Przeniesienie prawa do dysponowania towarem jak właściciel następuje bowiem z chwilą jego pobrania z magazynu przez odbiorcę; zarządzający magazynem, nie jest uprawniony do dowolnego dysponowania towarem, które to prawo przysługuje wyłącznie właścicielowi towaru.