INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 29 maja 2012 r. (data wpływu do tut. BKIP 31 maja 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia wysokości zwolnienia podatkowego z tytułu dochodu osiągniętego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (pytanie oznaczone we wniosku nr 1) – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 maja 2012 r. wpłynął do tut. BKIP wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych m.in. w zakresie określenia wysokości zwolnienia podatkowego z tytułu dochodu osiągniętego na terenie specjalnej strefy ekonomicznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą na terenie specjalnej strefy ekonomicznej (dalej „SSE”). Podstawą prowadzenia przez Spółkę działalności na terenie SSE jest zezwolenie z 26 kwietnia 2000 r. Spółka należy do tzw. „starych inwestorów”, którym początkowo, tj. do dnia wstąpienia Polski do Unii Europejskiej - przysługiwało zwolnienie podatkowe w związku z prowadzeniem działalności gospodarczej na terenie SSE. Zwolnienie to nie było limitowane wysokością poniesionych wydatków kwalifikowanych. W dniu 01 maja 2004 r., tj. w momencie wprowadzenia zmian w przepisach podatkowych regulujących zwolnienia podatkowe dla podmiotów prowadzących działalność w SSE, Spółka posiadała status średniego przedsiębiorcy.

Zgodnie z uzyskanym zezwoleniem z 26 kwietnia 2000 r. Spółka zobowiązana była do:

1. poniesienia nakładów inwestycyjnych do dnia 31 grudnia 2002 r. w wysokości co najmniej 10.000.000 zł (dziesięciu milionów złotych),
2. osiągnięcia poziomu zatrudnienia nie mniej niż 50 pracowników do 30 czerwca 2002 r.,
3. osiągnięcia poziomu zatrudnienia nie mniej niż 100 pracowników do 30 czerwca 2005 r.,
4. przestrzegania regulaminu SSE i innych regulacji prawnych dotyczących funkcjonowania SSE,
5. rozpoczęcia działalności gospodarczej nie później niż 31 grudnia 2001 r.
   
   

Spółka spełniła powyższe warunki. Ponadto Spółka poniosła nakłady inwestycyjne przekraczające kwotę minimalną wskazaną w uzyskanym zezwoleniu na prowadzenie działalności na terenie SSE.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie:

Czy przy obliczeniu wysokości przysługującego obecnie Spółce zwolnienia podatkowego, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.) oraz art. 12 i art. 16 ustawy z dnia 20 października 1994 r. o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. z 1994 r. Nr 123, poz. 600 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym w dniu 01 maja 2004 r., należy brać pod uwagę wartość wszystkich poniesionych przez spółkę kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych... (pytanie oznaczone we wniosku nr 1)

Zdaniem Spółki, przy obliczeniu wysokości przysługującego obecnie Spółce zwolnienia podatkowego należy brać pod uwagę wszystkie poniesione przez Spółkę wydatki inwestycyjne kwalifikujące się do objęcia pomocą, tj. również tę część wydatków, która przewyższa minimalną kwotę wydatków inwestycyjnych określoną w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie SSE.

Należy podkreślić, że z upływem czasu sytuacja prawna przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie SSE ulegała istotnym zmianom. Przedsiębiorcy, którzy uzyskali zezwolenie strefowe przed dniem 1 stycznia 2001 r. (tzw. „starzy inwestorzy”) korzystali początkowo z nielimitowanego zwolnienia podatkowego w podatku dochodowym od osób prawnych. W okresie pierwszych 10 lat całość dochodu tych przedsiębiorców z działalności gospodarczej prowadzonej w SSE na podstawie zezwolenia była zwolniona z opodatkowania podatkiem dochodowym, natomiast po upływie tego okres dochód taki mógł podlegać zwolnieniu z podatku dochodowego od osób prawnych w części nieprzekraczającej 50% jego wysokości (bez ograniczeń wynikających z kwot faktycznie poniesionych wydatków). W wyniku zmian przepisów o pomocy publicznej, wprowadzonych m.in. ustawą z dnia 30 czerwca 2000 r. o warunkach dopuszczalności i nadzorowaniu pomocy publicznej (Dz. U. Nr 60, poz. 704 ze zm., dalej: ustawa o pomocy publicznej), przedsiębiorcy, którzy otrzymali zezwolenia strefowe po 01 stycznia 2001 r. (tzw. „nowi inwestorzy”), korzystają z pomocy publicznej limitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych (ew. kosztów zatrudnienia nowych pracowników) i dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu. W związku z wejściem Polski do Unii Europejskiej postanowiono wyeliminować możliwość korzystania przez starych inwestorów strefowych z nielimitowanej pomocy publicznej. W toku negocjacji akcesyjnych z UE Polska uzyskała jednak zgodę na wprowadzenie zasad szczególnych w odniesieniu do tych przedsiębiorców, którzy uzyskali zezwolenia przed dniem 01 stycznia 2001 r.

Zasady te zostały zawarte w ustawie z dnia 2 października 2003 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych i niektórych ustaw (Dz. U. Nr 188, poz. 1840 ze zm.; dalej: ustawa zmieniająca). Na mocy postanowień ustawy zmieniającej, która weszła w życie 01 maja 2004 r., w odniesieniu do „starych inwestorów” wprowadzono szczególne zasady korzystania z pomocy publicznej, przy czym poszczególne rozwiązania były zróżnicowane w zależności od statusu (wielkości) danego przedsiębiorcy. Zgodnie z art. 5 ust. 2 ustawy zmieniającej, dochody uzyskane przez przedsiębiorcę nieposiadającego w dniu przystąpienia Polski do Unii Europejskiej statusu średniego bądź małego przedsiębiorcy uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy na podstawie zezwolenia wydanego przed dniem 1 stycznia 2001 r. są zwolnione z podatku dochodowego do określonego poziomu maksymalnej dopuszczalnej wielkości pomocy publicznej. Zgodnie zaś z art. 5 ust. 1 ustawy zmieniającej przedsiębiorca, który posiada zezwolenia uzyskane przed dniem 1 stycznia 2001 r., zachowuje prawo do zwolnień podatkowych określonych w art. 12 ustawy o SSE w brzmieniu obowiązującym w dniu 31 grudnia 2000 r. w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. - jeżeli był on w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej średnim przedsiębiorcą.

Powyższe oznacza, że przedsiębiorcy posiadający zezwolenia wydane przed 1 stycznia 2001 r. przez wskazany w ustawie zmieniającej okres mieli możliwość korzystania z pomocy publicznej nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków ani dopuszczalną intensywnością pomocy dla danego regionu. Ponieważ w dniu wejścia w życie ustawy zmieniającej (tj. 1 maja 2004 r.) Spółka posiadała status średniego przedsiębiorcy, to na podstawie art. 5 ust. 1 tej ustawy Spółka zachowała prawo do korzystania z pomocy publicznej na starych zasadach (tj. do pomocy nielimitowanej wysokością poniesionych wydatków inwestycyjnych) do końca 2010 r. Ponieważ od początku 2011 r. nie jest już możliwe korzystanie z opisywanego zwolnienia na preferencyjnych warunkach wprowadzonych ustawą zmieniającą, Spółka może korzystać z przysługującego jej zwolnienia na zasadach ogólnych, tj. tych obowiązujących małych i średnich przedsiębiorców w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej. Oznacza to, że od 1 stycznia 2011 r. Spółka zobowiązana jest do kalkulowania wielkości przysługującego jej zwolnienia podatkowego na bazie poniesionych kwalifikowanych wydatków inwestycyjnych oraz intensywności pomocy publicznej adekwatnej dla średnich przedsiębiorców w dniu wejścia Polski do Unii Europejskiej (tj. 1 maja 2004 r.).

Zgodnie z art. 12 ustawy o SSE, w brzmieniu obowiązującym od 1 maja 2004 r., dochody uzyskane z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie strefy w ramach zezwolenia, przez osoby prawne lub osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą są zwolnione z podatku dochodowego, odpowiednio na zasadach określonych w przepisach o podatku dochodowym od osób prawnych lub przepisach o podatku dochodowym od osób fizycznych. Warunki zwolnienia dochodów z działalności gospodarczej prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej z podatku dochodowego od osób prawnych określone są w art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym zwolnione z podatku są dochody uzyskane z działalności prowadzonej na terenie specjalnej strefy ekonomicznej na podstawie zezwolenia. Górna granica kwoty zwolnienia z podatku dochodowego przysługującego Spółce jest zatem wyznaczona - zgodnie ze wspomnianym już art. 17 ust. 1 pkt 34 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych - poprzez maksymalną wielkość pomocy publicznej dla przedsiębiorcy, dopuszczalnej dla danego obszaru kwalifikującego się do pomocy, zgodnie z odrębnymi przepisami. Zgodnie z § 3 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 05 września 1995 r. w sprawie ustanowienia specjalnej strefy ekonomicznej, w brzmieniu obowiązującym w dniu 1 maja 2004 r. (Dz. U. Nr 107, poz. 526 z późniejszymi zmianami; dalej „rozporządzenie o SSE”), wielkość pomocy publicznej z tytułu kosztów nowej inwestycji należy liczyć jako iloczyn maksymalnej intensywności pomocy określonej dla danego obszaru i kosztów inwestycji kwalifikujących się do objęcia pomocą, określonych w tymże rozporządzeniu. § 6 rozporządzenia o SSE definiuje koszty inwestycji będące wydatkami kwalifikującymi się do objęcia pomocą. Żaden z przepisów ustawy o SSE ani rozporządzenia o SSE, mających zastosowanie w niniejszej sprawie, nie określa w inny sposób maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych przysługującego Spółce w związku z prowadzeniem działalności na terenie SSE. W szczególności brak jest podstaw prawnych do utożsamiania minimalnej kwoty wydatków inwestycyjnych wyznaczonej w zezwoleniu na prowadzenie działalności gospodarczej w SSE z podstawą do kalkulacji maksymalnej kwoty zwolnienia z podatku dochodowego od osób prawnych.

W momencie udzielenia Spółce zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE (kwiecień 2000 r.), ustawa o SSE nie wprowadzała jeszcze obowiązku umieszczania w zezwoleniu określenia maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji. W związku z tym w udzielonym Spółce zezwoleniu nie określono maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji. Natomiast obecnie - w odróżnieniu od przepisów obowiązujących w dniu wydania zezwolenia Spółce - zgodnie ze znowelizowanym art. 16 ust. 2 ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (w brzmieniu obowiązującym od 4 sierpnia 2008 r. - zmiana wprowadzona ustawą z 30 maja 2008 r. o zmianie ustawy o specjalnych strefach ekonomicznych (Dz. U. Nr 118, poz. 746)) zezwolenie powinno dodatkowo określać m.in. maksymalną wysokość kosztów kwalifikowanych inwestycji. Powyższy warunek nie dotyczy jednak zezwoleń na prowadzenie działalności w SSE wydanych przed dniem wejścia w życie omawianej zmiany. Wynika to wprost z art. 4 ust. 1 ww. ustawy z 30 maja 2008 r. (Dz. U. Nr 118, poz. 746), zgodnie z którym zezwolenia na prowadzenie działalności gospodarczej na terenie stref, wydane przed dniem wejścia w życie ustawy, zachowują moc. Oznacza to, iż zachowuje swoją moc również zezwolenie na prowadzenie działalności w SSE uzyskane przez Spółkę w dniu 26 kwietnia 2000 r. Zezwolenie to, jak już wskazano, nie zawiera zaś warunku dotyczącego maksymalnej wysokości kosztów kwalifikowanych inwestycji w strefie. W związku z powyższym, z przepisów prawa, jak i z treści zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE wynika, że do obliczenia wysokości przysługującego Spółce zwolnienia podatkowego należy brać pod uwagę wszystkie kwalifikowane wydatki inwestycyjne faktycznie poniesione przez Spółkę w całym okresie obowiązywania tego zezwolenia na prowadzenie działalności w SSE.

Stanowisko Spółki znajduje potwierdzenie w licznych interpretacjach indywidualnych wydanych w ostatnich miesiącach w podobnych sprawach. W szczególności zbieżny pogląd został wyrażony w interpretacji Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 października 2011 r., Znak IPTPB3/423-149/11-2/GG.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Nadmienić należy, iż w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 wydana została odrębna interpretacja.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – j.t. Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r., poz. 270).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.