POSTANOWIENIE
Na podstawie art. 14 a § 4 w związku z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) po rozpatrzeniu wniosku Spółki z dnia 10.04.2007 r. (data wpływu 13.04.2007 r.), uzupełnionego pismem z dnia 28.06.2007 r. (wpływ do tut. Urzędu 29.06.2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego - Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie, biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny
postanawiauznać stanowisko Strony za prawidłowe.

UZASADNIENIE
Z przedstawionego przez Spółkę we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka współpracuje z zagranicznym Bankiem z siedzibą w Kazachstanie. Spółka, chcąc skorzystać z postanowień Konwencji zawartej między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu majątku, sporządzonej dnia 21.09.1995 r. (Dz.U. z 1995 r. Nr 121, poz. 586) przedstawia Bankowi certyfikat rezydencji wydany przez urząd skarbowy. Realizacja zapłaty za wykonane usługi na rzecz zagranicznego kontrahenta następuje na podstawie wystawionych faktur, a płatności za wykonane usługi następują zwykle po upływie okresu wskazanego w certyfikacie rezydencji. Zdaniem Spółki okres wskazany w przedmiotowym certyfikacie odnosi się tylko do dat prowadzenia działalności w określonej siedzibie znanych urzędowi, a końcowa data okresu odpowiada dacie wydania zaświadczenia. Zakończenie tego okresu nie oznacza, że uległa zmianie siedziba wnioskodawcy i tym samym zasady dotyczące unikania podwójnego opodatkowania w rozumieniu Konwencji o unikaniu podwójnego opodatkowania miedzy Rzeczypospolita Polską a Republiką Kazachstanu mogą mieć zastosowanie.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu przedstawione przez Podatnika własne stanowisko w sprawie jest prawidłowe w odniesieniu do opisanego stanu faktycznego.
Zgodnie z art. 26 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm.) osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz będące przedsiębiorcami osoby fizyczne, które dokonują wypłat należności z tytułów wymienionych w art. 21 ust. 1 oraz art. 22 ust. 1, są obowiązane, jako płatnicy, pobierać, z zastrzeżeniem ust. 2, w dniu dokonania wypłaty, zryczałtowany podatek dochodowy od tych wypłat. Jednakże zastosowanie stawki podatku wynikającej z właściwej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania albo niepobranie podatku zgodnie z taką umową jest możliwe pod warunkiem udokumentowania miejsca siedziby podatnika dla celów podatkowych, uzyskanym od podatnika certyfikatem rezydencji.
Ust. 2 art. 26 stanowi, że podatnicy jeśli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Podobnie rzecz się ma w przypadku polskich podmiotów osiągających przychody na terytorium państwa, z którym Polska podpisała umowę o unikaniu podwójnego opodatkowania.
Na omawianą kwestię wskazuje również Komentarz do Konwencji Modelowej OECD w sprawie podatku od dochodu i majatku (wersja z 15 lipca 2005 r.). Pomimo, że Komentarz do Konwencji Modelowej OECD nie stanowi źródła prawa, to na mocy art. 3 lit. c) Konwencji z dnia 14 grudnia 1960 r. o Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju, wraz z protokółami dodatkowymi nr 1 i 2 do tej Konwencji, stanowiącymi jej integralną część (Dz.U. z 1998 r. Nr 76, poz. 490), Polska zobowiązała się do ścisłej współpracy, a tam gdzie występuje taka potrzeba, podejmowania skoordynowanych działań. W związku z tym Komentarz do Konwencji Modelowej OECD, który jest wynikiem wspólnych prac i uzgodnień wszystkich państw członkowskich, powinien być przez Polskę traktowany jako wskazówka interpretacyjna w celu zapewnienia jednolitej wykładni przepisów w ramach wszystkich państw członkowskich. Należy jednak zaznaczyć, że wszystkie państwa członkowskie powinny traktować Komentarz do Modelowej Konwencji OECD w ten sam sposób. Zgodnie z Komentarzem do art. 1 Modelowej Konwencji w sprawie podatku od dochodu i majątku uznano, że Konwencja powinna mieć zastosowanie do osób mających miejsce zamieszkania lub siedzibę w jednym lub w obu Umawiających się Państwach. Definicja określenia “osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę” jest zawarta w art. 4 Konwencji. Jako kryteria poddania obowiązkowi podatkowemu definicja wymienia: stałe miejsce zamieszkania, miejsce pobytu, siedzibę zarządu lub każde kryterium podobnego charakteru.
Tak więc, osoba, która chce skorzystać z postanowień określonej umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, musi udowodnić, że posiada stałe miejsce zamieszkania, miejsce pobytu, siedzibę zarządu na terytorium państwa – strony danej umowy.
Dla spółek polskich dokumentem potwierdzającym ich miejsce siedziby jest certyfikat rezydencji, który zgodnie z definicją zawartą w art. 4a pkt 12 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, oznacza zaświadczenie o miejscu siedziby podatnika dla celów podatkowych wydane przez właściwy organ administracji podatkowej państwa miejsca siedziby podatnika.Na podstawie art. 306l. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), organ podatkowy na wniosek podatnika wydaje zaświadczenie o jego miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (certyfikat rezydencji).

Wzory powyższego certyfikatu zostały określone w załączniku nr 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 5 kwietnia 2007 r. (Dz.U. z 2007r. Nr 72, poz. 482) w sprawie wzorów zaświadczeń o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych wydawanych przez organy podatkowe, tj.:- w załączniku Nr 1
wzór zaświadczenia o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych (CERTYFIKAT REZYDENCJI) – CFR -1,- w załączniku Nr 2
wzór zaświadczenia o miejscu zamieszkania dla celów podatkowych w Rzeczypospolitej Polskiej osoby fizycznej osiągającej przychody (dochody) z oszczędności (faktycznego odbiorcy) - CFR-2.
W certyfikacie rezydencji (CFR-1), właściwy według miejsca siedziby podatnika organ administracji podatkowej zaświadcza, że podatnik wymieniony w tym certyfikacie ma miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce, pod adresem wskazanym w niniejszym certyfikacie i podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w rozumieniu umowy między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a wskazanym w niniejszym zaświadczeniu krajem w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu.
Analizując treść ww. certyfikatu rezydencji, a zwłaszcza poz. 1 i 2,
Naczelnik Urzędu wyjaśnia:
Zaświadczenie o miejscu zamieszkania lub siedzibie dla celów podatkowych (certyfikat rezydencji) wydawane jest przez urząd skarbowy:
poz. 1.”za okres: Od/From”
Data podana w tej pozycji zaświadczenia oznacza datę rejestracji siedziby Spółki pod danym adresem.
poz. 2.“za okres: Do/To”
Data podana w tej pozycji zaświadczenia oznacza datę wydania powyższego zaświadczenia.
Zgodnie z art. 306a § 1 ww. ustawy organ podatkowy wydaje zaświadczenia na żądanie osoby ubiegającej się o zaświadczenie. Z paragrafu 2 wymienionego artykułu wynika, że zaświadczenie wydaje się, jeżeli:
1. urzędowego potwierdzenia określonych faktów lub stanu prawnego wymaga przepis prawa;
2.osoba ubiega się o zaświadczenie ze względu na swój interes prawny w urzędowym potwierdzeniu określonych faktów i stanu prawnego.
Zgodnie z § 3 i 4 ww. artykułu zaświadczenie potwierdza stan faktyczny lub prawny istniejący w dniu jego wydania i wydawane jest w granicach żądania wnioskodawcy.

W związku z wyżej cytowanymi przepisami organ podatkowy w certyfikacie rezydencji potwierdza stan faktyczny i prawny istniejący w dniu jego wydania. Przepisy nie określają terminu ważności certyfikatu rezydencji. Z zasady data wystawienia certyfikatu nie będzie się pokrywała z datą dokonania płatności na rzecz podmiotu polskiego, gdyż ta pierwsza z nich będzie wcześniejsza od drugiej.
Polskie przepisy podatkowe dopuszczają możliwość uzyskania przez płatnika certyfikatu rezydencji zagranicznego podatnika po dokonaniu wypłaty należności za granicę.
Sprawy te jednak regulują wewnętrzne przepisy podatkowe państw członkowskich OECD.
Naczelnik tut. Urzędu w pełni podziela pogląd Spółki, że końcowa data okresu (poz. 2) nie oznacza, że uległa zmianie siedziba Wnioskodawcy i tym samym zasady wynikające z Konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Republiki Kazachstanu w sprawie unikania podwójnego opodatkowania mogą być stosowane.
Ponieważ jednak dokument ten jest wydawany w celu przekazania go zagranicznemu płatnikowi – Bankowi z siedzibą w Kazachstanie, należy przedstawić go zgodnie z przepisami wewnętrznymi obowiązującymi w Republice Kazachstanu.
Najwłaściwsze wydaje się postępowanie polegające na przedstawianiu certyfikatu rezydencji np. co kwartał, gdzie każdy następny okres, za który zostanie wydany certyfikat rezydencji, obejmował będzie poprzedni okres potwierdzający adres siedziby Spółki w Polsce.
Mając powyższe na uwadze, postanowiono jak na wstępie.
Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.