INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana przedstawione we wniosku z dnia 13 sierpnia 2007 r. (data wpływu 16 sierpnia 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi projektowej związanej z nieruchomością - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 sierpnia 2007 r. został złożony ww. wniosek (uzupełniony pismem z dnia 7 września 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia usługi projektowej związanej z nieruchomością.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zakresie projektowania urbanistycznego, technologicznego i inżynierskiego (PKWiU 74.20) wykonuje Pan prace polegające na sporządzaniu projektów, rysunków oraz dokumentacji technicznych dźwigów windowych montowanych w budynkach dla podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty (Niemcy), w kraju innym niż kraj świadczącego usługę. Każdy projekt techniczny dotyczy windy usytuowanej w konkretnej nieruchomości – budynku położonym na terenie Niemiec. Urządzenia te na podstawie danego projektu, wykonywane i montowane są przez inny podmiot w nieruchomościach na terenie działalności podatnika zamawiającego usługę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Kto jest zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług, nabywca usługi czy świadczący usługę, gdy jej przedmiotem są projekty inżynierskie, rysunki i dokumentacja techniczna dźwigów windowych do budynków dla podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty (Niemcy), ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę...

Zdaniem wnioskodawcy opodatkowanie usług związanych z nieruchomościami jest bardziej racjonalne w miejscu, w którym dana nieruchomość się znajduje. Zasada ogólna wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wskazująca iż, miejscem świadczenia przy świadczeniu usług jest miejsce gdzie świadczący posiada siedzibę nie ma zastosowania w niniejszej sprawie. W tym przypadku miejscem świadczenia jest miejsce położenia tej nieruchomości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Generalna zasada dotycząca miejsca świadczenia usług została określona w art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54 poz. 535 ze zm.), zgodnie z którym, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności, w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności – miejsce stałego zamieszkania z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Wyjątek od ww. zasady dotyczy m.in. świadczenia usług związanych z nieruchomościami. Zgodnie bowiem z art. 27 ust. 2 pkt 1 w przypadku świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców majątkowych i pośredników w obrocie nieruchomościami oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego - miejscem świadczenia usług jest miejsce położenia nieruchomości i to niezależnie od tego dla jakiego podmiotu usługi są wykonywane, gdzie ma siedzibę usługodawca oraz gdzie faktycznie (fizycznie) wykonuje usługi.

Z powyższego przepisu wynika, że usługi związane z konkretnymi nieruchomościami, w tym usługi architektoniczne i inżynierskie (PKWiU 74.2), opodatkowane będą zawsze w kraju, w którym nieruchomość jest położona.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że świadczy Pan usługi w zakresie projektowania polegające na wykonaniu opracowania dokumentacji technicznej dźwigów windowych w obiektach usytuowanych na terenie Niemiec. Projekty dotyczą konkretnych nieruchomości, które można zlokalizować co do miejsca ich położenia.

Zatem dla przedmiotowych usług, jako związanych z nieruchomościami położonymi na terenie Niemiec, miejscem ich świadczenia są Niemcy, więc nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce a w Niemczech, jako kraju właściwym ze względu na miejsce położenia nieruchomości.

Wskazać jednocześnie należy, iż sposób rozliczania podatku z tytułu świadczenia przedmiotowych usług następuje zgodnie z regulacjami obowiązującymi w państwie położenia nieruchomości i jest on uzależniony od statusu podatkowego ich nabywcy. W związku z powyższym jeżeli podatnik wykonuje tego typu usługi na terytorium jednego z państw Wspólnoty, to mogą zaistnieć dwa przypadki : albo polski podatnik będzie zobowiązany do zarejestrowania się na terytorium państwa w którym usługa jest świadczona, albo podatek należny z tytułu wykonywanej usługi uiści jej nabywca będący podatnikiem podatku od wartości dodanej (w kraju należącym do Wspólnoty).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.