W dniu 28.06.2007r. do tutejszego organu podatkowego wpłynął wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, który uzupełniono w dniach 5.09.2007r. i 18.09.2007r.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w celu pozyskania nowych zamówień i zagwarantowania dalszej współpracy, Wnioskująca organizuje spotkania z kontrahentami. Spotkania te odbywają się w restauracjach lub organizowane są przez specjalistyczne firmy. W spotkaniach tych obok kontrahentów udział biorą również przedstawiciele Zarządu Spółki oraz pracownicy działu handlowego. Zdarza się, że w trakcie spotkań wręczane są kontrahentom drobne upominki, tj. gadżety o małej wartości (część z nich posiada logo firmy, a część nie), a także upominki o wartości przekraczającej 100,00 zł.

Wobec przedstawionego powyżej stanu faktycznego zrodziła się wątpliwość, czy upominek dla kontrahenta (w postaci: kalendarza, kartki świątecznej, wizytownika, portfela i innego typu gadżetów), nieoznaczony logo firmy, należy traktować jako koszt uzyskania przychodów Spółki, czy też stanowi on koszt związany z reprezentacją?

W opinii Wnioskującej, wydatki na upominki dla kontrahentów, nieoznaczone logo firmy, bez względu na ich wartość, winny być uznane za koszty związane z reprezentacją. Podarowanie upominków kontrahentom, bez względu na ich wartość, ma na celu przypomnienie im o firmie.

W związku z powyższym Spółka uważa, iż wydatki na upominki, które nie posiadają logo firmy, bez względu na ich wartość, należy traktować jako koszty reprezentacji i w związku z tym powinny być uznane za koszty niestanowiące kosztów uzyskania przychodów.

Ustosunkowując się do przedstawionej powyżej kwestii, stwierdza się co następuje:

Stosownie do przepisu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 roku o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jednolity: Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 (...).

Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków enumeratywnie wymienionych w przywołanym art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszt uzyskania przychodów, o ile pozostają w związku przyczynowo – skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów. Przy czym kosztami uzyskania są zarówno koszty bezpośrednio, jak i pośrednio związane z funkcjonowaniem firmy, jeżeli zostanie wykazane, że zostały w sposób racjonalny poniesione w celu uzyskania przychodów, a także w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, tak aby to źródło przyniosło (przynosiło) przychody także w przyszłości.

Najwłaściwsza i zgodna z treścią ustawowej regulacji kwalifikacja kosztów uzyskania przychodów powinna brać pod uwagę:

- przeznaczenie wydatku (jego celowość, zasadność dla funkcjonowania podmiotu), oraz

- potencjalną możliwość (analizowaną w dacie poniesienia wydatku na podstawie obiektywnych przesłanek) przyczynienia się danego wydatku do osiągnięcia przychodu (zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów).

Stosownie zaś do przepisu art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy, nie uważa się za koszty uzyskania przychodów, kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób prawnych nie definiuje pojęcia reprezentacji, wobec czego należy uznać, że pojęcie to powinno być w kontekście analizowanego przepisu rozumiane w sposób przyjęty w języku potocznym. Na gruncie języka polskiego słowo „reprezentacja” to „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związana ze stanowiskiem, pozycją społeczną”, oznacza także „grupę osób, instytucję występującą w czyimś imieniu, reprezentującą czyjeś interesy, ...” (Nowy Słownik Języka Polskiego, PWN, Warszawa, 2003). Przenosząc tę definicję na grunt ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, przyjąć należy, iż reprezentacjato występowanie w imieniu firmy, wiążące się z okazałością, w celu wywołania dobrego wrażenia. W określeniu reprezentacja mieści się więc takie działanie podatnika, które ma na celu stworzenie (utrwalenie) właściwego wizerunku firmy. Właściwy wizerunek to taki, który może sprawić, że kształtowany dzięki reprezentacji „obraz przedsiębiorcy” przełoży się na nabywanie jego towarów, produktów lub usług. Świadome kształtowanie więc właściwego wizerunku przez podatników ma na celu stworzenie takiego wyobrażenia o przedsiębiorcy, które spowoduje pozytywne postrzeganie tegoż przedsiębiorcy przez osoby zewnętrzne, które z kolei będzie zachętą do podjęcia rozmów, współpracy, zakupów jego towarów czy produktów. Reprezentowanie, wywołujące korzystne postrzeganie przedsiębiorcy przez podmioty zewnętrzne, może polegać na odpowiednim ubiorze pracowników, wystroju firmy, sposobie podejmowania interesantów i kontrahentów, czy też innych okolicznościach. Odnosi się to również do wszelkiego rodzaju prezentów wręczanych przez reprezentantów danego przedsiębiorcy.

Ponoszone przez Podatnika wydatki na upominki dla kontrahentów, nieoznaczone logo firmy, bez względu na ich wartość, służą jedynie tworzeniu lub utrzymaniu odpowiedniego wizerunku przedsiębiorcy, a więc mają charakter reprezentacji.

Odnosząc powyższe do stanu faktycznego zaistniałego w przedmiotowej sprawie, organ podatkowy stwierdza, iż wydawanie kontrahentom upominków bez logo firmy, bez względu na ich wartość, wpływać będzie na lepsze postrzeganie przez nich Spółki i utrwalanie Jej pozytywnego obrazu.

Mając na względzie powyższe, w świetle przywołanej powyżej argumentacji - w opinii tutejszego organu podatkowego - zasadnym jest uznanie, iż wydatki Spółki ponoszone na upominki dla kontrahentów, niezawierające logo firmy, bez względu na ich wartość, nie stanowią kosztów uzyskania przychodów jako koszty związane z reprezentacją.

Jednocześnie organ podatkowy wskazuje, iż w przedmiotowej interpretacji ustosunkowuje się wyłącznie do argumentacji i stanu faktycznego zawartych w piśmie Wnioskującej. Regulacje art. 14a–d ustawy Ordynacja podatkowa nie przewidują bowiem prowadzenia postępowania dowodowego w sprawach o interpretację przepisów prawa podatkowego.

Przedmiotowa interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskującą i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.