POSTANOWIENIE

Na podstawie art. 216 i art. 14a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U z 2005r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 27.03.2007r. (data wpływu do tut. organu podatkowego 29.03.2007r.) w sprawie udzielenia pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania art. 9 ust. 2 w związku z art. 8 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) w indywidualnej sprawie - Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów postanawia uznać stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku – za prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29.03.2007r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych, w kwestii ustalenia według jakich zasad powinny być określone przychody z działalności gospodarczej wspólnika spółki komandytowej. Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest pracownikiem zatrudnionym w spółce z ograniczoną odpowiedzialnością XXX Sp. z o. o. Przedmiotem działalności powyższej spółki jest świadczenie usług na rzecz różnych podmiotów, w szczególności polegających na: doradztwie deweloperskim i finansowym, badaniach rynku, wycenach, zarządzaniu nieruchomościami komercyjnymi, pośrednictwie w wynajmie powierzchni komercyjnych oraz pośrednictwie w sprzedaży mieszkań na rynku pierwotnym. W chwili obecnej spółka z o. o. planuje wniesienie swojego przedsiębiorstwa jako wkładu do nowo utworzonej spółki komandytowej. W konsekwencji dokonanych zmian sp. z o. o. będzie komplementariuszem w spółce komandytowej, natomiast Wnioskodawca wraz z innymi wspólnikami zostanie jej komandytariuszem. Z uwagi na powyższe Strona planuje rozwiązanie obecnie obowiązującej umowy o pracę, co w efekcie spowoduje, że na dzień wniesienia przedsiębiorstwa sp. z o. o. do spółki komandytowej nie będzie już pracownikiem przedmiotowej sp. z o. o. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że nigdy nie stanie się pracownikiem spółki komandytowej, a jedyna relacja prawna łączącą go ze spółką komandytową będzie wynikała z pełnienia funkcji wspólnika – komandytariusza. Ponadto przychody ze spółki komandytowej Strona otrzymywać będzie wyłącznie na podstawie prawa do udziału w zyskach. Podkreślenia wymaga także fakt, iż spółka komandytowa nie będzie świadczyła usług na rzecz komplementariusza – sp. z o. o. , a jedynie na rzecz podmiotów trzecich.

W oparciu o przedstawiony stan faktyczny, Wnioskodawca zwrócił się z zapytaniem, czy wielkość przychodów przypadających do opodatkowania powinna być proporcjonalna do prawa udziału w zysku spółki komandytowej, wynikającego z umowy spółki oraz uchwał wspólników określających udział w zysku każdego ze wspólników ?

W ocenie Strony, przychody z działalności gospodarczej uzyskiwane z tytułu udziału w spółce komandytowej określane są proporcjonalnie do prawa udziału w zyskach. Jednocześnie Wnioskodawca zaznacza, że ta sama zasada znajduje zastosowanie do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną. Swoje stanowisko Strona opiera na uregulowaniach prawnych zawartych w art. 8 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Naczelnik Urzędu Skarbowego Warszawa Ursynów dokonując oceny stanu faktycznego i stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego, stwierdza co następuje:

Stosownie do zapisu art. 102 ustawy z dnia 15 września 2000 r. Kodeks spółek handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm.), spółka komandytowa jest spółką osobową mającą na celu prowadzenie przedsiębiorstwa pod własną firmą, w której wobec wierzycieli za zobowiązania spółki co najmniej jeden wspólnik odpowiada bez ograniczenia (komplementariusz), a odpowiedzialność co najmniej jednego wspólnika (komandytariusza) jest ograniczona. Spółka komandytowa nie jest podatnikiem podatku dochodowego, gdyż zarówno w ustawie o podatku dochodowym od osób prawnych, jak i w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych brak jest uregulowań prawnych nadających jej podmiotowość podatkową. Podatnikami w zakresie dochodów uzyskiwanych z działalności gospodarczej prowadzonej przez spółkę komandytową są natomiast wspólnicy tej spółki.

Stanowi o tym art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm.) zgodnie z którym, przychody z udziału w spółce niebędącej osobą prawną, ze wspólnej własności, wspólnego przedsięwzięcia, wspólnego posiadania lub wspólnego użytkowania rzeczy lub praw majątkowych u każdego podatnika określa się proporcjonalnie do jego prawa w udziale w zysku oraz, z zastrzeżeniem ust. 1a, łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu, według skali o której mowa w art. 27 ust. 1. W przypadku braku przeciwnego dowodu przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe.

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1a w/w ustawy, przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt. 3, lub działów specjalnych produkcji rolnej, o których mowa w art. 10 ust. 1 pkt 4, osiąganych przez podatników opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c, nie łączy się z pozostałymi przychodami ze źródeł, z których dochód podlega opodatkowaniu według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1.

Zgodnie z art. 8 ust. 2 w/w ustawy, zasady wyrażone w ust. 1 stosuje się odpowiednio do:

1) rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów i strat,

2) ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną.

W myśl art. 9 ust. 1 powołanej ustawy opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do treści art. 9 ust. 2 w/w ustawy, dochodem ze źródła przychodów, jeżeli przepisy art. 24 - 25 nie stanowią inaczej, jest nadwyżka sumy przychodów z tego źródła nad kosztami ich uzyskania osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Rodzaje źródeł przychodów zawarte zostały w art. 10 ust. 1 w/w ustawy. W punkcie 3 tego artykułu jako źródło przychodu wymieniona została działalność gospodarcza.

Zgodnie z art. 5b ust. 2 powołanej ustawy, jeżeli pozarolniczą działalność gospodarczą prowadzi spółka niemająca osobowości prawnej, przychody wspólnika z udziału w takiej spółce, określone na podstawie art. 8 ust. 1, uznaje się przychody ze źródła, o którym mowa w art. 10 ust. 1 pkt 3.

Mając na uwadze powyższe uregulowania prawne oraz sytuację przedstawioną we wniosku, stwierdzić należy, że przychody uzyskane przez wspólników spółek niemających osobowości prawnej, w tym także spółki komandytowej, zaliczane są do źródła przychodów z pozarolniczej działalności gospodarczej. Zasady ustalania przychodu przypadającego na podatnika (wspólnika) z tytułu udziału w spółce niebędącej osobą prawną określone zostały w art. 8 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Z treści w/w przepisu jednoznacznie wynika, iż przychody te ustala się proporcjonalnie do prawa udziału w zysku spółki niemającej osobowości prawnej. Jedynie w przypadku, gdy wspólnicy w umowie spółki, bądź uchwale nie określą wysokości udziałów, przyjmuje się, że prawa do udziału w zysku są równe. Zaznaczyć także należy, że zasada ta znajduje zastosowanie w odniesieniu do rozliczania kosztów uzyskania przychodów, wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów, strat oraz ulg podatkowych związanych z prowadzoną działalnością w formie spółki nie będącej osobą prawną, o czym stanowi art. 8 ust. 2 powołanej ustawy.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy wyrażone we wniosku jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja odnosi się jedynie do stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego na dzień złożenia wniosku.Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, powyższa interpretacja nie jest wiążąca dla podatnika, płatnika, inkasenta, wiąże natomiast właściwe organy podatkowe i organy kontroli skarbowej do czasu jej zmiany lub uchylenia.