Działając na podstawie art. 14a § 1 oraz § 4 ustawy z dnia 29.08.1997 r. - Ordynacja podatkowa (j. t. Dz. U. Nr 8 z 2005 r., poz. 60 ze zm.), art. 5 ust. 1 pkt 1, art. 7 ust. 2, art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), w odpowiedzi na zapytanie Podatnika z dnia 2.02.2007 r. dotyczące udzielenia informacji o zakresie stosowania przepisów prawa podatkowego w podatku od towarów i usług, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie postanawia uznać w przedstawionym w ww. piśmie stanie faktycznym, stanowisko zaprezentowane przez Podatnika za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 14a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, stosownie do swojej właściwości naczelnik urzędu skarbowego, naczelnik urzędu celnego lub wójt, burmistrz (prezydent miasta), starosta albo marszałek województwa na pisemny wniosek podatnika, płatnika lub inkasenta mają obowiązek udzielić pisemnej interpretacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w ich indywidualnych sprawach, w których nie toczy się postępowanie podatkowe lub kontrola podatkowa albo postępowanie przed sądem administracyjnym.

Na podstawie art. 14a § 1 i § 2 ww. ustawy – Ordynacja podatkowa pismem z dnia 9.02.2007 r. Ś. S.A. zwróciła się do tut. organu podatkowego z wnioskiem o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego z zakresu podatku od towarów i usług. Z przedstawionego przez Podatnika stanu faktycznego wynika, iż Jednostka na mocy zawartej umowy użyczenia przekazuje odbiorcom swoich towarów nieodpłatnie do używania elementy wyposażenia wnętrz (regały, ladę, stojaki na ulotki, kasetony świetlne, podest na wyroby). Przekazane wyposażenie wykorzystywane jest przez kontrahentów w celu eksponowania i sprzedaży wyłącznie wyrobów Podatnika. Jego zdaniem wydatki poniesione na nabycie ww. wyposażenia stanowią koszt uzyskania przychodu, a Spółka miała prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących powyższy zakup.

Wątpliwości Jednostki dotyczą kwestii cyt. „czy użyczenie elementów wyposażenia wnętrz kontrahentom, Podatnik winien traktować jako czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług”. W ocenie Podatnika, w świetle aktualnie obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów usług, nie istnieją przesłanki do potraktowania czynności nieodpłatnego użyczenia składników majątku Spółki jako czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zdaniem Spółki w opisanych okolicznościach faktycznych, użyczenie pozostaje poza regulacją ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż stanowi ze swej istoty czynność nieodpłatną oraz nie są spełnione przesłanki art. 8 ust. 2 ustawy z dnia 11.03.2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) pozwalające potraktować użyczenie za czynność zrównaną z odpłatnym świadczeniem usług, a tym samym jako czynność opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę, Naczelnik Podkarpackiego Urzędu Skarbowego w Rzeszowie, działając w trybie art. 14a § 1 i § 3 ustawy – Ordynacja podatkowa uprzejmie wyjaśnia:

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług - zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Pod pojęciem towaru, zgodnie z przepisem art. 2 pkt 6 ww. ustawy, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty. Przez dostawę towarów, w myśl regulacji art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast stosownie do dyspozycji przepisu art. 7 ust. 2 wskazanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1) przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2) wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny- jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Zatem nieodpłatne czynności, takie jak nieodpłatne przekazania czy darowizny, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w ściśle określonych przypadkach, tj.: gdy przekazanie to następuje na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem, oraz gdy podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części. Przy czym należy zaznaczyć, iż aby nieodpłatne przekazanie towarów można było uznać za zrównane z odpłatną dostawą towarów podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, przytoczone warunki muszą zostać spełnione łącznie. Z treści złożonego wniosku wynika, iż Podatnik w oparciu o zawartą umowę dokonuje bezpłatnego użyczenia elementów wyposażenia wnętrz będących jego własnością. Oznacza to zatem, iż w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z przekazaniem majątku do bezpłatnego używania. W myśl regulacji art. 710 ustawy z dnia 23.04.1964 r. kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16 poz. 93 ze zm.) przez umowę użyczenia, użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nie oznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy. Istotną więc cechą takiej umowy jest jej nieodpłatność.

W świetle powyższego, przy spełnieniu wyżej wymienionych warunków, przedmiotowe przekazanie elementów wyposażenia wnętrz, z uwagi na brak przeniesienia prawa do rozporządzania towarem jak właściciel nie stanowi nieodpłatnej dostawy towarów podlegającej opodatkowaniu zgodnie z cytowanym wyżej art. 7 ust. 2 ustawy. Treść tego przepisu wskazuje bowiem na czynności dostawy towarów bez wynagrodzenia przy jednoczesnym przeniesieniu prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Czasowe oddanie rzeczy do używania nie spełnia jednak tego kryterium.

Stosownie do regulacji art. 8 ust. 2 cytowanej ustawy, nieodpłatne świadczenie usług niebędących dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług. Zatem, oddanie towaru do nieodpłatnego używania, niemieszczącego się w regulacji przepisu art. 7 ust. 2 stosownie do zapisu art. 8 ust. 2 omawianej ustawy, jest kwalifikowane jako nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów, zrównane z odpłatnym świadczeniem usług, jeżeli nie jest związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami.

Oznacza to, iż przesłankami determinującymi uznanie (traktowanie) nieodpłatnego świadczenia usług – jak odpłatnego świadczenia usług są: brak związku świadczonych usług z przedmiotem działalności przedsiębiorstwa oraz istnienie prawa do odliczenia kwoty podatku z tytułu nabycia przez podatnika towarów związanych z użyczeniem.

W świetle powyższego, użyczenie będzie mieścić się w katalogu czynności podlegających przepisom ustawy o podatku od towarów i usług tylko wtedy, gdy łącznie spełnione zostaną powyżej wskazane dwa warunki. Brak spełnienia któregokolwiek z nich spowoduje wyłączenie, czynności użyczenia (użytkowania) z zakresu opodatkowania tym podatkiem. W złożonym wniosku Podatnik wskazał, iż nabywając elementy wyposażenia wnętrz przekazywanych następnie kontrahentom do bezpłatnego używania, dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z przedmiotowym nabyciem oraz zaznaczył, iż elementy te użycza w celu przedstawienia pełnej oferty handlowej towarów Spółki przez odbiorców zajmujących się ich dystrybucją, co ma wpływ na zwiększenie obrotów Spółki z tytułu sprzedaży.

Biorąc pod uwagę przytoczone regulacje prawne oraz opisany przez Podatnika stan faktyczny sprawy, należy wskazać, iż przedmiotowe przekazanie elementów wyposażenia wnętrz do bezpłatnego używania nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Za takim stwierdzeniem przemawia fakt nie spełnienia jednego z warunków wynikających z art. 8 ust. 2 ww. ustawy. Nie ulega bowiem wątpliwości, że istnieje związek między nieodpłatnym świadczeniem usługi, tj. użyczeniem elementów wyposażenia wnętrz, a prowadzeniem przedsiębiorstwa rozumiane w rozpatrywanym stanie faktycznym jako wywieranie wpływu na uzyskiwane przez Spółkę obroty z tytułu sprzedaży towarów.