Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPBII/1/415-635/12/BD
z 8 października 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawczyni przedstawione we wniosku z dnia 21 czerwca 2012 r. (data wpływu do tut. Biura – 29 czerwca 2012 r.), uzupełnionym w dniu 12 września 2012 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty rodzinnej otrzymanej z Norwegii po zmarłym mężu i ojcu wypłaconej osobie zamieszkałej wraz z dzieckiem w Polsce - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 czerwca 2012 r. do tut. Biura wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania renty rodzinnej otrzymanej z Norwegii po zmarłym mężu i ojcu wypłaconej osobie zamieszkałej wraz z dzieckiem w Polsce.

Wniosek nie spełniał wymogów formalnych, dlatego pismem z dnia 03 września 2012 r. znak: IBPB II/1/415-635/12/BD wezwano o jego uzupełnienie. W dniu 12 września 2012 r. wpłynęło uzupełnienie wniosku.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W 2010 r. zmarł mąż Wnioskodawczyni, który pracował w Norwegii. Po zmarłym mężu Wnioskodawczyni i jej córka otrzymują rentę rodzinną. Renta Wnioskodawczyni jest opodatkowana w Norwegii podatkiem w wysokości 15%, zaś renta córki nie podlega opodatkowaniu w Norwegii, gdyż prawo norweskie stanowi, że od renty dla dziecka nie jest pobierany żaden podatek.

W momencie kiedy Wnioskodawczyni zaczęła pobierać rentę za pośrednictwem banku zadeklarowała, że za rok 2011 osobiście rozliczy się z otrzymanych dochodów z urzędem skarbowym. Stąd też przez rok 2011 bank nie pobierał Wnioskodawczyni podatku. Jednakże po złożeniu PIT-37 za rok podatkowy 2011 Wnioskodawczyni została zobowiązana do zapłaty zaległego podatku w wysokości 8 067 zł, który jest podatkiem należnym za rok 2010 i 2011. Po uzyskaniu od urzędu skarbowego pozytywnej odpowiedzi o możliwości rozratowania zaległego podatku Wnioskodawczyni spłaca zaległy podatek w wysokości 500 zł miesięcznie.

W styczniu 2012 r. główna księgowa banku poinformowała Wnioskodawczynię, że po odbytym przez nią kursie bank musi pobierać podatek od norweskiej renty w wysokości 18%. W związku z tym Wnioskodawczyni poprosiła o wydanie zaświadczenia na jakiej podstawie prawnej ściągany będzie ten podatek. Na powyższą prośbę, złożoną na piśmie, Wnioskodawczyni nie otrzymała do dnia złożenia przedmiotowego Wniosku żadnej odpowiedzi. Natomiast Księgowa banku zażądała od Wnioskodawczyni pisemnej zgody na pobieranie tegoż podatku, oświadczając jednocześnie, że bank nie musi pobierać 18% podatku z otrzymanych przez Wnioskodawczynię dochodów i do miesiąca zwróci pobraną zaliczkę. Księgowa poinformowała również Wnioskodawczynię, że bank nie ma podstaw do ściągania tegoż podatku z otrzymywanej przez Wnioskodawczynię renty norweskiej.

Wnioskodawczyni nadal płaci podatek w wysokości 18% z troski o to, aby taka sytuacja jak powyżej nie powtórzyła się w przyszłym roku podatkowym.

Z uzupełnienia wniosku wynika, że Wnioskodawczyni rentę rodzinną otrzymuje z NAV Pensjon z Norwegii, gdyż zostały spełnione warunki prawa o ubezpieczeniach społecznych do jej otrzymania. Ponadto renta dla Wnioskodawczyni i jej nieletniego dziecka pobierana jest od listopada 2010 r., ale przyznana została 02 maja 2011 r. Tym samym należność za 2010 r. i 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała w 2011 r. Należności te wypłaca Wnioskodawczyni bank i od 2012 r. pobiera od całości, tj. od renty Wnioskodawczyni jak i jej córki zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych. Podatek pobierany jest w wysokości 18%.

Wnioskodawczyni dodatkowo zaznacza, iż osiąga inne dochody w Polsce, tj. pracuje na podstawie umowy zlecenia oraz pobiera rentę rodzinną wypłacaną przez ZUS dla niej i jej córki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od norweskiej renty rodzinnej otrzymanej przez Wnioskodawczynię jak i jej nieletnią córkę należy odprowadzić podatek dochodowy w Polsce - za 2011 r. i na bieżąco - pomimo, że od renty Wnioskodawczyni pobierany jest już norweski podatek w wysokości 15%, a od renty nieletniej córki zaniechano poboru podatku zgodnie z obowiązującymi tam przepisami?

Zdaniem Wnioskodawczyni, nie powinna ona płacić podatku dochodowego od przedmiotowej rent, gdyż dochód z tego tytułu został opodatkowany w Norwegii. Również renta wypłacona nieletniej córce nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem dochodowym w Polsce. Wnioskodawczyni uważa, iż przedmiotowy podatek jest niesłusznie potrącony, gdyż urząd skarbowy nie wziął pod uwagę tego, że z renty tej podatek w wysokości 15% został już potrącony w Norwegii. Zatem w ocenie Wnioskodawczyni została ona podwójnie opodatkowana, co jest niezgodne z prawem. Urząd skarbowy nie wziął pod uwagę kwestii sposobu norweskiego rozliczenia wstępnego, które Wnioskodawczyni otrzymała z Norwegii i poniosła koszty jego przetłumaczenia, jednakże nie stanowiło to podstawy dla urzędu skarbowego, aby wstrzymać sprawę do wyjaśnienia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm. oraz obowiązujący od 03 kwietnia 2012 r. – tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 361 ze zm.) osoby fizyczne jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

Przepisy art. 3 ust. 1, 1a stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (art. 4a ww. ustawy).

Stosownie do art. 17 ust. 1 Konwencji z dnia 9 września 2009 r. między Rzecząpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania i zapobiegania uchylaniu się od opodatkowania w zakresie podatków od dochodu oraz Protokołu do tej Konwencji (Dz. U. z 2010 r. Nr 134, poz. 899) - które weszły w życie w 2010 r. i tym samym mają zastosowanie do dochodów uzyskiwanych od 01 stycznia 2011 r. - emerytury, renty i inne podobne świadczenia lub renty kapitałowe uzyskiwane przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie z drugiego Umawiającego się Państwa, są opodatkowane tylko w pierwszym wymienionym Państwie.

Zgodnie z art. 17 ust. 2 ww. Konwencji, bez względu na postanowienia ustępu 1 niniejszego artykułu, świadczenia otrzymywane przez osobę fizyczną mającą miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych drugiego Umawiającego się Państwa, na podstawie jakiegokolwiek obowiązkowego systemu emerytalnego lub na podstawie systemu emerytalnego, który jest uznawany dla celów podatkowych, mogą być opodatkowane w tym drugim Państwie.

W świetle powyższego, renty lub emerytury otrzymywane na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych Norwegii przez osobę mającą miejsce zamieszkania w Polsce mogą być opodatkowane zarówno w Polsce, jak i w Norwegii.

Postanowienie w Konwencji, że danego rodzaju dochód „może podlegać” opodatkowaniu w jednym z państw (najczęściej w państwie źródła) wskazuje bowiem, że państwo źródła ma prawo opodatkować dany dochód, bez względu na to, czy dochód ten podlegać będzie opodatkowaniu w drugim państwie (państwie rezydencji). Przypisanie prawa do opodatkowania nie ma tutaj charakteru wyłączności.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż świadczenia rentowe po zmarłym mężu i ojcu otrzymywane przez Wnioskodawczynię i jej niepełnoletnią córkę z Norwegii podlegają opodatkowaniu zarówno w Polsce jak i w Norwegii (o ile nie są tam zwolnione).

Jednocześnie jednak, w celu zapobieżenia podwójnemu opodatkowaniu tego dochodu w Polsce, należy zastosować określoną w umowie metodę unikania podwójnego opodatkowania (tzw. metodę wyłączenia z progresją).

W myśl art. 22 ust. 1 lit. a) ww. Konwencji jeżeli osoba mająca miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce osiąga dochód, który zgodnie z postanowieniami niniejszej Konwencji może być opodatkowany w Norwegii, Polska zwolni taki dochód z opodatkowania, z zastrzeżeniem postanowień punktu b) niniejszego ustępu.

Jeżeli zgodnie z jakimkolwiek postanowieniem niniejszej Konwencji dochód uzyskany przez osobę mającą miejsce zamieszkania lub siedzibę w Polsce jest zwolniony z opodatkowania w Polsce, Polska może, przy obliczaniu kwoty podatku od pozostałego dochodu lub zysków majątkowych takiej osoby, uwzględnić zwolniony dochód (art. 22 ust. 1 lit. c) Konwencji).

Stosownie do art. 27 ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli podatnik, o którym mowa w art. 3 ust. 1, oprócz dochodów podlegających opodatkowaniu, zgodnie z ust. 1, osiągał również dochody z tytułu działalności wykonywanej poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub ze źródeł przychodów znajdujących się poza terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zwolnione od podatku na podstawie umów o unikaniu podwójnego opodatkowania lub innych umów międzynarodowych - podatek określa się w następujący sposób:

1. do dochodów podlegających opodatkowaniu podatkiem dochodowym dodaje się dochody zwolnione od tego podatku i od sumy tych dochodów oblicza się podatek według skali określonej w ust. 1,
2. ustala się stopę procentową tego podatku do tak obliczonej sumy dochodów,
3. ustaloną zgodnie z pkt 2 stopę procentową stosuje się do dochodu podlegającego opodatkowaniu podatkiem dochodowym.
   
   

Zasadę opodatkowania przedstawioną w wyżej powołanym art. 27 ust. 8 ustawy stosuje się wyłącznie w przypadku, jeżeli podatnik oprócz dochodów zwolnionych z opodatkowania na podstawie umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, osiągnął inne dochody podlegające opodatkowaniu w Polsce na ogólnych zasadach albo chciał skorzystać z preferencyjnego rozliczenia rocznego.

W przeciwnym razie, podatnik nie ma obowiązku składania zeznania podatkowego w Polsce.

Jak wynika z treści wniosku oraz jego uzupełnienia, Wnioskodawczyni wraz z córką, która ma miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce, otrzymuje z Norwegii rentę rodzinną po zmarłym mężu i ojcu. Renta ta jest wypłacana przez NAW Pensjon w Norwegii, gdyż zostały spełnione warunki prawa o ubezpieczeniach społecznych do jej otrzymania. Renta pobierana jest od listopada 2010 r. ale została przyznana dopiero 02 maja 2011 r. Tak więc powyższe świadczenia za 2010 i 2011 r. Wnioskodawczyni otrzymała w 2011 r. za pośrednictwem banku. Od 2012 r. pobiera on od całości świadczenia, tj. od renty Wnioskodawczyni jak i renty jej córki zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych w wysokości 18%. Od przyznanej Wnioskodawczyni renty pobierany jest w Norwegii podatek w wysokości 15%, natomiast od renty przyznanej niepełnoletniej córce zaniechano poboru podatku norweskiego zgodnie z obowiązującymi tam przepisami. Wnioskodawczyni dodatkowo osiąga inne dochody na terenie Polski, tj. pracuje na podstawie umowy zlecenia oraz pobiera rentę rodzinną z ZUS wypłacaną dla niej i jej córki.

Rozstrzygając przedmiotową sprawę należy przede wszystkim zwrócić uwagę, iż zgodnie z treścią art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przychodami z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Stosowanie do brzmienia tegoż przepisu świadczenia rentowe otrzymane przez Wnioskodawczynię za 2010 r. w 2011 r. stanowią dochód uzyskany w 2011 r. Zatem do wszystkich opisanych we wniosku świadczeń zastosowanie mają postanowienia ww. Konwencji z dnia 09 września 2009 r. Postanowienia tej Konwencji winien zastosować również bank wypłacający ww. świadczenie.

Zgodnie bowiem z treścią art. 35 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych do poboru zaliczek miesięcznych jako płatnicy są obowiązane osoby prawne i ich jednostki organizacyjne, które dokonują wypłaty emerytur i rent z zagranicy - od wypłacanych przez nie emerytur i rent.

W myśl natomiast uregulowań ust. 3 tegoż artykułu zaliczki, o których mowa w ust. 1 pkt 1, 2, 4 i 7, za miesiące od stycznia do grudnia ustala się w sposób określony w art. 32 ust. 1-1c, z tym że w przypadku poboru zaliczek od emerytur i rent z zagranicy stosuje się postanowienia umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania, zawartej z państwem, z którego pochodzą te emerytury i renty.

Jak wyżej wskazano, z polsko-norweskiej Konwencji w sprawie unikania podwójnego opodatkowania wynika, iż renta jaką otrzymuje Wnioskodawczyni i jej córka z Norwegii po zmarłym mężu i ojcu na podstawie prawa o ubezpieczeniach społecznych Norwegii będzie opodatkowana zarówno w Polsce, jak i w Norwegii (o ile nie podlega tam zwolnieniu). Jednakże na mocy postanowień art. 22 ust. 1 lit. a) Konwencji, Polska taką rentę zwalnia z opodatkowania zachowując jednakże prawo do uwzględnienia dochodu z tej renty przy obliczaniu podatku od pozostałego dochodu, czyli do zastosowania metody unikania podwójnego opodatkowania zwanej metodą wyłączenia z progresją. Ta właśnie metoda znajduje zastosowanie w przedmiotowej sprawie. Zgodnie z jej treścią, dochody uzyskane za granicą, które są na podstawie umowy zwolnione z opodatkowania w Polsce mają wpływ na podatek od dochodów podlegających opodatkowaniu w Polsce. Zagraniczne dochody należy uwzględnić tylko do ustalenia stopy procentowej, według której Wnioskodawczyni winna obliczyć podatek należny od dochodu uzyskanego w Polsce. Przy czym kwota podatku zapłaconego za granicą nie będzie miała wpływu na wysokość podatku od dochodu podlegającego opodatkowaniu w Polsce.

Jednocześnie na zastosowanie tej metody opodatkowania do renty opisanej we wniosku, nie ma wpływu to, że od renty przyznanej małoletniej córce (według wewnętrznych uregulowań państwa źródła – Norwegii) w Norwegii podatek nie jest pobierany.

Reasumując, od opisanej we wniosku renty, otrzymywanej z Norwegii, Wnioskodawczyni nie jest zobowiązana odprowadzać podatku (podatku tego nie powinien pobierać także płatnik). Dochody z renty winny być jednak wykazane w zeznaniu podatkowym w celu określenia tzw. stopy procentowej podatku należnego od pozostałych dochodów. To oznacza, że będą miały wpływ na zobowiązanie podatkowe należne od dochodów uzyskanych w danym roku podatkowym.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawczyni należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – tj. Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.