INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Państwa, przedstawione we wniosku z dnia 19.07.2007 r. (data wpływu 23.07.2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki zawartej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23.07.2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie opodatkowania umowy pożyczki zawartej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W dniu 20 lutego 2007 r. Spółka zawarła w miejscowości S. w Holandii umowę pożyczki z Firmą M (jako pożyczkodawcą) mającą siedzibę w Holandii na kwotę 20.000,- EURO. Powyższa kwota wpłynęła na konto walutowe pożyczkobiorcy w dniu 28 lutego 2007 r. Spółka złożyła deklarację PCC-3 oraz dokonała wpłaty podatku w wysokości 2%. W deklaracji jako miejsce dokonania czynności wskazano terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pismem z dnia 17 sierpnia 2007 r. wezwano wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku w zakresie stanu faktycznego w sprawie podania informacji – czy pożyczkodawca jest udziałowcem spółki. Wnioskodawca pismem z dnia 27 sierpnia 2007 r. (data wpływu 03.09.2007 r.) uzupełnił wniosek informując, że pożyczkodawca nie jest udziałowcem spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy pożyczka podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych... Czy należy składać deklarację PCC-3 w związku z zawartą umową pożyczki... Jaką stawkę podatku od czynności cywilnoprawnych należy zastosować przy tej umowie pożyczki... Jakie miejsce dokonania czynności cywilnoprawnej należy wskazać w deklaracji PCC-3...

Zdaniem wnioskodawcy Spółka błędnie przyjęła miejsce dokonania czynności cywilnoprawnych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, wypełniła deklarację PCC-3 oraz wskazała pożyczkę jako opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2007 r. Nr 68, poz. 450) podatkowi temu podlegają wymienione w tym przepisie umowy pożyczki.

W ustawie sformułowano warunki, które muszą zostać spełnione, aby konkretna czynność mieszcząca się w zakresie przedmiotowym ustawy podlegała podatkowi.

Przepis art. 1 ust. 4 ustawy określa zakres terytorialny opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych i tak, jeżeli przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych nieistotne są inne okoliczności związane ze stronami samej czynności. Dla opodatkowania w Polsce nie ma znaczenia obywatelstwo stron konkretnej czynności cywilnoprawnej, ani ich miejsce zamieszkania, a także inne okoliczności, w których zostaje dokonana umowa, a zwłaszcza miejsce jej zawarcia. Warunkiem jest jednak, że będące jej przedmiotem rzeczy znajdują się na terytorium Polski, albo gdy jej przedmiotem są prawa majątkowe – wykonywane na jej terytorium. Taka sytuacja w przedmiotowej sprawie nie występuje.

Zgodnie z art. 1 ust. 4 pkt 2 ww. ustawy podatkowi podlegają czynności wskazane w ustawie, gdy ich przedmiotem są rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, ale jeżeli są spełnione łącznie dwie przesłanki:

1. nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2. oraz objęta zakresem przedmiotowym ustawy czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Należy zauważyć, iż dla opodatkowania podatkiem od czynności cywilnoprawnych obydwa warunki muszą być spełnione kumulatywnie. Jeżeli zostanie spełniony tylko jeden z nich, nie powstanie obowiązek podatkowy.

W przedmiotowej sprawie nie został spełniony jeden z wymienionych warunków, bowiem co prawda nabywca ma siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale zakresem przedmiotowym ustawy czynność cywilnoprawna została dokonana poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Wobec powyższego przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy podatkowe pozwalają stwierdzić, iż umowa pożyczki nie podlega podatkowi od czynności cywilnoprawnych. W związku z powyższym Spółka nie miała obowiązku składania deklaracji PCC-3 oraz wpłacania podatku 2% od umowy pożyczki, bowiem obowiązek taki występuje tylko wtedy, gdy z tytułu zawarcia umowy podlegającej opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych powstaje zobowiązanie do zapłaty podatku bez względu na jego wysokość.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.