P O S T A N O W I E N I E

Na podstawie art. 14a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Strony z dnia 29.06.2007r., o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, tj. czy zapłacony przez Spółkę podatek za osobę fizyczną, wynikający z rozliczenia dochodów rocznych tej osoby, Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie - biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

p o s t a n a w i a

uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

U z a s a d n i e n i e

Z przedstawionego przez Stronę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarła w dniu 02.11.2005r. umowę o zarządzanie z panem Markiem W. Z tytułu pełnienia obowiązków wymienionych w w/w umowie pan Marek W. miał otrzymywać wynagrodzenie netto w wysokości 40.000,00 zł. Ponieważ umowa mówiła o kwocie netto Spółka musiała ubruttowić wypłacane wynagrodzenie tak aby odprowadzić należne składki na ZUS oraz zaliczkę na podatek dochodowy. W oparciu więc o przepisy art. 10 ust. 1 pkt 2, art. 13 pkt 9, art. 22 ust. 9 pkt 5 i art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, Spółka jako płatnik pobrała i odprowadziła zaliczkę na podatek dochodowy w wysokości 19% należności pomniejszonej o koszty uzyskania przychodów oraz składki na ubezpieczenie społeczne.
Następnie Spółka sporządziła deklarację PIT-11 i w terminie przekazała ją panu Markowi W. Pan Marek W. rozliczając całe swoje dochody roczne stwierdził, że przekroczył trzeci próg podatkowy (40%). zażądał od Spółki zapłacenia w jego imieniu podatku w wysokości 40% od otrzymanego wynagrodzenia. Spółka, nie chcąc wchodzić w spór zapłaciła podatek za pana Marka W. od wypłacanych należności, ale obliczony zgodnie ze skalą podatkową określoną w art. 27 ust. 1 ustawy o pdof. Zdaniem Spółki dopłacając podatek po zakończeniu roku podatkowego za pana Marka W., Spółka poniosła podwyższony koszt usługi nadzoru nad przedsiębiorstwem, w związku z czym zapłacony podatek w ocenie Spółki zwiększa wartość umowy o zarządzanie. Podatek ten będzie więc stanowił koszt uzyskania przychodów Spółki w 2007r. ponieważ wtedy został poniesiony.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stanowisko Strony, Naczelnik tut. Urzędu Skarbowego stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy(...). Przepis ten oznacza, że podatnik ma możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wszelkich kosztów, po wyłączeniu zastrzeżonych w ustawie, zarówno bezpośrednio, jak i pośrednio związanych z uzyskiwanymi przychodami, pod tym jednak warunkiem, że wykaże ich związek z prowadzoną działalnością gospodarczą, a ich poniesienie ma lub może mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu lub wiąże się z zachowaniem albo zabezpieczeniem źródła przychodów. Warunkiem więc uznania wydatku za koszt uzyskania przychodu jest istnienie między nim a osiągnięciem przychodu związku przyczynowo-skutkowego, czyli wykazanie, że poniesienie wydatku ma lub może mieć wpływ na powstanie lub zwiększenie przychodu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zapłaciła za Pana Marka W. podatek dochodowy od osób fizycznych wynikający z jego rozliczenia rocznego PIT za 2006r. i uważa, iż stanowi on część składową wynagrodzenia wynikającego z umowy o zarządzanie zawartej z Panem Markiem W., dlatego też podatek ten Spółka może zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów.

Biorąc pod uwagę powyższe w ocenie Naczelnika tut. Urzędu zapłacony przez Spółkę podatek dochodowy od osób fizycznych za Pana Marka W., nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu dla Spółki, gdyż nie wpływa on w żaden sposób na osiągane przez Spółkę przychody, bądź też na zachowanie albo zabezpieczenie źródła tych przychodów. W przedmiotowej sprawie wydatkiem, który niewątpliwie wpływa na osiągane przez Spółkę przychody i będzie stanowił koszt uzyskania przychodów jest wynagrodzenie wnikające z umowy o zarządzanie zawartej z Panem Markiem W. oraz pochodne tego wynagrodzenia, tj. składki ZUS, w części finansowanej przez zakład pracy. W przedmiotowej sprawie Spółka sporządziła umowę, w której uzgodnione zostało wynagrodzenie w kwocie netto. Aktualnie obowiązujące przepisy nie przewidują zasady zawierania umów w kwotach netto, jak również ich tzw. „ubruttowienia”. Jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego, Spółka dokonała „ubruttowienia” opierając się o przepisy dotyczące wysokości zaliczek miesięcznych na podatek dochodowy od osób fizycznych z tytułu działalności wykonywanej osobiście w zakresie umów menadżerskich lub innych umów o podobnym charakterze. Biorąc powyższe pod uwagę przyjmuje się, że uzgodnioną przez strony umowy kwotę wynagrodzenia miesięcznego była kwota uwzględniająca wysokość zaliczki miesięcznej na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości wskazanej w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Natomiast podatek dochodowy od osób fizycznych wynikający z zeznania rocznego Pana Marka W. jest zobowiązaniem wobec budżetu państwa, które dotyczy dochodów rocznych Pana Marka W. i Spółka nie jest zobowiązana do jego poniesienia tytułem uzgodnionego wynagrodzenia. Powyższe nie wyklucza, iż Spółka mogła zapłacić w/w podatek za Pana Marka W., jednakże wydatek ten nie może stanowić kosztu uzyskania przychodu Spółki w myśl generalnej zasady wyrażonej w w/w art. 15 ust. 1 ustawy o pdop. Tym samym stanowisko Strony zaprezentowane we wniosku jest nieprawidłowe.Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.