POSTANOWIENIE

Na podstawie przepisów art. 14a § 1 i § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. Nr 8, poz. 60 z 2005r. z późn.zm.) po rozpatrzeniu wniosku z dnia 17.04.2007 r. (data wpływu 20.04.2007r.) o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania prawa podatkowego w zakresie uzyskiwania przychodu z tytułu świadczenia na rzecz przewoźnika usług związanych z transportem drogowym jest przychodem z pozarolniczej działalności gospodarczej w związku z nowelizacją art. 5a pkt. 6 i art. 5b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r.o podatku dochodowym od osób fizycznych, Naczelnik Urzędu Skarbowego – biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz stan prawny postanawia:
- uznać stanowisko wyrażone we wniosku za prawidłowe.

UZASADNIENIE

Pismem z dnia 17.04.2007 r. (data wpływu – 20.04.2007 r.) Podatnik zwrócił się z prośbą o udzielenie pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu stosowania przepisów prawa podatkowego przedstawiając następujący stan faktyczny: Podatnik jest przedsiębiorcą figurującym w ewidencji działalności gospodarczej pod numerem 15726 oraz czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W dniu 29.12.2006 r. zawarł umowę o wykonanie usług z firmą - Sp. z o.o. Na rzecz w/w firmy Podatnik świadczy usługi związane z transportem drogowym polegające na kierowaniu pojazdami przewoźnika oraz wykonywaniu usług z tym związanych, np. załatwianie formalności przewozowych, reprezentowanie przewoźnika. Podatnik otrzymuje różną ilość zleceń. W przypadku nie otrzymania zlecenia od w/w/firmy lub od innej Podatnik ponosi ryzyko prowadzonej działalności, gdyż nie uzyskuje dochodów, a ponosi koszty jej prowadzenia. Podatnik nie wykonuje również zlecanych czynności w miejscu i czasie, ani też pod kierownictwem dających zlecenie. Działalność Podatnik może wykonywać osobiście lub udzielając dalszego zlecenia.
W związku z powyższym wątpliwości Podatnika budzi fakt, czy wykonywane przez niego czynności zgodnie z zawartą umową stanowią działalność gospodarczą, czy też zatrudnienie w ramach umowy o pracę lub zlecenie.
Ze stanowiska Podatnika zawartego we wniosku wynika, że wykonywane przez niego czynności po zmianie przepisów od dnia 1 stycznia 2007 r. nadal będą zaliczane do działalności gospodarczej.
Zgodnie z nową definicją działalności gospodarczej podaną w art. 5a pkt 6 i art. 5b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) pod pojęciem pozarolniczej działalności gospodarczej należy rozumieć działalność zarobkową:
- wytwórczą, budowlaną, handlową, usługową,
- polegającą na poszukiwaniu, rozpoznawaniu i wydobywaniu kopalin ze złóż,
- polegającą na wykorzystywaniu rzeczy oraz wartości niematerialnych i prawnych
prowadzoną we własnym imieniu bez względu na jej rezultat, w sposób zorganizowany i ciągły z której uzyskane przychody nie są zaliczane do innych przychodów ze źródeł wymienionych w art. 10 ust. 1 pkt 1, 2 i 4-9.
Jednocześnie jednak ustawodawca wprowadził negatywne elementy definicji pozarolniczej działalności gospodarczej, wskazując w art. 5b ust.1 ustawy, że za tę działalność nie uznaje się czynności, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:
1. odpowiedzialność wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonanie, z wyłączeniem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych, ponosi zlecający wykonanie tych czynności,
2. są one wykonywane pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności,
3. wykonujący te czynności nie ponosi ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą.
W związku z powyższym należy dokonać analizy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika pod kątem występowania w/w przesłanek negatywnych.
Pierwszym warunkiem niewystąpienia pozarolniczej działalności gospodarczej jest ponoszenie odpowiedzialności (z wyjątkiem odpowiedzialności za popełnienie czynów niedozwolonych) wobec osób trzecich za rezultat tych czynności oraz ich wykonywanie przez podmiot zlecający wykonanie tych czynności. W wyniku analizy zapisów przedmiotowej umowy nie stwierdzono klauzuli przenoszącej odpowiedzialności za wykonanie usług wobec osób trzecich – tj. klientów zleceniodawcy na zleceniobiorcę. Podatnik podnosi, że stosownie do przepisu art. 474 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz.U.Nr 16, poz. 93 ze zm.), dłużnik odpowiedzialny jest za działanie i zaniechanie osób, z których pomocą wykonuje zobowiązanie jak za własne działania i zaniechania, i że brak jest możliwości zwolnienie się z tej odpowiedzialności. Należy podkreślić jednak, że kodeks cywilny nie zawiera przeszkody, by rozszerzenie lub zawężenie zakresu odpowiedzialności dłużnika za cudze czyny wynikało z umowy stron – na zasadzie swobody umów. Wobec braku w analizowanym stanie faktycznym rozwiązań modyfikujących odpowiedzialność wobec osób trzecich należy uznać, że Podatnik bezpośrednio nie ponosi żadnej odpowiedzialności wobec klientów zleceniodawcy. Jeżeli zatem za skutki wykonania danego zlecenia odpowiada co do zasady zleceniodawca, to omawiany warunek negatywny zostaje spełniony.
Kolejnym warunkiem jaki musi wystąpić, aby pomimo wykonywania czynności opisanej w art. 5a pkt 6 ustawy, nie doszło do zaistnienia pozarolniczej działalności gospodarczej jest wykonywanie tych czynności pod kierownictwem oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego. Spełnienie warunków wykonywania czynności pod kierownictwem zlecającego oraz w miejscu i czasie wyznaczonym przez zlecającego te czynności wymaga stwierdzenia okoliczności przesądzających o istnieniu między stronami podległości organizacyjnej, która polega w szczególności na obowiązku stosowania się do poleceń przełożonego dot. sposobu wykonywania prac (czynności) oraz dostosowania się do funkcjonujących w przedsiębiorstwie zlecającego reguł organizacyjnych procesu wykonywania prac. W treści zapytania Podatnik podkreśla, że zlecający wskazuje jedynie miejsce przeznaczenia towarów, zaś Podatnik jako przedsiębiorca ma swobodę co do wyboru trasy i czasu realizacji zlecenia, oraz Podatnik stwierdza, że nie podlega kierownictwu przewoźnika, które oznaczałoby obowiązek stosowania się do wszelkich bieżących wskazówek przewoźnika, np. w zakresie obowiązku zmiany trasy lub obowiązku przejmowania poszczególnych zleceń. Zgodnie z § 9 ust. 2 oraz ust. 4 umowy zleceniobiorca wykonując zlecone zadania samodzielnie wybiera drogę kierując się najkrótszą z możliwych odległości, bez naruszania obowiązujących przepisów, oraz wykonując zlecone zadanie samodzielnie ustala czas jazdy i odpoczynku, kierując się w tym względzie obowiązującymi przepisami i odpowiada za przestrzeganie obowiązujących przepisów.
Ostatnią przesłanką negatywną definicji działalności gospodarczej jest nieponoszenie przez przedsiębiorcę ryzyka gospodarczego związanego z prowadzoną działalnością. Podatnik podkreśla, że o ponoszeniu ryzyka gospodarczego świadczy fakt, że liczba otrzymywanych zleceń nie ma charakteru stałego, może się różnić w poszczególnych miesiącach oraz możliwa jest sytuacja, gdy przewoźnik nie będzie w ogóle zlecał wykonywania w/w czynności.
Dokonując oceny zaistnienia tej przesłanki w przedstawionym stanie faktycznym Urząd Skarbowy, analizując treść umowy zwrócił szczególną uwagę czy w umowie nie występują zapisy dot. wynagrodzenia należnego wykonawcy wskazując na pracowniczy charakter stosunku łączącego strony.W tym zakresie potwierdzono, że w przedłożonej umowie prawo do wynagrodzenia nie zostało określone w sposób bezwzględny tj. niezależny od sytuacji ekonomicznej zleceniodawcy np. wynagrodzenie należne za czas przestoju. Brak jest zapisów zobowiązujących zlecającego do przekazywania określonej liczby zleceń, zaś wynagrodzenie Podatnika uzależnione jest od ilości przejechanych kilometrów. Naczelnik Urzędu Skarbowego uważa, iż w świetle nowych przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych Podatnik prowadzi działalność gospodarczą – nie zostały bowiem łącznie spełnione wszystkie przesłanki określone w art. 5b ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz.176 ze zm.).
Zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (jednolity tekst Dz. U. nr 8, poz. 60 z 2005r.) stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta ma obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.
Niniejsza interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Podatnika i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia tego zdarzenia.