D E C Y Z J A

Działając na podstawie art. 14 b § 5 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. — Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn.zm) w zw. z art. 4 ust.2 ustawy z dnia 16 listopada 2006r. o zmianie ustawy – Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U.Nr 217, poz. 1590), Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, po rozpatrzeniu zażalenia na postanowienie Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu nr PP/443-9/07MM z dnia 12 lutego 2007 r., którym udzielono interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług, nie uwzględnia zażalenia i odmawia zmiany ww. postanowienia.

U Z A S A D N I E N I E

Pismem z dnia 5 listopada 2006r. podatniczka zwróciła się do Naczelnika Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w przedmiocie podatku od towarów i usług. Podatniczka zamierza wykonywać obowiązki zarządcy nieruchomości. Wątpliwość podatniczki dotyczyła kwestii, czy prowadząc czynności związane z zarządem wspólną nieruchomością jest Pani zobowiązana informować o tym organy podatkowe. W swoim stanowisku stwierdziła Pani, iż wykonywanie czynności zarządu nie wymaga informowania organów podatkowych.

Zdaniem podatniczki ewentualna kontrola podatkowa i zarazem analiza dokumentów przedstawionych przez podatnika winna wykazać jakie czynności prawne wykonuje kontrolowany podatnik, a wykładnią w tym zakresie winien być Kodeks cywilny.

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Kędzierzynie-Koźlu postanowieniem nr PP/443-8/07MM z dnia 12 lutego 2007 r. uznał stanowisko wnioskodawcy za prawidłowe, iż wykonując czynności związane z zarządem wspólnej nieruchomości nie ma obowiązku informować o tym fakcie organ podatkowy. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, organ podatkowy informuje, że brak jest podstaw prawnych zobowiązujących podatnika wykonującego czynności zarządu wspólną nieruchomością do informowania o tym fakcie organ podatkowy.

W piśmie z dnia 21 lutego 2007r. potraktowanym jako zażalenie podniesiono zarzuty w przedmiocie terminowości wydania postanowienia interpretacyjnego i wskazano, że zostało ono wydane dnia 12 lutego 2007r., natomiast nadano je dnia 15 lutego 2007r., co zdaniem podatniczki oznacza, iż organ podatkowy I instancji niedochował 3-miesięcznego terminu, zatem jest związany stanowiskiem przedstawionym przez p. .................... we wniosku. Strona wskazuje również, iż złożony przez nią wniosek z dnia 5 listopada 2006r. wpłynął do urzędu skarbowego 13 listopada 2007r. i od tego dnia biegł termin załatwienia sprawy.
Wskazano również na pismo Ministra Finansów nr SP1/12/8012-8/31/05/ES z dnia 12 stycznia 2005r., skierowane do podległych organów podatkowych, w którym przypomniano o konieczności bezwzględnego przestrzegania terminu na wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego wynikającego z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa.
W zażaleniu przytoczono także fragmenty pisma Ministerstwa Finansów z 1.04.2003r. w zakresie jednolitości stosowania prawa podatkowego na obszarze całego kraju, formułując na jego tle zarzut naruszenia art. 2 i 32 ust.1 Konstytucji RP. Podkreślono, iż organy podatkowe powinny w tożsamym stanie faktycznym stosować jednolitą interpretację przepisów prawa podatkowego.
Wskazano na fakt, iż podatniczka nie otrzymując odpowiedzi (interpretacji) na jedno z 6 zadanych pytań zawartych we wniosku jest w sytuacji mniej korzystnej niż podatnik, który taką interpretacje otrzymał.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu, po przeanalizowaniu przedstawionego stanu faktycznego i prawnego stwierdza, co następuje:

Zgodnie z art. 14a § 1 - 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. — Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn.zm, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym. Wniosek składa się do właściwego naczelnika urzędu skarbowego, naczelnika urzędu celnego lub wójta, burmistrza (prezydenta miasta), starosty albo marszałka województwa. Składając wniosek, podatnik, płatnik lub inkasent jest obowiązany do wyczerpującego przedstawienia stanu faktycznego oraz własnego stanowiska w sprawie. Udzielona interpretacja zawiera ocenę prawną stanowiska pytającego z przytoczeniem przepisów prawa.

Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu potwierdza stanowisko organu podatkowego I instancji. Stwierdza ponadto, iż brak ustawowej definicji pojęcia "prawo podatkowe", o którym mowa w art. 14a Ordynacji podatkowej, nakazuje przy określaniu zakresu tego pojęcia odwołać się do zawartej w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej definicji "przepisów prawa podatkowego", przez które rozumie się przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Stąd za "interpretację prawa podatkowego" prawidłowo uznano interpretację przepisów ustaw podatkowych, zdefiniowanych w art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej oraz przepisów wydanych na ich podstawie aktów wykonawczych.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego, organ odwoławczy potwierdza, iż brak jest podstaw prawnych zobowiązujących podatnika wykonującego czynności zarządu wspólną nieruchomością do informowania o tym fakcie organ podatkowy.

Odnośnie złożonego zapytania należy wskazać, że w prawie cywilnym obowiązuje zasada swobody umów. To strony decydują, czy chcą dokonać czynności prawnych. Sposób zawierania umów mających za przedmiot nieruchomość wspólną zależy od samych współwłaścicieli. Te czynności pozostają poza sferą regulacji prawa podatkowego, tj. prawa publicznego. Interpretacja tej materii nie jest kompetencją organu podatkowego.

Co do kwestii terminowości wydania interpretacji zasadnie pismo Ministerstwa Finansów wskazuje, aby podległe organy bezwzględnie przestrzegały terminu ich „wydania”. Stwierdzić należy, że organ podatkowy I instancji zachował ten termin, gdyż poprzez wydanie rozumie się sporządzenie pisma zawierającego stanowisko organu podatkowego i opatrzenie go datą oraz podpisem upoważnionej osoby. W tej sprawie interpretację wydano dnia 12 lutego 2007r., a więc wskazany w art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa termin 3 miesięczny został zachowany. Ustawodawca posłużył się w tym przepisie pojęciem „wydanie”. Wówczas gdy zamiarem ustawodawcy było powiązanie skutków prawnych lub zakreślenie norm czasowych możliwości prawnego działania organu podatkowego poprzez moment doręczenia decyzji administracyjnej, wtedy ustawa wprost używa takiego pojęcia. Przykładowo w art. 68 ww. ustawy, odnośnie pojęcia „doręczenia” oraz w art. 69 § 2 ww. ustawy, gdzie wyraźnie wskazano, iż „termin do wydania decyzji, o której mowa w § 1, wynosi 3 lata od końca roku podatkowego(...)”. Co daje podstawy do twierdzenia, iż ustawa Ordynacja podatkowa celowo rozróżnia znaczenie pojęć „wydanie” i „doręczenia” nadając tym pojęciem odmienne znaczenie procesowe. Ewentualne postulaty w zakresie standaryzacji aparatu pojęciowego użytego w ustawie i ujednolicenia ww. wskazanych wyrażeń może stanowić jedynie postulat de lege ferenda.

Nadto w aktach sprawy wskazano, iż przedmiotowe postanowienie było doręczane za pośrednictwem pracownika organu podatkowego dnia 12 i 13 lutego 2007r., jednakże adresata nie zastano.

Z uwagi jednak na fakt, iż organ podatkowy I instancji uznał stanowisko podatniczki za prawidłowe nawet gdyby przyjąć, iż interpretacja nie została wydana w terminie, strona nie poniosła żadnych ujemnych konsekwencji takiego faktu. Wnioskowaną interpretację otrzymała i stanowisko przez nią zaprezentowane zostało zaaprobowane przez organ podatkowy, który potwierdził, iż podatniczka właściwie interpretuje przepisy w zakresie czynności najmu wykonywanego przez małżonków. Wskazany we wniosku sposób rozliczania przedmiotowych dochodów w ramach sprawowanego zarządu nieruchomością jest zgodny z przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Odnośnie zarzutów związanych z nieudzieleniem odpowiedzi na jedno z zapytanie organ odwoławczy wyjaśnia, iż podlegał on odrębnemu rozpatrzeniu.

Biorąc powyższe pod uwagę Dyrektor Izby Skarbowej w Opolu orzekł jak w sentencji.