POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu stwierdza, że stanowisko (...) Sp. z o. o. – przedstawione we wniosku z dnia 28.12.2006 r., który wpłynął do tut. organu podatkowego w dniu 03.01.2007 r., o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej zastosowania stawki podatku od towarów i usług oraz niezbędnych dokumentów do zastosowania 0% stawki podatku w przypadku świadczenia usług związanych bezpośrednio z organizacją eksportu towarów – jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 03.01.2007 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Pismem z dnia 21.02.2007 r. wezwano Podatnika do usunięcia braków formalnych wniosku. Braki formalne zostały uzupełnione w dniu 07.03.2007 r. (data nadania 01.03.2007 r.).
Jak stanowi art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. W myśl art. 14a § 4 cytowanej ustawy, udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.
Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, że Spółka działa jako spedytor i agencja celna wykonując m. in. czynności związane z obsługą eksportu. Do czynności tych należą m.in.:
1. usługowe wypełnianie dokumentów celno-przewozowych takich jak karnety TIR – karnety te są niezbędne w celu realizacji procedur tranzytowych, tzw. „operacji TIR" określonych w Konwencji Celnej Dotyczącej Międzynarodowego Przewozu Towarów z Zastosowaniem Karnetów TIR,
2. usługowe wypełnianie świadectw pochodzenia – świadectwa te są niezbędne eksporterom ze względu na przepisy celne krajów eksportu oraz wymagania odbiorców towaru,
3. usługowe wypełnianie formularzy zgłoszeń celnych (formularzy SAD) niezbędnych w celu obejmowania towarów procedurą wywozu.
Opisane czynności wykonywane na zlecenie osób zainteresowanych są związane z ekspediowaniem towarów eksportowanych do nabywców/odbiorców z krajów trzecich nie będących członkami Wspólnoty.
Jak wskazuje Spółka, karnet TIR jest dokumentem określonym w Konwencji celnej dotyczącej międzynaro­dowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR (Konwencja Celna dotycząca mię­dzynarodowego przewozu towarów z zastosowaniem karnetów TIR – Konwencja TIR) sporządzo­na w Genewie dnia 14 listopada 1975 r. (Dz. U. z dnia 28 marca 1984 r. ze zm.). Jego zastosowanie i skutki zastosowania określają m. in. art. 2, art. 4, art. 5, art. 15, art. 22 przywołanej Konwencji TIR. Przy przewozie eksportowanych towarów przez terytoria krajów trzecich do miejsca dostawy to­waru dokument ten jest niezbędny, gdyż:
- w ogóle w praktyce umożliwia taki przewóz (przejazd),
- upraszcza formalności celne związane z przewozem (tranzytem) przez terytoria krajów trzecich,
- znakomicie obniża manipulacyjne koszty przewozu, tym samym wpływając korzystnie na cenowe i kosztowe relacje pomiędzy eksporterem, a importerem jak również pomiędzy tymi podmiotami, a przewoźnikami.
Według Spółki, w zasadzie nie jest wykonalne fizyczne dokonanie eksportu, tj. dostarczenie towaru do odbiorcy w krajach trzecich nie będących członkami Konwencji o Wspólnej Procedurze Tranzytowej bez użycia karnetu TIR. Karnet TIR znajduje zastosowanie na etapie ekspediowania towaru do zagranicznego odbior­cy, w szczególności sporządzany (wypełniany) jest nie wcześniej niż w momencie gdy towary zostały załadowane na środek przewozowy oraz w trakcie lub po dopełnieniu niezbędnych for­malności celnych związanych z eksportem (wywozem) towarów. Stosowanie odpowiednio wypełnionych karnetów TIR jest bez wątpienia jedną z czynności koniecznie potrzebnych, aby eksport doszedł do skutku, zatem ich wypełnianie mieści się wśród czynności bezpośrednio związanych z organizacją eksportu.
Ponadto Spółka informuje, iż prawo Unii Europejskiej, liczne umowy międzynarodowe i konwencje, a także ustawodawstwo krajów trzecich przewidują stosowanie różnych świadectw pochodzenia towarów. Spółka wskazuje, że w zależności od sytuacji określonego typu świadectwo pochodzenia warunkować może:
- dopuszczenie towaru na rynek kraju trzeciego,
- zastosowanie nie podwyższonej, konwencyjnej lub autonomicznej stawki celnej,
- zastosowanie preferencyjnej (obniżonej) stawki celnej.
Wobec tego importerzy krajów trzecich wymagają od polskich dostawców aby w stosunku do określonych towarów udokumentowane były one odpowiednim świadectwem pochodzenia. Jeśli eksporter nie jest w stanie dostarczyć takiego świadectwa transakcja eksportowa nie dojdzie do skutku. Świadectwa pochodzenia wystawiane są przez polskie organy celne na sformalizowany wniosek. Przy sporządzaniu takich wniosków wypełniane są równocześnie formularze świadectw pochodzenia, oczywiście poza polami zarezerwowanymi dla adnotacji organów celnych. Świadectwa pochodzenia wystawiane są dopiero wówczas, gdy eksport został postanowiony, dotyczą określonej partii towarów załadowanych na środek przewozowy i przedstawionych organom celnym. Tak więc sporządzanie świadectw pochodzenia następuje na etapie ekspediowania towarów do zagranicznego odbiorcy.
Według wyjaśnień Spółki, zgłoszeń celnych dokonuje się w celu objęcia towarów określoną procedurą celną, w tym przypadku procedurą wywozu. Zgłoszenie celne dokonywane jest na formularzu SAD. Kwestie zgłoszeń celnych oraz stosowanych formularzy wyczerpująco regulują przepisy Rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 z dnia 12 paździemika 1992 r. ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L z dnia 19 paździemika 1992 r. i zmiany – Tytuł IV Rozdział 2 Sekcja 1, Sekcja 4) oraz Rozporządzenia Komisji (EWG) Nr 2454193 z dnia 2 lipca 1993 r. ustanawiającego przepisy w celu wykonania rozporządzenia Rady (EWG) Nr 2913/92 ustanawiającego Wspólnotowy Kodeks Celny (Dz. U. UE L z dnia 11 paździemika 1993 r.) – Część 1 Tytuł Vll Rozdział 1). Zgłoszenie celne na formularzu SAD dokonywane jest łącznie z przedstawieniem organowi celnemu towaru znajdującego się na środku przewozowym. Wywóz towaru za granicę celem realizacji transakcji eksportowej nie jest prawnie możliwy bez uprzedniego zgłoszenia towaru do procedury wywozu. Karta 3 formularza SAD ma bardzo istotne znaczenie dowodowe w kwestii zastosowania stawki „0%" podatku od towaru i usług określonej w art. 41 ust. 4 ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 5 kwietnia 2004 r. ze zm.). Według Spółki, bezspornie wypełnienie formularza SAD jest jedną z niezbędnych czynności w trakcie procesu organizacji eksportu towarów.
Podsumowując Podatnik wskazuje, że wskazane wyżej czynności dotyczą konkretnych towarów już eksportowanych i związane są bezpośrednio z organizacją ich eksportu. Czynności te bezpośrednio prowadzą do tego, że transakcja eksportowa dochodzi do skutku i dotyczą etapu ekspediowania towaru do zagranicznego odbiorcy.
Na tle opisanego stanu faktycznego, Spółka zwróciła się o udzielenie pisemnej informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w sprawie zastosowania stawki podatku od towarów i usług oraz niezbędnych dokumentów do zastosowania 0% stawki podatku w przypadku świadczenia usług związanych bezpośrednio z organizacją eksportu towarów
Podatnik stoi na stanowisku, iż w powyższej sprawie ma zastosowanie przepis art. 83 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 z dnia 5 kwietnia 2004 r., poz. 535 ze zm.). Według Podatnika, z zastosowania wyżej wskazanych przepisów wynikają skutki podatkowe w postaci zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług dla wyżej określonych usług, ponieważ usługi te związane są bezpośrednio zorganizacją eksportu towarów, umożliwiają dokonanie faktycznego wywozu towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty i stanowią ostatnie etapy ich wysyłki. Zdaniem Wnioskodawcy, zastosowanie 0% stawki podatku od towarów i usług jest wystarczająco udokumentowane treścią faktury.
W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu, przedstawione przez Spółkę stanowisko w sprawie jest prawidłowe.
Na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 19 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), stawkę podatku w wysokości 0% stosuje się do usług polegających na wykonywaniu czynności bezpośrednio związanych z organizacją eksportu towarów, a w szczególności wystawianiu dokumentów spedytorskich, konosamentów i załatwianiu formalności celnych. Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. Stosownie zaś do art. 2 pkt 22 wskazanej ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
W świetle powyższego, usługi polegające na wypełnianiu dokumentów związanych bezpośrednio z organizacją eksportu towarów są opodatkowane 0% stawką podatku od towarów i usług. Dla zastosowania 0% stawki podatku, przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych nie wymagają posiadania przez wykonującego przedmiotowe usługi specjalnych dokumentów poza fakturą VAT, która zgodnie z art. 106 ust. 1 wskazanej ustawy, powinna dokumentować sprzedaż usługi.
Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie sporządzenia wniosku.
Jak stanowi art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.
Stronie przysługuje prawo wniesienia zażalenia na niniejsze postanowienie do Dyrektora Izby Skarbowej we Wrocławiu w terminie 7 dni od dnia doręczenia rozstrzygnięcia. Zażalenie wnosi się za pośrednictwem organu podatkowego, który wydał postanowienie.