POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko (...)Sp. z o. o. – przedstawione we wniosku z dnia 24.08.2006 r., który wpłynął do tut. Urzędu w dniu 29.08.2006 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej opodatkowania podatkiem od towarów i usług przeznaczenia (zużycia) na potrzeby reprezentacji i reklamy wyposażenia biura w postaci świątecznych stroików i innych elementów dekoracyjnych, zastawy stołowej używanej podczas poczęstunku, wyposażenia stoisk podczas targów oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu ww. towarów – jest nieprawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 29.08.2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 14.11.2006 r. wezwano Podatnika do usunięcia braków formalnych wniosku. Braki formalne zostały usunięte w dniu 30.11.2006 r. (data stempla pocztowego 28.11.2006 r.).
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka nabywa i przekazuje na potrzeby reprezentacji i reklamy wyposażenie biura w postaci: świątecznych stroików i innych elementów dekoracyjnych (np. figurek, rzeźb, kwiatów doniczkowych, choinki, obrazów na ścianę biura o wartości do 500 zł), zastawy stołowej używanej podczas poczęstunku, wyposażenia stoisk podczas targów (np. prezentery, stojaki, tablice). Jak wskazuje Spółka, przedmiotowe towary nie są przekazywane osobom trzecim, lecz przeznaczane (zużywane) w celach reprezentacyjno-reklamowych, gdyż wystrój wnętrza biura i ciekawy wystrój stoiska na targach stwarza wrażenie profesjonalizmu działania i potencjalnie zachęca klienta do skorzystania z usług Spółki. Spółka odlicza podatek od towarów i usług przy zakupie wyposażenia reprezentacyjnego, a następnie wystawia fakturę wewnętrzną i nalicza należny podatek od towarów i usług.
Na tle opisanego stanu faktycznego, Spółka zwraca się z pytaniem, czy przekazanie na potrzeby reprezentacji i reklamy wyposażenia biura w postaci: świątecznych stroików i innych elementów dekoracyjnych np. figurek, rzeźb, kwiatów doniczkowych o wartości do 500 zł, zastawy stołowej używanej podczas poczęstunku, wyposażenia stoisk podczas targów (np. prezentery, stojaki, tablice) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług oraz czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur zakupu ww. towarów
Podatnik stoi na stanowisku, iż w przypadku odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego z faktur zakupu dotyczących wydatków reprezentacyjno-reklamowych, należy wystawić fakturę wewnętrzną i dokonać naliczenia podatku od towarów i usług należnego. Spółka uzasadnia swoje stanowisko tym, iż nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług jedynie przekazanie drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek, o których mowa w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Jednocześnie zostaje zachowane prawo do odliczenia podatku od towarów i usług z faktur zakupu przedmiotów wskazanych w art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Według Spółki, ustawodawca w art. 7 ust. 3 mówiąc o przekazaniu drukowanych materiałów informacyjnych i reklamowych miał na myśli zużycie.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, przedstawione przez Spółkę stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.
W myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m. in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Stosownie do postanowień ust. 2 cytowanego artykułu, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:
1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2) wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny
– jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.
Przepisu ust. 2 nie stosuje się do przekazywanych drukowanych materiałów reklamowych i informacyjnych, prezentów o małej wartości i próbek (art. 7 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług).
Zdaniem tut. organu podatkowego, w przedstawionym stanie faktycznym dochodzi do zużycia towarów, ponieważ zgodnie z regułami wykładni językowej termin „przekazać” oznacza oddać, powierzyć komuś coś, natomiast „zużyć” oznacza zniszczyć coś lub wyczerpać zapas czegoś przez dłuższe używanie lub też zrobić z czegoś jakiś użytek, posłużyć się czymś, spożytkować coś. Pojęcie „zużycia” wyraźnie wiąże się z unicestwieniem przedmiotu używania (zniszczyć, wyczerpać), podczas gdy w przypadku „przekazania” nacisk jest wyraźnie położony na sam akt wręczenia – bez śledzenia dalszych losów obiektu przekazania. Z „przekazaniem” mamy do czynienia wówczas, gdy odbiorca może w następstwie przekazania dysponować towarem jak właściciel, a ze „zużyciem” towarów wówczas, gdy towary zostaną zużytkowane, zniszczone, spalone, zjedzone.
W tym miejscu należy podkreślić, iż aby nieodpłatne zużycie towarów podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, muszą zostać łącznie spełnione następujące przesłanki:
– zostaje dokonane na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
– nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa,
– podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi świadczeniami, w całości lub w części.
W opinii Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, zużycie towarów na cele reprezentacji i reklamy przez Spółkę ma związek z prowadzeniem przedsiębiorstwa, bowiem służy utrwaleniu bądź nawiązaniu stosunków gospodarczych z kontrahentami. Wobec powyższego, zużycie towarów na powyższe cele nie wyczerpuje dyspozycji art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, nie stanowi zatem dostawy towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a co za tym idzie nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Odnosząc się do drugiej części pytania podatnika, należy wskazać, iż zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 88 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego. Na podstawie art. 88 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy wydatków związanych z dostawą towarów oraz świadczeniem usług w przypadkach określonych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, jeżeli czynności te zostały opodatkowane.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów, z wyjątkiem wymienionych w art. 16 ust. 1 tej ustawy. W przedmiotowej sprawie zastosowanie znajduje art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, który zawiera generalny zakaz zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków na reprezentację i reklamę w części przekraczającej 0,25% przychodów. Tutejszy organ podatkowy wskazuje, iż przekroczenie limitu ustalonego w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych będzie miało wpływ na brak prawa do odliczenia przez Spółkę kwoty podatku od towarów i usług w tym zakresie. Bowiem podatnik, zgodnie z art. 88 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w stosunku do nabywanych towarów i usług, które mogłyby być zaliczone do kosztów uzyskania przychodu, a jak wskazują regulacje cytowanego powyżej art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym, nie stanowią kosztów uzyskania przychodu te koszty reprezentacji i reklamy niepublicznej, które przekraczają wskazany limit. Zatem podatnik ma prawo do odliczenia podatku naliczonego jedynie w granicach wyznaczonego limitu.
W opinii Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, przedstawione stanowisko jest nieprawidłowe, bowiem ze stanowiska zaprezentowanego przez Spółkę wynika, iż prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie omawianych towarów, przysługuje Spółce w sposób nieograniczony. Tutejszy organ podatkowy wskazuje natomiast, iż prawo takie przysługuje na zasadach ogólnych, tj. w zakresie w jakim towary te są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, przy czym jak wykazano wyżej, nie jest możliwe odliczenie podatku naliczonego od nabytych towarów w przypadku, gdy wydatki na ich nabycie nie są zaliczane do kosztów uzyskania przychodów z powodu przekroczenia limitów określonych w ustawie o podatku dochodowym, chyba że odliczając podatek naliczony od zakupów towarów na potrzeby reprezentacji i reklamy po przekroczeniu limitu 0,25% przychodów, Spółka naliczy należny podatek od towarów i usług z tytułu zużycia przedmiotowych towarów.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.
Zażalenie podlega opłacie skarbowej.