Na podstawie art. 216, art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2007 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) - Naczelnik Urzędu Skarbowego w Piotrkowie Tryb. postanawia stanowisko w indywidualnej sprawie przedstawione przez Spółkę we wniosku z 28.06.2007 r. (wpływ do tut. organu 29.06.2007 r.) z uzupełnieniem z 08.07.2007 r. (wpływ do tut. organu 09.08.2007 r.) wg którego zapłacony podatek od nieruchomości do dnia przekazania budynku do użytkowania stanowi nakład inwestycyjny na ten budynek, a tym samym zwiększa jego wartość początkową uznać za nieprawidłowe.

Przepis art. 14a § 1 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2007 r.) stanowi, iż stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

W myśl art. 14a § 4 powołanej ustawy Ordynacja podatkowa (w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2007 r.) udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego, o której mowa w § 1, następuje w drodze postanowienia, na które przysługuje zażalenie.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 16 listopada 2006 r. o zmianie ustawy - Ordynacja podatkowa oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 217, poz. 1590) wnioski o wydanie pisemnych interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w indywidualnych sprawach wniesione przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy podlegają rozpatrzeniu na podstawie przepisów ustawy - Ordynacja podatkowa, w brzmieniu obowiązującym przed dniem wejścia w życie niniejszej ustawy.

W dniu 29.06.2007 r. z uzupełnieniem z 08.07.2007 r. w imieniu Spółki Pełnomocnik złożył do tut. organu wniosek o udzielenie interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w indywidualnej sprawie przedstawiając następujący stan faktyczny.

W przedmiotowym wniosku Pełnomocnik zwrócił się o wydanie interpretacji w sprawie kwalifikowania wydatków jako wydatki inwestycyjne, powiększające wartość początkową zakupionego budynku.

Stan faktyczny przedstawia się następująco:

Spółka nabyła prawo wieczystej dzierżawy- gruntu z budynkiem. Stan techniczny budynku jak i przymus przystosowania go do specyfiki działalności Spółki spowodowały konieczność dokonania nakładów inwestycyjnych w postaci prac budowlanych oraz zakupu potrzebnych materiałów a także przeprowadzenia niezbędnych ekspertyz i formalności wynikających z prawa budowlanego.

Spółka powyższy budynek ewidencjonuje jako środek trwały w budowie. W międzyczasie zapłaciła podatek od nieruchomości.

Pełnomocnik pyta, czy w w/w przypadku podatek od nieruchomości dotyczący okresu przed przekazaniem środka trwałego do użytkowania powinien powiększyć wartość początkową obiektu.

Zdaniem Pełnomocnika zapłacony podatek od nieruchomości do dnia przekazania budynku do użytkowania stanowi nakład inwestycyjny na ten budynek, a tym samym zwiększa jego wartość początkową.

Stanowisko tut. organu jest następujące.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 ze zm) kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania lub zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

Stosownie do art. 16 ust. 1 pkt 1 lit.c w/w ustawy nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków na ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 16g ust. 13 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych - wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem pkt 8a, w przypadku odpłatnego zbycia środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na czas ich poniesienia.

Artykuł 16g ust. 1 pkt 1 w/w ustawy stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych z uwzględnieniem ust. 2-14 uważa się w razie odpłatnego nabycia cenę ich nabycia.

Za cenę nabycia - zgodnie z art. 16g ust. 3 powołanej ustawy uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszona o podatek od towarów i usług , z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

W myśl art. 16g ust. 13 powołanej ustawy - jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa sie o sumę wydatków na ich ulepszenie , w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3500 zł.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Spółka po zakupie nieruchomości lecz przed oddaniem jej do użytku dokonała nakładów inwestycyjnych w postaci prac budowlanych, zakupu potrzebnych materiałów, przeprowadzenia ekspertyz. Spółka uważa, iż do wartości początkowej środka trwałego (budynku), od którego przysługuje prawo dokonywania odpisów amortyzacyjnych należy zaliczyć podatek od nieruchomości w części dotyczącej tegoż budynku.

Kosztami uzyskania przychodów w rozumieniu powołanej ustawy o podatku dochodowym są zarówno koszty, które pozostają w bezpośrednim związku przyczynowo- skutkowym z przychodami podatkowymi, jak również koszty pośrednie, których powiązanie z konkretnym przychodem nie jest możliwe, jednak ich poniesienie jest racjonalne i niezbędne dla prawidłowego funkcjonowania jednostki. Takim kosztem pośrednim, którego ustawodawca nie umieścił w katalogu wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów wymienionym w art. 16 ust. 1 w/w ustawy jest podatek od nieruchomości.

Należy zauważyć, iż poniesiony przez Spółkę wydatek dotyczący podatku od nieruchomości w świetle powołanych przepisów nie stanowi wydatków zwiększających wartość początkową środka trwałego, gdyż nie stanowi wydatku na nabycie ani też na ulepszenie środka trwałego. Zdaniem tut. organu wymieniony wydatek można zaliczyć do kosztów pośrednio związanych z osiąganiem przychodów, dotyczących całokształtu działalności, związanych z funkcjonowaniem Spółki, poniesionych w celu zachowania źródła przychodów.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i obowiązujący stan prawny Naczelnik Urzędu Skarbowego w Piotrkowie Tryb. uznaje, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku, według którego zapłacony podatek od nieruchomości do dnia przekazania budynku do użytkowania stanowi nakład inwestycyjny na ten budynek, a tym samym zwiększa jego wartość początkową uznać - za nieprawidłowe.

W myśl art. 14b § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej (w brzmieniu obowiązującym do 30.06.2007 r.) interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika lub inkasenta. Natomiast jest wiążąca dla organów podatkowych i organów kontroli skarbowej właściwych dla wnioskodawcy. Jednocześnie tut. organ informuje, że przedmiotowa interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania postanowienia.

Interpretacja co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego jest wiążąca do czasu zmiany przepisów prawa, które były przedmiotem interpretacji.