Naczelnik Pierwszego Urzędu Skarbowego Łódź-Bałuty działając na podstawie:
• art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r.
• art. 27 ust. 8 w związku z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.)
uznaje za prawidłowe stanowisko Pana wyrażone we wniosku z dnia 30.04.2007 r. (uzupełnionym w dniu 04.06.2007 r.) w sprawie sposobu obliczenia podatku dochodowego za 2006 rok, w sytuacji osiągnięcia dochodu opodatkowanego za granicą z tytułu pracy wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W dniu 30.04.2007 r. wpłynął do tutejszego organu podatkowego wniosek w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z przedstawionego w piśmie stanu faktycznego wynika, iż jest Pan zatrudniony na podstawie umowy o pracę na czas nieokreślony. W 2006 roku, w związku z delegacjami służbowymi, przebywał Pan w Szwecji. Dlatego oprócz wynagrodzenia otrzymywał Pan zapłatę za delegacje. Całość wynagrodzenia otrzymywał Pan od swojego pracodawcy, który potrącał i odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy, co zostało wykazane w informacji PIT-11. Jak Pan wskazuje, przekroczenie 183 dni pobytu w Szwecji w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym spowodowało obowiązek płacenia przez Pana podatku w Szwecji.

Pana zdaniem, wynagrodzenie otrzymane przez Pana z tytułu pracy za granicą, które jest opodatkowane w Szwecji należy traktować tak jak dochody uzyskane od podmiotu zagranicznego. W związku z tym, podatek dochodowy należało wyliczyć zgodnie z art. 27 ust. 8 ustawy o o podatku dochodowym od osób fizycznych z zastosowaniem stopy procentowej.

Zapłata podatku dochodowego w Polsce jest uzależniona od istnienia obowiązku podatkowego. Zgodnie z treścią art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja Podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926 ze zm.), obowiązkiem podatkowym jest wynikająca z ustaw podatkowych nieskonkretyzowana powinność przymusowego świadczenia pieniężnego w związku z zaistnieniem zdarzenia określonego w tych ustawach. Z obowiązku podatkowego wynika zobowiązanie podatkowe tj. konkretne zobowiązanie podatnika do zapłacenia na rzecz Skarbu Państwa podatku w wysokości, w terminie oraz w miejscu określonym w przepisach prawa podatkowego (art. 5 O.p.). Natomiast ustawa z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) różnicuje obowiązek podatkowy, biorąc pod uwagę miejsce zamieszkania, na obowiązek o charakterze nieograniczonym i ograniczonym. Jak stanowi art. 3 ust. 1 tej ustawy w brzmieniu obowiązującym w 2006 roku, osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy). W myśl art. 4a w/w ustawy, powołany przepis stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu, których stroną jest Rzeczpospolita Polska. Stosownie do wskazanego przez Pana art. 27 ust. 8 w/w ustawy, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Pewna grupa źródeł dochodów danego podmiotu może podlegać dwóm jurysdykcjom podatkowym. Zawarte umowy międzynarodowe mają na celu uniknięcie podwójnego opodatkowania w sytuacji, gdy ten sam dochód podlegałby opodatkowaniu w dwóch państwach. Wskazany przez Pana przepis art. 27 ust. 8 w/w ustawy określa sposób obliczenia podatku w przypadku podatnika, który oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu według skali podatkowej, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych. Jest to tzw. metoda wyłączenia z progresją. Metoda ta polega na tym, że w Polsce wyłącza się z podstawy opodatkowania dochód, zwolniony z opodatkowania na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania. Jednakże dla ustalenia stawki podatku od pozostałego dochodu - osiągniętego w Polsce - stosuje się stawkę podatku właściwą dla całego dochodu (łącznie z dochodem osiągniętym za granicą).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż w 2006 roku, w związku z delegacjami służbowymi, przebywał Pan w Szwecji. Dlatego oprócz wynagrodzenia otrzymywał Pan zapłatę za delegacje. Całość wynagrodzenia otrzymywał Pan od swojego pracodawcy, który potrącał i odprowadzał zaliczki na podatek dochodowy, co zostało wykazane w informacji PIT-11. Jak Pan wskazuje, przekroczenie 183 dni pobytu w Szwecji w okresie dwunastu miesięcy rozpoczynających się lub kończących w danym roku podatkowym spowodowało obowiązek płacenia przez Pana podatku w Szwecji. Zatem, jeżeli uzyskał Pan przychody z tytułu pracy najemnej wykonywanej w Szwecji, które są tam opodatkowane, podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu zapobiega się poprzez zastosowanie konwencji między Rządem Rzeczypospolitej Polskiej a Rządem Królestwa Szwecji z dnia 19 listopada 2004 r. w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu (Dz.U. z 2006 r. Nr 26, poz. 193). Dlatego też, wskazana przez Pana metoda wyłączenia z progresją, określona w art. 27 ust. 8 w/w ustawy, przy obliczeniu przez Pana podatku dochodowego za 2006 rok miała zastosowanie, o ile na mocy w/w konwencji uzyskany przez Pana dochód z tytułu pracy wykonywanej na terytorium Szwecji był zwolniony od podatku. Przy zastosowaniu powyższej metody unikania podwójnego opodatkowania, Pana dochód opodatkowany w Szwecji wyłącza się z podstawy opodatkowania a uwzględnia się go jedynie do ustalenia stopy procentowej, według której oblicza się podatek od pozostałych dochodów.
A zatem, stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe. Jednocześnie należy nadmienić, iż zgodnie z art. 14e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2007 r., interpretacje w zakresie postanowień umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych ratyfikowanych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej wydawał minister właściwy do spraw finansów publicznych.

Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia opisanego przez Pana zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 1 i § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) przedstawiona interpretacja nie jest wiążąca dla wnioskodawców. Jeśli jednak podatnik, płatnik lub inkasent zastosowali się do interpretacji, organ nie może wydać decyzji określającej lub ustalającej ich zobowiązanie podatkowe bez zmiany albo uchylenia postanowienia, o którym mowa w art. 14a § 4, jeżeli taka decyzja byłaby niezgodna z interpretacją zawartą w tym postanowieniu.

Interpretacja o której mowa w art. 14a § 1 jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy i może zostać zmieniona albo uchylona wyłącznie w drodze decyzji, w trybie określonym w § 5.