P O S T A N O W I E N I E

Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu, działając na podstawie art.216 par.1, art.14a par.1 i 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (j.t.Dz.U. z 2005 roku Nr 8, poz.60 ze zm.), po rozpatrzeniu Pani wniosku z dnia 27 czerwca 2007 roku w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów podatkowych stwierdza, że stanowisko zajęte przez Panią w ww. piśmie, iż sporządzona w dniu 21 września 2006 roku umowa o podział majątku wspólnego, na mocy której uzyskała Pani przychód z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeństwa oraz przychód z tytułu świadczenia alimentacyjnego od byłego małżonka nie powoduje obowiązku podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych – należy uznać za nieprawidłowe.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 26 czerwca 2007 roku (wpływ do tutejszego urzędu skarbowego) zwróciła się Pani do Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i zastosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe albo postępowanie przed sądem administracyjnym odnośnie kwestii, czy sporządzona w dniu 21 września 2006 roku umowa o podział majątku wspólnego byłych małżonków powoduje obowiązek w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Do wniosku dołączona została kserokopia ww. umowy, jak również umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego z dnia 25 września 2006 roku – obie sporządzone przez notariuszy.

Z ww. umowy o podział majątku oraz z wniosku wynika następujący stan faktyczny:

Na mocy prawomocnego wyroku Sądu Okręgowego z dnia 9 grudnia 2004 roku małżeństwo Pani zostało rozwiązane przez rozwód z orzeczeniem winy małżonka.

W czasie trwania małżeństwa poniosła Pani wraz z małżonkiem nakłady na adaptację poddasza, w wyniku czego powstał samodzielny lokal mieszkalny.

Zgodnie z umową, nakłady te w wyniku rozwiązania małżeństwa i z uwzględnieniem stopnia przyczynienia się małżonków do powstania majątku wspólnego przysługują Pani w 27/100 (dwudziestu siedmiu setnych) częściach, a byłemu małżonkowi w 73/100 (siedemdziesięciu trzech setnych) częściach.

Ponadto w czasie trwania małżeństwa zawarła Pani wraz z małżonkiem umowę najmu wybudowanego lokalu mieszkalnego ze wspólnotą mieszkaniową. W akcie notarialnym oświadczyła Pani wraz z byłym małżonkiem, iż prawo najmu wraz z nakładami poniesionymi na adaptację strychu oraz trwałym wyposażeniem powstałego mieszkania wyczerpują cały majątek wspólny.

Majątek ten został podzielony w ten sposób, iż nakłady poniesione na wybudowanie lokalu mieszkalnego, prawo najmu oraz wyposażenie lokalu mieszkalnego nabył były małżonek na wyłączną własność – na co Pani wyraziła zgodę. Natomiast wysokość spłaty na rzecz Pani odpowiadała proporcjonalnie nakładom jakie Pani poniosła w trakcie związku małżeńskiego na powstanie majątku wspólnego.

Ponadto zarówno Pani, jak i były małżonek oświadczyliście, iż „z tytułu dobrowolnego, jednorazowego świadczenia alimentacyjnego” były małżonek dokona na rzecz Pani wypłaty w kwocie 67.000zł.

W związku z ustaleniem udziałów w majątku wspólnym oraz podziałem tego majątku, jak również wypłatą świadczenia alimentacyjnego strony umowy zapewniły i zobowiązały się, iż w przyszłości nie będą występować w stosunku do siebie z jakimikolwiek roszczeniami z tych tytułów.

Ponadto notariusz zwróciła stronom uwagę na skutki podatkowe z ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych i na odpowiedzialność karną z przepisów Kodeksu karnego skarbowego.

Informuje Pani, że w związku z trudną sytuacją finansową wystąpiła Pani do sądu o przyznanie alimentów, które w efekcie zostały zasądzone przez sąd na rzecz Pani od byłego małżonka.

Zanim jednak doszło do podpisania umowy o podział majątku wspólnego, treść umowy została zredagowana przez adwokatów obu stron.

Pani były mąż- jak Pani informuje – zgodził się na przekazanie połowy wartości mieszkania tj.100 tys. zł, ale jedynie pod warunkiem, że zrzeknie się Pani alimentów zasądzonych przez sąd, co jednak okazało się niemożliwe.

Pani adwokat zapewnił, iż nie ma znaczenia w jaki sposób sformułowany jest akt notarialny, najważniejsze, że na jego podstawie dojdzie do wypłaty kwoty 100 tys. zł. Mimo wątpliwości podpisała Pani jednak akt notarialny. Jednocześnie notariusz, który go ostatecznie sporządził, potwierdził, jak Pani twierdzi, iż w wyniku spłaty z tytułu podziału majątku wspólnego, jak i przyznania świadczenia alimentacyjnego nie powstaje obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych.

W kilka dni po podpisaniu ww. aktu notarialnego, dokonała Pani zakupu lokalu mieszkalnego z wypłaconych przez byłego małżonka środków finansowych.W umowie kupna notariusz pouczyła strony m.in. o treści przepisu art.28 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych

Na tle przedstawionego stanu faktycznego, ma Pani wątpliwości, czy podpisana umowa o podział majątku wspólnego (który zdaniem Pani winien być dokonany w równych częściach na rzecz każdej ze stron) rodzi obowiązek zapłaty podatku dochodowego od osób fizycznych. Pani zdaniem, nie powinna Pani płacić podatku „bo podział majątku nie podlega temu podatkowi”. Jednocześnie informuje Pani, iż w sprawie ustalenia, czy akt notarialny dotyczący podziału majątku został sporządzony zgodnie z prawem, zwróci się Pani o konsultację do innego notariusza.
W przypadku nieprawidłowości będzie Pani dążyła do jego zmiany.

Ustosunkowując się do powyższego, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza co następuje.

Przede wszystkim należy wyjaśnić, iż akt notarialny jest dokumentem urzędowym. Sporządzony w formie określonej przepisami prawa, stanowi dowód tego, co zostało w nim urzędowo stwierdzone. Nie może być ona zatem zastąpiony jedynie wyjaśnieniem, jednej ze stron, która obecnie się z nim nie zgadza.

Ewentualne unieważnienie zawartego aktu notarialnego może nastąpić w drodze postępowania sądowego.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż po ustaniu małżeństwa nastąpiło umowne ustalenie udziałów byłych małżonków w majątku wspólnym i jego podział, a ponadto były małżonek zobowiązał się do wypłacenia Pani świadczenia alimentacyjnego w określonej kwocie, na co Pani wyraziła zgodę.

Wypłata należności uregulowanych w akcie notarialnym nastąpiła w 2006 roku.

Przechodząc na grunt ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (j.t.Dz.U. z 2000 roku Nr 14, poz.176 ze zm.), w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku należy stwierdzić, iż tylko jedna z tych należności nie podlega podatkowi dochodowemu od osób fizycznych, a mianowicie spłata udziału w majątku wspólnym dokonana przez byłego małżonka na rzecz Pani.

Zgodnie bowiem z art.2 ust.1 pkt 5 ww. ustawy, przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Natomiast stosownie do treści art.9 ust.1 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art.21, 52, 52a i 52c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkie dochody z wyjątkiem tych, które ustawodawca wymienił w katalogu zwolnień, lub od których został zaniechany pobór podatku w drodze rozporządzenia Ministra Finansów.

Zgodnie z art.20 ust.1 ww. ustawy, za przychody z innych źródeł, o których mowa w art.10 ust.1 pkt 9 uważa się w szczególności alimenty, z wyjątkiem alimentów na rzecz dzieci.

A zatem świadczenia alimentacyjne stanowią źródło przychodu, z którego dochód podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Oznacza to, iż w przedmiotowej sytuacji faktycznej, skoro nie chodzi o alimenty na rzecz dzieci, ale o świadczenie alimentacyjne na rzecz Pani, to dochód z tego tytułu podlega opodatkowaniu na zasadach określonych w art.45 ust.1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, poprzez złożenie rocznego zeznania podatkowego i uiszczenie podatku w terminie do 30 kwietnia następnego roku podatkowego tj. w niniejszej sprawie w terminie do 30 kwietnia 2007 roku.

Mając na uwadze przedstawiony przez Panią stan faktyczny, Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu nie podziela Pani stanowiska zajętego przez Panią we wniosku i stwierdza, że jest ono nieprawidłowe.

Jednocześnie Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego informuje, że niniejsza interpretacja o zakresie zastosowania prawa podatkowego, dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.

Zgodnie z art.14b par.1 ustawy Ordynacja podatkowa udzielona interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Jeżeli płatnik podatnik lub inkasent zastosowali się do tej interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art.14a par.4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Na niniejsze postanowienie, zgodnie z art.14a par.4 ustawy - Ordynacja podatkowa przysługuje zażalenie.

Zażalenie, zgodnie z przepisami art.236 par.2, art.220 i 223 w związku z art.239 Ordynacja podatkowa wnosi się w terminie 7 dni od dnia doręczenia postanowienia do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego w Opolu.

Zażalenie, winno zgodnie z przepisem art.222 Ordynacji podatkowej zawierać zarzuty przeciw postanowieniu, określać istotę i zakres żądania będącego przedmiotem zażalenia oraz wskazywać dowody uzasadniające to żądanie.