POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 14 a § 4 w zw. z § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.), po rozpatrzeniu wniosku Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, Naczelnik Pierwszego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny

postanawia

-uznać stanowisko Strony za nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Spółka dostarcza odbiorcom zewnętrznym energię elektryczną oraz świadczy usługi elektroenergetyczne. Z okazji Świąt Wielkanocnych Spółka zamówiła kartki z życzeniami świątecznymi, które zostały opatrzone logo Spółki oraz hasłem reklamowym „dobra energia”. Kartki zostały wysłane do kontrahentów Spółki. Spółka odliczyła podatek VAT naliczony z faktury dokumentującej nabycie kartek świątecznych i opodatkowała podatkiem VAT nieodpłatne przekazanie kartek zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przedmiotowym wnioskiem Spółka zwróciła się z prośbą o udzielenie odpowiedzi na następujące pytania:

1.Czy Podatnik ma prawo zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów koszt nabycia i wysyłki kartek świątecznych opatrzonych logo Spółki i hasłem wysłanych kontrahentom Spółki.

2.Czy wysłanie kontrahentom takich kartek świątecznych kwalifikuje się do uznania za działanie związane z reklamą Spółki, a w związku z tym, czy podatek VAT należny od nieodpłatnego przekazania kartek będzie stanowił koszt uzyskania przychodów Spółki.

Zdaniem Podatnika przesłanie kartek świątecznych ma pośredni związek z uzyskiwanymi przez Spółkę przychodami. Kartka świąteczna ma przypominać kontrahentom Spółki, że jest ona solidnym dostawcą i partnerem handlowym. Przesłanie kartki świątecznej ma wywołać u kontrahenta pozytywne nastawienie do Spółki, chęć utrzymania, a nawet rozszerzenia dotychczasowych kontaktów gospodarczych. Dlatego zdaniem Spółki koszty nabycia i wysyłki kartek świątecznych spełniają warunki, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. W ocenie Spółki koszty te nie mogą być potraktowane jako koszty reprezentacji. Reprezentacja oznacza okazałość, wystawność, wytworność w czyimś sposobie życia związaną ze stanowiskiem lub pozycją społeczną. W związku z powyższym wysyłanie kartek świątecznych nie ma związku z reprezentacją. Jest to działanie podyktowane raczej zakorzenioną od dawna tradycją (zwyczajem), niż chęcią manifestowania wystawności, okazałości czy statusu podmiotu. Przy nasyconym rynku usług, Spółka stawia sobie za priorytet nie tylko pozyskanie nowych klientów, ale także przywiązanie do firmy już obecnych, poprzez pogłębianie wzajemnych relacji – zarówno w drodze kontaktów gospodarczych, jak i poprzez działania oparte na kultywowaniu i poszanowaniu polskiej tradycji, norm społecznych i zwyczajów. W ocenie Podatnika art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy nie znajdzie zastosowania do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku. Spółka ma prawo zatem do zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów kosztów nabycia i wysyłki kartek świątecznych. Zdaniem Spółki wysyłanie kontrahentom kartek świątecznych nie kwalifikuje sie do uznania za działanie związane z reklamą. Ma raczej charakter zwyczajowy. W związku z tym, podatek VAT należny nie będzie mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 46 w/w ustawy.

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu Skarbowego argumentacja przedstawiona przez Spółkę jest nieprawidłowa.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15.02.1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tj. Dz.U. z 2000r. Nr 54, poz. 654 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Powyższe oznacza, że wszystkie poniesione wydatki, po wyłączeniu wydatków wymienionych w art. 16 ust. 1 ustawy, stanowić mogą koszty uzyskania przychodu, o ile pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z osiąganymi przychodami, w tym służą zachowaniu albo zabezpieczeniu funkcjonowania źródła przychodów.

Zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 w/w ustawy, w brzmieniu obowiązującym od 01.01.2007r., nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych. Oznacza to, że zrezygnowano z dotychczasowego rozróżnienia reklamy publicznej i niepublicznej. Zlikwidowano limit wydatków na reklamę niepubliczną zaliczanych do kosztów uzyskania przychodów do 31.12.2006r. W wyniku zmian, wydatki na reklamę zaliczane będą do kosztów podatkowych w pełnej wysokości, bez względu na charakter reklamy, pod warunkiem spełnienia warunków określonych w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Brak jest natomiast podstaw do obciążenia kosztów podatkowych wydatkami poniesionymi na reprezentację.

W przedmiotowej sprawie ustalenia wymaga, czy poniesione przez Spółkę wydatki na zakup kartek świątecznych opatrzonych logo Spółki i hasłem reklamującym działalność Spółki stanowią wydatki związane z całokształtem działalności podatnika, czy też są to wydatki związane z reklamą lub reprezentacją. Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia „reprezentacja” czy „reklama”. Aby je wyjaśnić, należy sięgnąć do definicji słownikowych tych pojęć.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego, PWN, Warszawa 2002 reklama to „rozpowszechnianie informacji o towarach, ich zaletach, wartości, miejscach i możliwościach nabycia, chwalenie kogoś, zalecanie czegoś”. Celem reklamy jest więc chwalenie oferowanych towarów i usług lub zachęcanie potencjalnych klientów do nawiązania nowych, utrzymania czy poszerzenia istniejących stosunków handlowych.

Reprezentację można natomiast określić jako „okazałość, wystawność w czyimś sposobie życia, związaną ze stanowiskiem, pozycją społeczną”.

Często relacje pomiędzy reprezentacją a reklamą zacierają się. Reprezentacja, podobnie jak reklama, ma za zadanie promować dany podmiot gospodarczy, jednakże każda z nich spełnia je w inny sposób. Reklama polega na przedstawieniu towarów, nakłanianiu do ich nabycia w sposób bezpośredni, zaś poprzez reprezentację należy rozumieć działania zmierzające do odpowiedniego, zgodnie z wizją Spółki, ukształtowania jej wizerunku na zewnątrz.

Reprezentacja, to nie tylko zgodnie z definicją zawartą w Słowniku języka polskiego - okazałość i wystawność, ale również działanie mające na celu dobre reprezentowanie firmy i jako takie może mieć odniesienie do ubiorów pracowników firmy, jej znaków graficznych itp. To działania, które polegają na kontaktach oficjalnych i handlowych z innymi podmiotami gospodarczymi (skierowane na zewnątrz firmy).

Reprezentacja to w szczególności: prezenty dla kontrahentów, które nie mają charakteru reklamowego (portfel, pióro, kalendarz, alkohol, kosmetyki, itp.). Natomiast oznakowanie prezentu logo firmy przesądza o tym, że prezent ma charakter reklamowy i wydatek na jego zakup może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów (koszulka, długopis, kartka świąteczna, kubek, smycz, karteczki samoprzylepne, kalendarz itp.).

W ocenie Naczelnika tut. Urzędu stanowisko Podatnika jest prawidłowe w zakresie możliwości zaliczenia poniesionych wydatków na kartki świąteczne opatrzone logo firmy i napisem „dobra energia” do kosztów uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Jednakże Organ podatkowy nie zgadza się ze stanowiskiem Spółki, iż tego typu działania nie są związane z reklamą. Zdaniem Naczelnika, przekazywane kontrahentom w/w kartki stanowią wydatki na reklamę, ponieważ mają na celu rozpowszechnianie dobrego wizerunku Podatnika, jego działalności oraz dbałość o klienta.

W związku z powyższym, w sprawie będzie miał zastosowanie art. 16 ust. 1 pkt 46 lit. b ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zgodnie z którym kosztem uzyskania przychodów jest podatek należny w przypadku m.in. przekazania lub zużycia przez podatnika towarów lub świadczenia usług na potrzeby reprezentacji i reklamy, obliczony zgodnie z odrębnymi przepisami.

Mając powyższe ma uwadze, postanowiono jak na wstępie. Niniejsze postanowienie dotyczy wyłącznie stanu faktycznego przedstawionego we wniosku oraz obowiązującego w tym stanie faktycznym stanu prawnego.