Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Podatnik w celu zintegrowania pracowników z pracodawcą i poprawy atmosfery w pracy postanowił organizować imprezy integracyjne o charakterze sportowo- rekreacyjnym dla pracowników. W tym celu podatnik prowadzący działalność gospodarczą w ramach spółki komandytowej wynajął salę i sfinansował zakup strojów piłkarskich, dla drużyny złożonej z pracowników.Przedsiębiorstwo, którego jest współwłaścicielem nie jest zobligowane do tworzenia Zakładowego Funduszu Świadczeń Socjalnych, więc nie ma możliwości finansowania powyższego przedsięwzięcia z takiego funduszu.

Stanowisko Podatnika

Zdaniem Wnioskodawcy kosztami podatkowymi są również tzw. koszty pracownicze, które obejmują wszelkie świadczenia związane z wynagrodzeniami i nagrodami jak również mogą obejmować wydatki ponoszone na rzecz pracowników w postaci organizacji imprez okolicznościowych i integracyjnych.Zdaniem Podatnika, nie ulega wątpliwości, że imprezy sportowo-rekreacyjne nie odnoszą się do działalności socjalnej , o której mowa w przepisach o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych. Podatnik uważa, że działalność socjalną uzależnia się od sytuacji życiowej, rodzinnej i materialnej osoby upoważnionej do korzystania ze środków Funduszu. Przepis ten wyklucza możliwość udzielenia świadczeń w jednakowej wysokości wszystkim pracownikom.Zdaniem Wnioskodawcy koszty przedmiotowych imprez sportowo-rekreacyjnych powinny być finansowane z bieżących środków obrotowych firmy. Ponieważ koszty te mają związek z uzyskanymi przez Podatnika przychodami, a nie są kosztami wynikającymi z art.23 ust.1, mogą być w całości zaliczone do kosztów uzyskania przychodów.

Organ podatkowy nie zgadza się ze stanowiskiem Podatnika

Zgodnie z art.22 ust.1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych(tj. Dz.U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art.23 w/w ustawy.

Zgodnie z wyżej wymienionym przepisem podatnik ma prawo zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków, jeżeli pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami oraz ,że podatnik wykaże ich bezpośredni związek z prowadzoną działalnością, a ich poniesienie ma lub może mieć bezpośredni wpływ na wielkość osiągniętego przychodu. Takimi kosztami są tzw. koszty pracownicze obejmujące przede wszystkim wynagrodzenia wypłacane pracownikom za pracę wykonywaną przez nich w ramach stosunku pracy. Będzie to zarówno wynagrodzenie zasadnicze, za nadgodziny nadliczbowe, wszelkiego rodzaju nagrody i premie, świadczenia dodatkowe np.: diety ,itp.

W ramach tych wydatków nie mieszczą się jednak wydatki poniesione na wynajem sali gimnastycznej i zakup strojów dla drużyny piłkarskiej złożonej z pracowników firmy. Wydatki powyższe nie zostały wprawdzie wymienione w art. 23 ust.1 ustawy, ale zarazem nie jest możliwe wykazanie związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy takimi wydatkami a osiąganymi przez Podatnika przychodami. Tym samym wydatki te nie mogą pomniejszać podstawy opodatkowania podatkiem dochodowym.

Celem spotkań o charakterze sportowo-rekreacyjnym jest niewątpliwie stworzenie dobrej atmosfery i zacieśnianie więzi wśród pracowników firmy, co w konsekwencji powinno przełożyć się na zwiększenie efektywności ich pracy.

Jednocześnie należy wskazać przede wszystkim na rekreacyjny charakter imprez sportowych, bliższy zatem w swoim charakterze działalności socjalnej niż produkcyjnej, handlowej czy usługowej.

Pod pojęciem działalności socjalnej , o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych rozumie się wszelką działalność socjalną, o ile jej zakres odpowiada zakresowi zdefiniowanemu w ustawie z dnia 4 marca 1994 r. o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych(Dz.U.z 1996 r. Nr 70, poz.335 ze zm.). Zgodnie z art.2 pkt 1 tej ustawy pojęcie „ działalność socjalna oznacza usługi świadczone przez pracodawców na rzecz różnych form krajowego wypoczynku, działalności kulturalno-oświatowej, sportowo-rekreacyjnej, udzielanie pomocy materialnej- rzeczowej lub finansowej, a także zwrotnej lub bezzwrotnej pomocy na cele mieszkaniowe na warunkach określonych umową. W świetle powyższego, opisane w przedmiotowym wniosku Podatnika imprezy integracyjne można uznać za działalność socjalną, a co za tym idzie, wydatki na takie imprezy można pokrywać ze środków zakładowego funduszu świadczeń socjalnych.

Zgodnie z przepisem art 23 ust.1 pkt 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków pracodawcy na działalność socjalną, o której mowa w przepisach o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych; kosztem uzyskania przychodów są jednak świadczenia urlopowe wypłacone zgodnie z przepisami o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych.

Ze złożonego przez Podatnika wniosku wynika, że organizowane przez niego imprezy przyjmują formę imprez integracyjno – rekreacyjno-sportowych. Są wydatkami określonymi jako działalność socjalna w rozumieniu przepisów ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnychi powinny być wyłączone z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art.23 ust.1 pkt 42 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ponadto Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań – Grunwald pragnie zaznaczyć, że art.8 ustawy o Zakładowym Funduszu Świadczeń Socjalnych, mówiący o przyznawaniu świadczeń z funduszu socjalnego w zależności od sytuacji materialnej beneficjenta, nie ma w tym wypadku znaczenia, gdyż wynika to z istoty i natury rzeczy tych świadczeń- gdzie wiadomo, że nikt ani w postulatach, ani w praktyce nie różnicuje udziału w imprezie integracyjnej czy okolicznościowej w firmie od sytuacji materialnej pracownika. Jest więc logiczne, że wymóg ten dotyczy np.: różnych form pomocy nadzwyczajnej , czy dopłat do form wypoczynku- a nie do wyżej wymienionych świadczeń przedstawionych we wniosku .

Biorąc powyższe pod uwagę Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań Grunwald stwierdza, że poniesione przez podatnika wydatki na wynajem sali gimnastycznej i zakup strojów dla drużyny piłkarskiej złożonej z pracowników firmy – zgodnie z art. 23 ust. 1 pkt 42 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych - nie stanowią kosztów uzyskania przychodów.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Poznań – Grunwald informuje,że niniejsza interpretacja została udzielona w oparciu o przedstawiony przez Podatnika stan faktyczny i zawiera ocenę prawną z uwzględnieniem stanu prawnego obowiązującego na dzień jej sporządzenia.Traci swą ważność w przypadku jej zmiany lub uchylenia przez organ odwoławczy orazw przypadku zmiany stanu faktycznego i prawnego po dniu jej wydania.