POSTANOWIENIE

Działając na podstawie art. 14a § 4 i art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2007 r. w związku z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu stwierdza, iż stanowisko Spółki przedstawione w piśmie z dnia 28 czerwca 2007 r. w sprawie podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania wykonywanych czynności, jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 28 czerwca 2007 r. ( złożonym w tut. Urzędzie dnia 28 czerwca 2007 r.), Jednostka zwróciła się do Naczelnika Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w Jej indywidualnej sprawie, w której nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Spółka przedstawiła następujący stan faktyczny:

Spółka w agencjach celnych położonych na granicy wschodniej prowadzi m.in. działalność kantorów wymiany walut polegającą na kupnie i sprzedaży walut obcych. Usługi te sklasyfikowane w PKWiU pod symbolem 67.13.10-00.30 korzystają ze zwolnienia przedmiotowego z opodatkowania podatkiem od towarów i usług. W deklaracji dla podatku od towarów i usług Spółka wykazuje całą wartość sprzedaży waluty.

Spółka zadała pytanie czy w deklaracji dla podatku od towarów i usług powinna wykazywać jako wartość świadczonych usług – wartość sprzedanych walut wg cen sprzedaży, czy tylko uzyskiwaną prowizję, czyli różnicę pomiędzy wartością sprzedaży i kupna walut skorygowaną o różnicę stanów.

W opinii Podatnika prawidłowym jest wykazywanie jedynie uzyskiwanej prowizji.

Po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego, oraz obowiązującego stanu prawnego Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawa z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm. zwanej dalej „ustawą”) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W przedmiotowej sprawie Strona podała, że prowadzi działalność kantorową polegającą na obrocie wartościami dewizowymi w celach zarobkowych. Oznacza to, że nie wystąpi w tym stanie sprawy dostawa, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, który stanowi, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Nie ulega zatem wątpliwości, iż w sprawie zaistnieje świadczenie usług w rozumieniu wyżej cytowanego art. 8 ust. 1 ustawy.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, iż działalność kantorowa została uregulowana w ustawie z dnia 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. Nr 141, poz. 1178 ze zm.). W art. 2 ust. 1 pkt 19 ww. ustawy prawo dewizowe ustawodawca postanowił, iż działalnością kantorową jest regulowana działalność gospodarcza polegająca na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych oraz pośrednictwie w ich kupnie i sprzedaży.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika. Jednocześnie należy zauważyć, iż pojęcia obrotu w rozumieniu wyżej zacytowanego art. 29 ust. 1 ustawy nie można porównywać do występujących na gruncie ustawy o podatku dochodowym pojęć dochodu czy przychodu.

Z kolei w art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy ustawodawca postanowił, iż podstawą opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami powierniczymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla prowadzącego przedsiębiorstwo maklerskie, zarządzającego funduszami inwestycyjnymi, agenta, zleceniobiorcy lub innej osoby świadczącej usługi o podobnym charakterze – kwota prowizji lub innych postaci wynagrodzeń za wykonanie usługi, pomniejszona o kwotę podatku.

Mając na uwadze wyżej przedstawione regulacje zarówno ustawy o podatku od towarów i usług, jak i prawa dewizowego tut. organ podatkowy stwierdza, iż w zależności od rodzaju wykonywanej przez Stronę działalności kantorowej, różna będzie podstawa opodatkowania. W sytuacji, gdy działalność Spółki polega na kupnie i sprzedaży wartości dewizowych, podstawą opodatkowania stanowić będzie kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę podatku, obejmująca całość świadczenia należnego od nabywcy (art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług). Kupując i sprzedając walutę Spółka działa w imieniu własnym i na własny rachunek, co wyklucza określenie podstawy opodatkowania na podstawie art. 30 ust. 1 pkt 4 ustawy. Stanowisko to znajduje swoje potwierdzenie w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego ośrodek zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 25 października 2000 r. sygnatura akt ISA Wr 544/98 ( Janusz Zubrzycki „Leksykon VAT 2003”Oficyna Wydawnicza UNIMEX str. 320) jak również w piśmie Ministerstwa Finansów z dnia 29 lutego 1996 r. (Biuletyn Skarbowy MF z 1996 r. nr 5).

Jeśli Spółka prowadzi również działalność kantorową polegającą na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży walut (wartości dewizowych), podstawą opodatkowania tego świadczenia będzie kwota prowizji, pomniejszona o kwotę podatku (art. 30 ust. 1 pkt 4 w/w ustawy). W tym miejscu należy zauważyć, iż jak słusznie zauważa Spółka wykonywane usługi korzystają ze zwolnienia z opodatkowania na podstawie art. 43 ust. 1 ustawy, jako wymienione w poz. nr 3, Załącznika nr 4 do ustawy.

Mając na uwadze zaistniałe okoliczności postanowiono jak na wstępie.

Jednocześnie Naczelnik Opolskiego Urzędu Skarbowego w Opolu informuje, iż przedmiotowa interpretacja o zakresie stosowania prawa podatkowego ma zastosowanie wyłącznie w przedstawionym stanie faktycznym.

Ponadto informuje się, iż zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14b § 2 ustawy Ordynacja w brzmieniu obowiązującym przed dniem 01 lipca 2007 r. w związku z art. 4 ust. 3 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) niniejsza interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, ale jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla Strony. Zgodnie natomiast z art. 4 ust. 2 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw niniejsza interpretacja wygasa z mocy prawa w razie zmiany przepisów, które były jej przedmiotem.

Na podstawie art. 14a § 4 ustawy Ordynacja podatkowa w związku z art. 4 ust. 2 ww. ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw, art. 236 § 2 pkt 1 oraz art. 223 § 1 w związku z art. 239 ustawy - Ordynacja podatkowa, na niniejsze postanowienie służy zażalenie, które wnosi się do Dyrektora Izby Skarbowej w Opolu, za pośrednictwem tut. organu podatkowego w terminie 7 dni od dnia doręczenia tego postanowienia.