Decyzja

Na podstawie art.14b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) – w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2007r. w związku z art. 4 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590), po rozpatrzeniu zażalenia ... na postanowienie Naczelnika Pomorskiego Urzędu Skarbowego w Gdańsku z dnia 11 maja 2007r. nr DP/423-0032/07/AK w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego

• uznając, że zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie utrzymuje się w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

Uzasadnienie

Pismem z dnia 13 lutego 2007r. (uzupełnionym pismem z dnia 05.04.2007r.) Podatnik zwrócił się do Naczelnika Urzędu Skarbowego o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik w drodze prywatyzacji bezpośredniej (na mocy umowy zawartej z Wojewodą Gdańskim) nabył przedsiębiorstwo państwowe. W jego skład wchodziły m.in. grunty, budynki, budowle ruchome składniki majątku trwałego, wierzytelności i zobowiązania, prawa i obowiązki wynikające z umów o pracę pracowników zatrudnionych w przedsiębiorstwie. Cena nabycia przedsiębiorstwa nie uwzględniała zobowiązań w sensie prawnym, tj. cena obejmowała jedynie kwotę do zapłaty, która to kwota została zapłacona w całości. Natomiast zobowiązania były uwzględnione w sensie ekonomicznym, gdyż rzutowały na wycenę przedprywatyzacyjną i ustaloną w umowie notarialnej cenę nabycia. Przejęte zobowiązania wynikały z działalności przedsiębiorstwa i ciążyły na przedsiębiorstwie jako takim, nie zaś na poszczególnych składnikach jego majątku. Długi funkcjonalne związane z nabytym przedsiębiorstwem obejmowały zobowiązania z tytułu dostaw i usług, z tytułu podatków i ubezpieczeń, z tytułu wynagrodzeń, naliczone lecz nieodprowadzone odpisy na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, inne zobowiązania w tym zobowiązania z tytułu leasingu. Do długów funkcjonalnych nie zostały zaliczone rezerwy.

W związku z powyższym powstała wątpliwość, czy Podatnik prawidłowo określił łączną wartość początkowa środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz ich wartość jednostkową.

Zdaniem Podatnika konsekwencją nie wystąpienia wartości firmy jest ustalenie wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych w następujący sposób: cena nabycia pomniejszona o aktywa niebędące środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi pomniejszone o długi funkcjonalne związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, według wyliczenia: 5.800.000zł – (2.579.394,39zł – 3.759.754,13zł) = 6.980.359,74zł. Tak uzyskaną łączną wartość początkową rozdzielono na poszczególne środki trwałe i wartości niematerialne i prawne proporcjonalnie do ich wartości wynikającej z ksiąg rachunkowych.

Postanowieniem z dnia 11 maja 2007r. nr DP/423-0032/07/AK Naczelnik Urzędu Skarbowego stwierdził, że stanowisko przedstawione we wniosku nie jest prawidłowe. W uzasadnieniu postanowienia przywołując wyrok Sądu Najwyższego z dnia 13.04.1999r. sygn. akt I PKN 663/98 wskazał, że obowiązek przekazania przez pracodawcę określonych środków finansowych na konto zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie jest długiem pracodawcy. Ponadto stwierdził, że w celu ustalenia wartości początkowej poszczególnych składników majątku uzasadnione będzie podzielenie łącznej wartości obliczonej zgodnie z art. 16 g ust. 10 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych na poszczególne środki trwałe i wartości niematerialne i prawne według takiej proporcji , w jakiej wartość rynkowa danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej pozostaje w łącznej wartości rynkowej tych środków.

Podatnik korzystając z przysługującego prawa wniósł zażalenie, w którym wskazał, że we wniosku o wydanie interpretacji w zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego poinformował, że wartość rynkowa (wartość godziwa) gruntów, budynków i budowli została ustalona przez uprawnionego rzeczoznawcę, natomiast w przypadku środków trwałych przeprowadzono weryfikację ich dotychczasowej wartości na podstawie stanu technicznego, użyteczności oraz cen rynkowych podobnych przedmiotów występujących w obrocie gospodarczym. Wycena ta potwierdzona została sporządzonym w formie pisemnej operatem szacunkowym nieruchomości oraz protokołami z wyceny środków trwałych. Wartość środków trwałych wynikająca z ksiąg rachunkowych oraz ich wartość rynkowa są tożsame, nie można więc kwestionować zasadności rozdzielenia wyliczonej wartości podatkowej środków trwałych na poszczególne środki trwałe i wartości niematerialne i prawnie proporcjonalnie do ich wartości wynikających z ksiąg rachunkowych.

Dyrektor Izby Skarbowej w Gdańsku po rozpatrzeniu zażalenia stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 16g ust. 10 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do 31.12.2006r (tj. w roku nabycia przedsiębiorstwa) w razie nabycia w drodze kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania lub wniesienia w postaci wkładu niepieniężnego, przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, łączną wartość początkową nabytych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych stanowi:

1. suma ich wartości rynkowej w przypadku wystąpienia dodatniej wartości firmy, ustalonej zgodnie z ust. 2,
2. różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, albo nominalną wartością wydanych akcji lub udziałów a wartością składników majątkowych nie będących środkami trwałymi ani wartościami niematerialnymi i prawnymi, w przypadku niewystąpienia dodatniej wartości firmy.

W myśl art. 16g ust. 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. wartość początkową firmy stanowi dodatnia różnica między ceną nabycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, ustaloną zgodnie z ust. 3 i 5, albo nominalną wartością wydanych akcji lub udziałów w zamian za wkład niepieniężny a wartością rynkową składników majątkowych wchodzących w skład kupionego, przyjętego do odpłatnego korzystania albo wniesionego do spółki przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, odpowiednio z dnia kupna, przyjęcia do odpłatnego korzystania albo wniesienia do spółki.

Stosownie do postanowień art. 16 ust. 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przy ustalaniu wartości początkowej poszczególnych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, zgodnie z ust. 1 pkt 3 i 4 oraz ust. 2, 10 i 11 stosuje się odpowiednio art. 14.

W myśl art. 4a pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992r. ilekroć mowa w ustawie o składnikach majątkowych - oznacza to aktywa w rozumieniu ustawy o rachunkowości, pomniejszone o przejęte długi funkcjonalnie związane z prowadzoną działalnością gospodarczą zbywcy, o ile długi te nie zostały uwzględnione w cenie nabycia, o której mowa w art. 16g ust. 3.

Biorąc pod uwagę powyższe regulacje prawne oraz przedstawiony stan faktyczny, Dyrektor Izby Skarbowej uznaje za prawidłowe stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego wyrażone w postanowieniu z dnia 11.05.2007r.

W złożonym wniosku Podatnik stwierdził, że wartość rynkową składników majątkowych ustalono dla środków trwałych z grupy 0-2 według wyceny uprawnionego rzeczoznawcy, pozostałe aktywa trwałe wyceniono we własnym zakresie uwzględniając ich wartość rynkową oraz stopień zużycia. Następnie łączną wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych „rozdzielono” na poszczególne środki proporcjonalnie do ich wartości wynikającej z ksiąg. Przypadająca na poszczególne środki trwałe i wartości niematerialne i prawne proporcjonalnie wartość początkowa będzie stosowana do ich amortyzacji podatkowej.

W sytuacji, w której suma wartości rynkowych poszczególnych składników majątku trwałego oraz wartości niematerialnych i prawnych jest większa od łącznej wartości środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych ustalonej zgodnie z art. 16g ust. 10 pkt 2 ustawy z dnia 15.02.1992r., to w celu ustalenia wartości początkowej poszczególnych składników majątku należy podzielić łączną wartość obliczoną zgodnie z tym przepisem na poszczególne środki trwałe i wartości niematerialne i prawne według takiej proporcji, w jakiej wartość rynkowa danego środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej pozostaje w łącznej wartości rynkowej tych środków i wartości.

Argumentacja Podatnika, że wartość środków trwałych wynikająca z ksiąg oraz ich wartość rynkowa są tożsame podniesiona została dopiero w złożonym zażaleniu, stąd nie może być ona przedmiotem oceny w niniejszym postępowaniu zażaleniowym. Rolą organu odwoławczego jest bowiem ocena zgodności z przepisami prawa podatkowego postanowienia Naczelnika Urzędu Skarbowego wydanego podatnikowi w jego indywidualnej sprawie, przy czym zakres tej oceny ograniczony jest do stanu faktycznego przedstawionego w złożonym przez podatnika wniosku.

Za prawidłowe uznaje również Dyrektor Izby Skarbowej stanowisko Naczelnika Urzędu Skarbowego, że naliczone lecz nie odprowadzone odpisy na konto zakładowego funduszu świadczeń socjalnych nie są długiem pracodawcy. Ujęcie tej wartości w pozycji długi funkcjonalne powoduje zawyżenie wartości początkowej środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych.

W tym stanie faktycznym i prawnym argumenty Podatnika zawarte w zażaleniu pozostają bez wpływu na stanowisko zajęte przez organ I instancji.