W dniu 22.02.2006 r. do Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu wpłynął wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego. Następnie pismem z dnia 12.05.2006 r. (data wpływu do Urzędu 15.05.2006 r.) Podatnik uzupełnił przedmiotowy wniosek.

Ze złożonego wniosku wynika, że Podatnik podpisał z niemiecką firmą w organizacji umowę o świadczenie usług w zakresie rozwoju sprzedaży produktów. Usługi mają polegać na badaniu rynków, pozyskiwaniu klientów, reprezentowaniu spółki, przyjmowaniu zleceń po uprzednim otrzymaniu pełnomocnictwa. Wynagrodzenie za wykonane usługi Podatnik ma przekazywać firmie niemieckiej do dnia 10 każdego miesiąca. Poza stałym wynagrodzeniem zleceniobiorca otrzyma roczną premię. Na dzień wystawienia pierwszej faktury firma niemiecka nie podała Podatnikowi numeru NIP (oczekuje na nadanie) umieszczając jednocześnie numer VAT UE Podatnika.

Fakturę od kontrahenta zagranicznego wystawioną w dniu 20.02.2006 r. za miesiąc styczeń 2006 r. Podatnik otrzymał dopiero w dniu 23.02.2006 r. Zapłaty Podatnik dokonał w dniu 22.02.2006 r. Na tej fakturze kontrahent nie podał swojego numeru NIP (oczekiwał na nadanie).

Podatnik wskazał, iż nabywa on usługi badania rynku, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, które klasyfikowane są pod symbolem PKWiU 74.1. Usługi te mają charakter usług ciągłych. Na podstawie art. 27 ust. 4 pkt 3 w związku z art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, miejscem świadczenia tych usług jest Polska. W związku z powyższym zdaniem Podatnika powstanie u niego obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu importu usług. Jeśli chodzi o dzień powstania obowiązku podatkowego należy zastosować art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług, na podstawie którego jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje w chwili wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od daty wydania towaru lub wykonania usługi oraz art. 19 ust. 19.

Zdaniem Podatnika, obowiązek podatkowy na podstawie cytowanego wyżej artykułu powstanie nie później w 7 dniu licząc od dnia 31.01.2006 r. – czyli 07.02.2006 r. Przy czym naliczenie podatku w terminie pomiędzy 31.01.2006 a 06.02.2006 r. również jest prawidłowe, ponieważ ustawodawca wyraźnie w art. 19 ust. 4 napisał: nie później niż w 7 dniu licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, czyli każdy z wymienionych dni: od 31.01.2006 do 06.02.2006 r. mieści się w określeniu terminu nie później niż w 7 dniu.

W ocenie Naczelnika Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we Wrocławiu przedstawione przez Podatnika stanowisko w sprawie jest nieprawidłowe.

Oceniając stanowisko Podatnika należy wskazać, iż zgodnie z art. 2 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) przez import usług należy rozumieć świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4. Przepis ten stanowi natomiast, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju.

Przepisu tego nie stosuje się w przypadku świadczenia usług, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę, z wyłączeniem jednak świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca.

Natomiast zgodnie z art. 27 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

1. osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium państwa trzeciego, lub
2. podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę;

- miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

W art. 27 ust. 4 pkt 3 tej ustawy wymienione zostały między innymi usługi badania rynków i opinii publicznej, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania (PKWiU 74.1).

Ze złożonego wniosku wynika, iż Podatnik nabywa od firmy niemieckiej usługi, które klasyfikuje jako usługi badania rynku, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania, które to usługi zostały wymienione w art. 27 ust. 4 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. W związku z powyższym miejscem świadczenia tych usług jest terytorium kraju, a tym samym obowiązek podatkowy w myśl art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy o podatku od towarów i usług, spoczywa na Podatniku. Mamy zatem do czynienia z importem usługi, która jak wynika ze złożonego wniosku ma charakter usługi ciągłej.

Świadczenie o charakterze ciągłym polega na stałym i powtarzalnym zachowaniu się strony zobowiązanej do tego świadczenia, zgodnie z treścią umowy i w okresie, na jaki została ona zawarta. W związku z tym, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji sprzedaży ciągłej, dlatego też pojęcie to należy rozumieć zgodnie z zasadami wykładni językowej, zgodnie z jego literalnym brzmieniem. Usługa zatem ma charakter ciągły, gdy polega na wykonywaniu powtarzalnych czynności w okresie na jaki została zawarta.

Kwestia powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług została uregulowana przez ustawodawcę w art. 19 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym do importu usług stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b i c pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16. Ponieważ usługi badania rynku, doradztwa w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania nie są usługami, dla których ustawodawca określił szczególny moment powstania obowiązku podatkowego, przy ustaleniu momentu powstania obowiązku podatkowego należy posłużyć się zasadami ogólnymi wynikającymi z art. 19 ust. 4 i 5 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 19 ust. 4 omawianej ustawy, jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi. Zgodnie z ustępem 5 tego artykułu, przepis ten stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Ponieważ w przypadku świadczenia usług o charakterze ciągłym, brak jest możliwości ustalenia daty wykonania usługi, należy wziąć pod uwagę art. 19 ust. 5, który określa obowiązek podatkowy z chwilą wystawienia faktury za częściowe wykonanie usługi. Stąd też terminem powstania obowiązku podatkowego przy częściowym wykonaniu usług, jest termin wystawienia faktury przez świadczącego usługę, niezależnie od postanowień zawartych w umowie cywilnoprawnej, dotyczących terminu płatności, chyba że wcześniej dokonano by zapłaty umówionej należności, wówczas miałyby zastosowanie przepisy o zaliczkach tj. art. 19 ust. 11 powołanej ustawy.

Usługę należy uznać za wykonaną najpóźniej w dniu wystawienia faktury przez wykonawcę świadczenia, w tej części w jakiej usługa objęta jest tą fakturą.

W sytuacji opisanej w złożonym wniosku zagraniczny kontrahent wystawił fakturę za miesiąc styczeń 2006 r. w dniu 20.02.2006 r., natomiast zapłaty Podatnik dokonał w dniu 22.02.2006 r. Zatem moment powstania obowiązku podatkowego wyznacza data wystawienia przedmiotowej faktury.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa, niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu sporządzenia wniosku.