POSTANOWIENIE

Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu, działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa /t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm./ - po rozpatrzeniu Pana wniosku z dn. 20.04.2007 r. uzupełnionego pismami z dn. 08.06.2007 r. w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych stwierdza, iż przedstawione we wniosku stanowisko jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 20.04.2007 r. uzupełnionym pismami z dn. 08.06.2007 r. zwrócił się Pan z wnioskiem o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych.

Ze stanu faktycznego wynika, że od 01.03.2007 r. prowadzi Pan działalność gospodarczą w spółce cywilnej polegającą na świadczeniu usług: transportowych. Aby móc rozpocząć działalność gospodarczą jeden ze wspólników musiał zdać egzamin i uzyskać certyfikat kompetencji przewoźnika.

Wydatki te zostały poniesione przed rozpoczęciem działalności gospodarczej w okresie od 13.01.-23.01.2007 r., gdyż nie chciał Pan rozpoczynać działalności gospodarczej nie będąc pewnym czy egzaminy będą zdane pozytywnie.

W związku z powyższym pytanie skierowane do organu podatkowego brzmi:
Czy wydatek poniesiony przed rozpoczęciem działalności gospodarczej związany z egzaminem potwierdzającym uzyskanie certyfikatu kompetencji przewoźników udokumentowany dowodem wpłaty (KP) wystawionym na jednego ze wspólników może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów?

Zdaniem Pana przedmiotowy wydatek może być zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, ponieważ jest to wydatek związany z działalnością spółki, a posiadane dowody księgowe wskazują jednoznacznie na fakt rzeczywistego poniesienia wydatku.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa – Naczelnik Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu, stwierdza co następuje:

Zgodnie z art. 22 ust. 1 z dnia 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm./ kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

Użyty przez ustawodawcę w powołanym wyżej art. 22 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych zwrot „w celu osiągnięcia przychodów” oznacza, iż aby określony wydatek mógł być uznany za koszt uzyskania przychodów, to pomiędzy tym wydatkiem, a osiągnięciem przychodu musi zachodzić związek przyczynowo- skutkowy. Generalnie można przyjąć, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie, zabezpieczenie i zachowanie źródła przychodów.

Tak więc podatnik może uznać poniesione wydatki za koszty uzyskania przychodów pod warunkiem, że:
- wydatki te zostaną faktycznie poniesione, tzn. mają charakter trwały i są bezzwrotne,
- ich poniesienie ma związek z osiąganym przychodem,
- wydatki te nie mogą znajdować się w grupie wydatków i odpisów, których zgodnie z art. 23 ust. 1 ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów.

Szeroko pojęte wydatki związane ze zdobywaniem wiedzy i wykształcenia można rozgraniczyć na dwie grupy, tj. wydatki związane z:
- podnoszeniem kwalifikacji zawodowych,
- kształceniem.

Do pierwszej grupy wydatków należy zakwalifikować wydatki związane z różnymi formami podnoszenia kwalifikacji, w tym w formie studiów podyplomowych i kursów, w ramach których podatnik nabywa wiedzę i umiejętności niezbędne w prowadzeniu działalności gospodarczej. Drugą grupę wydatków obejmują wydatki podnoszące ogólny poziom wiedzy i wykształcenia – wydatki te mają co do zasady charakter osobisty.

Wykładnia gramatyczna słów „kształcić się” i „dokształcać się” dokonana w oparciu o Mały Słonik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2000) oznacza:
- str. 381 „kształcić się” – uczyć się, zdobywać wiedzę, umiejętności, wykształcenie,
- str. 141 „dokształcać się” – uzupełnić swoje wykształcenie, douczyć się czegoś.

Zatem mając powyższe na uwadze oraz cytowany na wstępie art. 22 ust. 1 zdanie pierwsze ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych należy stwierdzić, że osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą ma prawo zaliczyć do kosztów ponoszonych w związku z tą działalnością wydatki poniesione na dokształcanie i doskonalenie zawodowe, tj. uzupełnienie kwalifikacji wykorzystywanych w prowadzeniu działalności gospodarczej. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że zakres ukończonego kursu jest zgodny z rodzajem i profilem prowadzonej działalności gospodarczej, a uzyskane umiejętności będą wykorzystywane przy wykonywaniu usług w ramach tej działalności, zatem zasadnym jest zaliczenie poniesionych wydatków do kosztów prowadzonej działalności gospodarczej.

Podstawą zapisów w podatkowej księdze przychodów i rozchodów mogą być wyłącznie dowody księgowe spełniające warunki określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie prowadzenia podatkowej księgi przychodów i rozchodów /Dz. U. Nr 152, poz. 1475 ze zm./.

Zgodnie z § 12 ust. 3 powołanego rozporządzenia, podstawą zapisów w księdze są dowody księgowe którymi są:
1.faktury VAT, w szczególności faktury VAT marża, faktury VAT RR, faktury VAT MP, dokumenty celne, rachunki oraz faktury korygujące i noty korygujące, zwane „fakturami”, odpowiadające warunkom określonym w odrębnych przepisach, lub
2.inne dowody, wymienione w § 13 i 14 rozporządzenia, stwierdzające fakt dokonania operacji gospodarczej zgodnie z jej rzeczywistym przebiegiem i zawierające co najmniej:
a/wiarygodne określenie wystawcy lub wskazanie stron /nazwę, adresy/ uczestniczących w operacji gospodarczej, której dowód dotyczy,
b/datę wystawienia dowodu oraz datę lub okres dokonania operacji gospodarczej, której dowód dotyczy, z tym że jeżeli data dokonania operacji gospodarczej odpowiada dacie wystawienia dowodu, wystarcza podanie jednej daty,
c/przedmiot operacji gospodarczej i jego wartość oraz ilościowe określenie, jeżeli przedmiot operacji jest wymierny w jednostkach naturalnych,
d/podpisy osób uprawnionych do prawidłowego udokumentowania operacji gospodarczychoznaczone numerem lub w inny sposób umożliwiający powiązanie dowodu z zapisami księgowymi dokonanymi na jego podstawie.

W myśl § 13 pkt 5 ww. rozporządzenia, w przypadku braku faktury, za dowody księgowe uważa się również inne dokumenty zawierające dane, o których mowa w wyżej powołanym § 12 ust. 3 pkt 2 rozporządzenia.

Dowód KP jako dowód księgowy odpowiada powyższym wymogom stawianym dla dowodów dokumentujących zapisy w podatkowej księdze przychodów i rozchodów, zatem może stanowić podstawę do zaliczenia poniesionych wydatków do kosztów uzyskania przychodów.

Zgodnie z art. 14a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę.
Stosownie do art. 14b § 1 i § 2 ustawy Ordynacja podatkowa interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawcy, wiąże natomiast właściwe dla wnioskodawcy organy podatkowe i organy kontroli skarbowej i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.

W sprawie będącej przedmiotem zapytania nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

POUCZENIE:
Na powyższe postanowienie służy zażalenie do Dyrektora Izby Skarbowej w Krakowie za pośrednictwem Naczelnika Urzędu Skarbowego w Oświęcimiu w terminie 7 dni od daty doręczenia niniejszego postanowienia (art. 14a § 4, art. 236 § 2 pkt 1 u.O.p.).