POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 30 czerwca 2007r. w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), Naczelnik Kujawsko – Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Bydgoszczy, po analizie wniosku z dnia 18 maja 2007r., w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

postanawia

uznać, że przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie uznania za koszt uzyskania przychodów wypłacanego pracownikom ekwiwalentu za pranie odzieży służbowej jest prawidłowe

UZASADNIENIE

W dniu 25 maja 2007 r. do tutejszego Organu wpłynął wniosek podatnika w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji, co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze. zm.), uzupełniony pismem z dnia 15 czerwca 2007r. (wpływ w dniu 19 czerwca 2007r.) oraz pismem z dnia 04 lipca 2007r. (wpływ w dniu 09 lipca 2007r.).

Jednostka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka jest producentem markowej odzieży „...” i zajmuje się głównie szyciem kurtek i spodni. Natomiast firma „...” z Wielkiej Brytanii, która jest właścicielem Spółki, jest producentem odzieży wszelkiego rodzaju. Jednostka posiada sieć sklepów firmowych na terenie całego kraju, w których sprzedawany jest cały asortyment. Spółka w celu kreowania pozytywnego wizerunku firmy chce przekazać pracownikom na cele użytku służbowego stroje z logo firmy (strój służbowy). W związku z tym zamierza wypłacać pracownikom ekwiwalent pieniężny za pranie tej odzieży. Obowiązek wypłaty ekwiwalentu pracownikom uregulowany został w regulaminie wynagrodzeń Spółki.

W związku z powyższym Spółka zwróciła się do tut. Organu z zapytaniem, czy wydatki z tytułu wypłacanego ekwiwalentu pieniężnego za pranie odzieży używanej dla celów służbowych mogą stanowić koszty uzyskania przychodów w podatku dochodowym od osób prawnych?

Przedstawiając swoje stanowisko Spółka wskazała, iż zgodnie z regulaminem wynagrodzeń pracownikom przysługuje ekwiwalent za pranie odzieży służbowej. Zatem w ocenie Spółki świadczenie to (ekwiwalent za pranie odzieży) należy uznać za koszt uzyskania przychodu.

Po analizie przedstawionego stanu faktycznego oraz zaprezentowanego przez Jednostkę stanowiska dotyczącego interpretacji przepisów prawa podatkowego tut. Organ stwierdza co następuje:

Stosownie do treści art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 217, poz. 1590) wnioski o wydanie pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wniesione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy. Tak więc w przedmiotowej sprawie zastosowanie mają przepisy Ordynacji podatkowej w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007r.

Zasady zaliczania ponoszonych przez podatników wydatków do kosztów uzyskania przychodów określa art. 15 ust. 1 i art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.).

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, iż regułą jest, że poniesione przez podatnika wydatki w celu osiągnięcia przychodów są kosztami uzyskania przychodów. O zakwalifikowaniu wydatku do kosztów uzyskania przychodu decyduje spełnienie następujących przesłanek:

1. wydatek poniesiony został w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów,
2. wydatek nie jest wymieniony w zamkniętym katalogu wydatków, tj. w art. 16 ust. 1.

Zasada zawarta w powołanym przepisie oznacza, iż ustawodawca wyraźnie wiąże koszty uzyskania przychodów z celem ich poniesienia, jakim jest osiągnięcie przychodów. Cel ten zatem musi być widoczny, a poniesione wydatki winny go bezpośrednio realizować lub co najmniej powinny go zakładać jako realny. Aby więc podatnik mógł dany wydatek zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów dla celów podatkowych, powinien on wykazać bezpośredni związek przyczynowo-skutkowy tego wydatku nie tylko z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, ale również wykazać, że jego poniesienie miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiąganego przychodu.

Istnieją jednak wydatki, które trudno powiązać z uzyskaniem konkretnego przychodu, a mimo to stanowią one koszt uzyskania przychodu. Reguła ta dotyczy także wydatków na ekwiwalenty za pranie odzieży służbowej. Nie prowadzą one bowiem do faktycznego osiągania przez przedsiębiorcę określonego przychodu, jedynie pośrednio wpływają na uzyskiwane przez podatnika przychody. Zatem tego typu wydatki podlegają zaliczeniu do kosztów uzyskania przychodu jako służące zachowaniu i zabezpieczeniu źródła przychodów, tak aby źródło to przynosiło przychody także w przyszłości.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka przekazuje odzież do użytku służbowego pracownikom (osobom aktualnie zatrudnionym), z którymi łączy Jednostkę w chwili przyznania i wypłaty ekwiwalentu stosunek pracy czy też umowa zlecenie.

Zgodnie z generalnie obowiązującą zasadą wszelkie wypłaty i świadczenia na rzecz pracowników są w całości zaliczane do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy. Jednakże warunkiem koniecznym do uznania tych wydatków za koszt uzyskania przychodów jest faktyczna wypłata wynagrodzeń (ekwiwalentu, stanowiącego przychód ze stosunku pracy) dla pracowników.

Jednocześnie wskazać należy, iż na mocy art. 237⁹ § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracodawca jest obowiązany zapewnić, aby stosowane środki ochrony indywidualnej oraz odzież i obuwie robocze posiadały właściwości ochronne i użytkowe, oraz zapewnić odpowiednio ich pranie, konserwację, naprawę, odpylanie i odkażanie. Zgodnie z § 3 art. 237⁹ Kodeks pracy, jeżeli pracodawca nie może zapewnić prania odzieży roboczej, czynności te mogą być wykonywane przez pracownika, pod warunkiem wypłacania przez pracodawcę ekwiwalentu pieniężnego w wysokości kosztów poniesionych przez pracownika.

Reasumując, ekwiwalenty wypłacane pracownikom za pranie odzieży roboczej, jako element wynagrodzenia (przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w ar. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych), stanowiąc koszty pracownicze są zaliczane na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych do kosztów uzyskania przychodów pracodawcy w dacie ich poniesienia jako koszty pośrednie.

W związku z powyższym postanowiono jak w sentencji.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza odpowiedź dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i jest zgodna ze stanem prawnym obowiązującym na dzień jej udzielania.

Zgodnie z art. 14b Ordynacji podatkowej udzielona odpowiedź nie jest wiążąca dla Strony, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej – do czasu jej ewentualnej zmiany lub uchylenia.

Zgodnie z art. 14a § 4 Ordynacji podatkowej Stronie przysługuje prawo złożenia zażalenia na niniejsze postanowienie.

Zażalenia, zgodnie z art. 223 § 1 w związku z art. 239 i 236 § 2 pkt 1 wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy za pośrednictwem tutejszego Organu w terminie 7 dni od daty doręczenia postanowienia.