INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 13 lipca 2007 r. (data wpływu 16 lipca 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie podstaw opodatkowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 lipca 2007 roku został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 8 sierpnia 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie podstaw opodatkowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Jest Pan współwłaścicielem w #189; udziału dwóch nieruchomości. Na jednej z nich wybudował w całości własnym nakładem dom mieszkalny o wartości około 180.000 zł. Zamierza Pan wraz z drugim współwłaścicielem znieść współwłasność tych nieruchomości poprzez ich podział na dwie odrębne części w taki sposób, aby każdy stał się właścicielem jednej z nich. Wartość gruntu będzie taka sama, natomiast ogólna wartość Pana nieruchomości będzie powiększona o wartość wybudowanego domu mieszkalnego, tj. 180.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy będzie Pan zobowiązany do zapłaty podatku od spadków i darowizn w III grupie podatkowej od połowy wartości budynku mieszkalnego na tej podstawie, że nabędzie Pan po podziale nieruchomość o większej wartości...

Zdaniem wnioskodawcy, od podstawy opodatkowania, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy z 28 lipca 1983 roku o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 roku Nr 142, poz. 1514 ze zm.), należy odjąć wartość długów i ciężarów, które w tym przypadku są tożsame z roszczeniami, przysługującymi w stosunku do drugiego współwłaściciela z tytułu poniesionych przez Pana w całości nakładów na budowę domu mieszkalnego. Według Pana, w związku ze zniesieniem współwłasności roszczenia te wygasną, gdyż nabędzie Pan na własność działkę zabudowaną tym budynkiem. Natomiast po odjęciu od podstawy opodatkowania tych długów i ciężarów, każdy ze współwłaścicieli nabędzie rzeczy o wartości odpowiadającej udziałom we współwłasności przed jej zniesieniem dlatego podatek nie wystąpi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska wnioskodawcy.

Dodatkowo wspomnieć należy, że zgodnie z art. 7 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn, przy nabyciu w drodze nieodpłatnego zniesienia współwłasności podstawę opodatkowania stanowi wartość rzeczy lub praw majątkowych, w części przekraczającej wartość udziału we współwłasności, który przed jej zniesieniem przysługiwał nabywcy. Przepis ten powinien być stosowany łącznie z przepisem art. 7 ust. 1.

W przypadku zniesienia współwłasności pomiędzy osobami nie zaliczonymi do I grupy podatkowej, pierwszą czynnością jest ustalenie wartości rynkowej przedmiotu zniesienia współwłasności, następnie jego czystej wartości i dopiero mając na względzie art. 7 ust. 6 cytowanej ustawy, możliwe jest ustalenie czy współwłaściciele, w drodze zniesienia współwłasności, nie nabyli nieruchomości o wartości przewyższającej dotychczasowe udziały we współwłasności. Jeżeli wynik dokonanych ostatecznie obliczeń wskazał, iż żaden ze współwłaścicieli nie nabył nieruchomości ponad wartość przysługującego mu udziału we współwłasności, prawidłowe jest stanowisko, że nie wystąpi konieczność zapłaty podatku od spadków i darowizn.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.